ดึกของวันแสงไฟสีนีออนสีส้มสว่างไปทั่วถนน รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์จอดอยู่เต็มสองข้างทาง สตาร์เครื่องดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณถนน
ช่างแตกต่างจากสนามแข่งของพายุโดนสิ้นเชิง แต่วันนี้เขากลับพาตัวเองมาที่นี่เพราะถูกท้ายจากใครบางคน ถนนสาธารณะในยามค่ำคืนมักจะอันตรายเสมอเพราะไม่รู้ว่าจะเจอตำรวจเมื่อไหร่
“คนไหนวะ? ไอ้พายุ”
“กูเอง!!” พายุยืนสูบบุหรี่พิงรถบิ๊กไบค์คันโปรดอย่างใจเย็น แววตาเรียบเฉยจ้องมองคนที่ถามชื่อของเขา เขาทิ้งบุหรี่ลงกับบนพื้นและใช้เท้าดับบุหรี่อย่างใจเย็น
“ไอ้หน้าอ่อนมึงเองเหรอ”
“......”
“แบบนี้จะแข่งกับพวกกูไหวเหรอวะ?”
“เริ่มเลย” พายุไม่ชอบพูดมากเขาเดินไปควบรถคนโปรดของตัวเองและไม่ลืมใส่หมวกกันน็อคพร้อมกับสตาร์รถและขี่ไปรอที่จุดเริ่มต้น
ฝั่งตรงข้ามขับรถมาเทียบข้างพายุ ใบหน้าเรียบเฉยภายใต้หมวกกันน็อคมองไปด้านหน้าของถนนสาธารณะ เมื่อเสียงสัญญาณดังขึ้นรถพุ่งทะยานไปด้านหน้าอย่างรวดเร
