ระหว่างนั้นฟองสุภางค์ ด้วยความ ที่เป็นห่วงบิดามากกว่ามารดา ที่เอาแต่สนใจดูงานของนาง งานละคร และดูบท ถ้าไม่พอใจก็สั่งให้คนเขียนทแก้
ฟองสุภางค์รู้ มารดาทุ่มเทให้กับงานละครเป็นอย่างมาก จนแทบไม่เป็นอันหลับอันนอน
แต่เธอคิดว่า มารดาควรสนใจบิดาบ้าง จนป่านนี้สองทุ่มแล้ว ท่านไม่กลับ ฟองสุภางค์เกรงกลัวจะเกิดเหตุไม่ดีกับบิดา
คุณเหมมาลากลับนั่งฉลองความสุข ด้วยการยกแก้วแชมเปญนั่งทานคนเดียว แล้วพิจารณาบทไปด้วย แต่ฟองสุภางค์กลับนึกถึงบิดาจึงตัดสินใจโทรมือถือ
“คุณพ่อยังไม่กลับจากที่ทำงานหรือคะ นี่มันสองทุ่มแล้ว”
“กำลังกลับลูก ฟอง รถมันติดสักหน่อย”
เสียงนายสุริยนต์ตอบบุตรสาว แค่นี้ ฟองสุภางค์สบายใจ
“ทานอะไรมาแล้วหรือยังคะ”
“ยังเลย”
“งั้น ฟองจะจัดกับข้าวให้คุณพ่อเอง”
นายสุริยนต์ถามถึงภรรยาบ้าง
“แม่แกล่ะ”
“โอ้ยแม่น่ะสุขสบายค่ะ นั่งดื่มแชมเปญคนเดียว กับดูบทละคร ที่แม่ใส่ใจเอามากๆ”
“พ่อรู้
