ละครไฟ

ตอนที่ 8

จากนั้นคุณยุพาดาจึงหันไปเมาท์มอยกับเพื่อนดาราคนสนิทเรื่องโน้นเรื่องนี้ เพื่อฆ่าเวลาในการเข้ากล้องที่จะถึงเวลาอีกสิบห้านาที

บทบาทที่เธอได้รับในวันนี้คือ เป็นแม่ของนางเอก คุณแม่ยังสาว อากาศก็ร้อน คุณยุพาดาใช้พัดลมส่วนตัวเสียบชาร์จด้วยแบตเตอรี่ช่วยคลายร้อนให้กับตัวเอง

ส่วนเพื่อนนักแสดงคนอื่นก็ใช้พัดญี่ปุ่นพัดให้ตัวเองคลายร้อน

ส่วนธาดลก็ประจำหน้าที่ตากล้องของเขา ซึ่งประสานงานกับผู้กำกับและผู้เขียนบทในเรื่องนี้ ที่ยืนอยู่ด้วยกันเพื่อปรึกษากันอย่างคร่ำเคร่ง

เมื่องานในยามบ่ายใกล้เริ่มต้นแล้ว ทุกคนต้องการให้มันออกมาแล้วดีที่สุด แบบไม่ต้องคัตให้เปลืองอารมณ์ หรือเสียเวลาเทคในการถ่ายใหม่

เขาเรียนรู้งานอย่างรวดเร็วและเข้าใจมาก จากครูชัช หรือ น้าชัช ที่คลุกคลีในวงการมานานและเป็นเพื่อนของพ่อด้วย พ่อฝากฝังตัวผมไว้กับเขานี่ล่ะ วิชาต่างๆจึงได้มาจากอาจารย์ชัชทั้งหมด

ในตำแหน่งผู้ช่วยช่างกล้อง ก่อนที่อีกสองปีผมจะได้รับตำแหน่งเป็นผู้กำกับเลื่อนระดับเหมือนพ่อ พ่อผมบอกอย่างนั้น

ตอนนี้หลังจากฝึกผู้ช่วยได้ห้าเดือน ขยับให้ผมมาเป็นตากล้องเองแล้ว ภาพถ่ายคมชัดสูง

ธาดลตรวจตราอย่างละเอียด ไม่มีสิ่งผิดปกติหรือแอคซิเดนท์เกิดขึ้นในเนื้องาน เขาคล่องแคล่วและเรียนรู้ว่องไวที่จะแก้ปัญหา

ก็ตามประสาหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง เรียนจบมาจากทางด้านนี้โดยตรงจากอเมริกา

เขารู้หน้าที่ของตัวเอง นักแสดงพร้อม บทพร้อม ผู้กำกับบท และนักเขียนบทพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ก็เริ่มถ่ายทำอีกครั้งในช่วงบ่ายโมงครึ่งของวันนี้

ธาดลเตรียมพร้อมแล้ว ถ่ายเจาะซีน เด็กช่างไฟรีเฟล็กซ์พร้อม ฉากตกแต่งไว้พร้อมสรรพ อยู่ที่ตัวละครหรือผู้แสดง กำลังฝึกซ้อมอีกครั้งจากผู้กำกับ ลงมือซ้อมสองสามรอบ ก่อนจะถ่ายจริง

ตากล้องก็ต้องไว ควบคุมด้วยระบบอัตโนมัติเข้าจอมอนิเตอร์ของกองละคร ที่ผู้กำกับและผู้จัดละครเรื่องนี้กำลังดูอยู่ ก่อนจะตอบว่าพึงพอใจหรือว่า ให้ตัดทิ้งแล้วถ่ายใหม่ ต้องเรียนรู้อีกเยอะแม้ว่าจะจบมาจากสายนี้โดยตรง

คุณแม่เข้าฉากไปแล้ว และบทของท่านจบ ที่เหลือคือตัวเมนคือตัวสำคัญพระเอกและนางเอก

ธาดลดูแลเรื่องสคริปต์บทและคอยตัดสินใจในลำดับการถ่ายทำที่เราต้องการให้ออกมาในรูปแบบที่เราวางไว้มากที่สุด และผลก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง

เมื่อฉากสำคัญนี้เสร็จสิ้นแล้ว พวกเราทุกคนพากันโล่งไปตามๆกัน อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาปิดกอง

คุณแม่นั่งรอ ท่านจะกลับพร้อมเขา ตอนแรกตัดสินใจว่า จะแวะไปที่บ้านเพื่อนของท่านต่อแล้วจะเลยไปชอปปิ้งกัน

"คงไม่ดีกว่า วันนี้ แม่ รู้สึกเพลียเหมือนกัน กลับไปพักผ่อนที่บ้านเราดีกว่าดล ข้าวของก็หาซื้อเอาแถวซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้าน"

ธาดลเป็นฝ่ายเดินมาหาคุณแม่ เมื่องานจบ มีการประชุมระหว่างผู้กำกับ ช่างกล้อง และเขา รวมทั้งคนเขียนบท เรื่องรายละเอียดในวันต่อไป

จากนั้นขับรถพาคุณแม่เพื่อกลับบ้าน แต่นึกขึ้นมาได้ ป่านนี้ลูกชิ้นคงใกล้เลิกงานเช่นกัน

ได้โอกาสเมื่อคุณแม่ขอแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านเรา จึงปล่อยให้คุณแม่เดินไปซื้อข้าวของที่ท่านชอบก่อน แล้วจะเดินไปตามทีหลัง บอกท่านว่า ผมขอโทรคุยธุระก่อน

ธุระคือ โทรหา อุรัสสิกา

"ชิ้น ใกล้เลิกงานแล้วใช่มั๊ย" ขณะนี้ลูกชิ้นกำลังเก็บข้าวของส่วนตัวของเธอพร้อมสะพายกระเป๋าเพื่อจะเดินลงไปสะแกนนิ้วออกจากงานในช่วงเวลาห้าโมงครึ่ง

"ค่ะ ห้าโมงครึ่งแล้ว"

ถามเธออีก ในคำพูดก็ไม่รู้ว่าจะถามอะไรดี มันอาจจะดูเชยๆ เรียบง่าย

"ทำงานเหนื่อยมั๊ย"

"มันเป็นปกติแล้วค่ะ พี่ดล ไม่เหนื่อย แถม ยังสนุกอีก"

"ถ้างั้น ชิ้นกลับไปที่ห้อง หาอะไรกินแล้วก็นอน"

ชีวิตสาวโรงงานเป็นอย่างนั้นล่ะ เขาคาดเดาถูก แต่ไม่ใช่สาวโรงงานแบบพื้น เธอเป็นเจ้าหน้าที่ของบริษัทคนหนึ่ง มีความรู้ความสามารถแบบวิชาชีพพิเศษ การศึกษาปริญญาตรี สาขาวิศวออกแบบผลิตภัณฑ์

"ค่ะ แล้วพี่ดลล่ะคะ"

"พี่อยู่กับแม่ เพิ่งเลิกกอง วันนี้อยู่กองเดียวกัน แม่อยู่ด้านในซุปเปอร์มาร์เก็ต"

อุรัสสิกาพยักหน้าเข้าใจ ไม่ต้องรายงานตัวแบบละเอียด เหมือนฉันเป็นครูเขาเป็นนักเรียน

"ที่จริงพี่อยากให้วันหยุดมาถึงเร็ว กว่านี้นะ "

"อะไรกันคะ เพิ่งเจอหน้ากันสองสามวันนี้เอง พี่ดลจะมาบ่นคิดถึงอีกแล้วเหรอ"

"คิดถึงซีจ๊ะ พี่คิดถึงชิ้นทุกวันเลย อยากเห็นหน้าอยากอยู่ใกล้ อยากไปเที่ยวไหนด้วยกัน"

ดิฉันฟังแล้วรับรู้ค่ะว่าเขาหยอด

"เออ แม่พี่อยากจะเจอหน้าชิ้นด้วยนะ เสาร์นี้พี่จะพามาเยี่ยมแม่ที่บ้านดีมั๊ย"

อุรัสสิกาตกใจจนร้องอุทานเมื่อเขากล่าวคำนี้

"พี่ดล มันเร็วเกินไปไหมคะ"

"ไม่เร็วไปหรอกน่า ชิ้นก็ไม่เคยเจอแม่แบบเป็นๆ แม่ก็อยากเห็นชิ้นตัวเป็นๆด้วยนะ" เขาบอก

ทำให้เธอต้องกลับมาคิดอีก ในเมื่อเขาตั้งใจแบบนั้น ให้ฉันไปพบแม่ของเขาหรือ คุณยุพาดา นักแสดงคนเก่งชื่อก้อง

รู้จักเธอในบทบาทนักแสดงสาวมานานหลายปีแล้ว เฝ้าชมและติดตามการแสดงของคุณยุพาดามานานพอสมควร ไม่เคยพบเจอในชีวิตจริงนอกจากละคร

"นะ เอาเป็นว่า เสาร์นี้พี่จะเป็นคนไปรับแล้วก็ส่ง"

ดูเหมือนเขาจะไม่ให้ดิฉันตัดสินใจอะไรเลย นอกจากรีบสรุปเอาแบบดื้อๆเพื่อกันปฏิเสธ

"แน้ ตกลงปุบปับเลยหรือคะ ชิ้นยังไม่ให้คำตอบ"

อุรัสสิกาต่อว่าเขาขณะเดินออกมาไกลแล้วเพื่อคุยกับเขาตามลำพัง คือแยกเดินจากเพื่อน เพราะนี่เป็นการคุยกันในเรื่องส่วนตัว

"ก็คำตอบแบบนี้ล่ะ พี่ชอบนะเวลาที่ชิ้นไม่ขัดใจพี่"

ดูคำพูดของเขาเถอะ มีคารมนัก นุ่มอ่อนโยน สุภาพ สาวที่ไหนคุยด้วยมีหรือจะไม่หลง ต้องปล่อยเลยตามเลยเออออห่อหมกไปกับเขาด้วยแบบตกกระไดพลอยโจนจริงๆ

แสนเขินนัก เมื่อเวลาทุ่มกว่า ที่พี่ดลขับรถมารับเธอถึงหอพัก บอกคำอย่างที่เธอทราบ

"ไปหาแม่กัน" เขาเกริ่นล่วงหน้า ช่วงก่อนเธอเลิกงาน ทำให้ต้องเตรียมตัวทุกอย่าง เลือกเสื้อผ้าที่เหมาะสม

จนเขาเอ่ยปากชม

"ชิ้นดูน่ารักจังวันนี้ แต่งตัวสวยด้วย"

"ทำไมคะ ทุกวันนี้ ชิ้นแต่งตัวไม่สวยหรือไง พี่ดลถึงมาชมวันนี้"

"ก็ไม่เคยเห็นชิ้น แต่งตัวแบบนี้นานแล้วนี่จ้ะ ใส่แต่กางเกงยีน เสื้อยืด นี่ดีหน่อย ใส่เดรสมา"

อุรัสสิกาแค่อยากจะเปลี่ยนบุคลิกเปลี่ยนตัวเองหน่อย ที่เคยเห็นอาจซ้ำและเดิม พอเขาชมแบบนี้ใจมาเป็นกอง

ไม่แสดงให้เขาเห็นหรอก เก็บประทับใจไว้ข้างในคนเดียว ระหว่างที่นั่งรถไปกับเขา

"พี่สัญญาว่า พาไปหาคุณแม่ แล้ว ทานข้าวกัน เสร็จก็จะมาส่ง ชิ้นที่หอ"

ยี่สิบนาทีต่อมา ถึงบ้านหลังโอ่อ่าของเขา เธอได้เข้ามาที่บ้านหลังนี้ของเขาเป็นครั้งแรก

อุรัสสิกาเคยจะมาหลายครั้ง แต่ก็ปฏิเสธเขาทุกครั้ง อดตื่นเต้นไม่ได้ กับบ้านหลังใหญ่โตของอดีตนางเอกดาราเจ้าบทบาทที่คนทั้งประเทศรู้จัก