ตอนที่ 5
1448 คำ
เธอเป็นแค่ตัวหลอก ที่ดลวางแผนไว้ ให้เพื่อนและแม่ของเขารู้ว่ามีแฟนเท่านั้น
อีกคนนั้น คนที่ไม่เคยลืมไปจากใจของเลย คือ อุรัสสิกา เธออดทนเสมอ ตอนที่ธาดลเป็นแฟนกับอันธิกาอย่างออกนอกหน้า เธอก็คอยหลบหน้าผม
ไม่ยอมตอบอะไร จนรู้เหตุผลข้อนี้ดี ผิดเองจึงกลายเป็นว่า เขาขออยู่ห่างจากเธอสักพักเช่นกัน ทั้งที่ใจคิดถึง
ไม่มีใครที่ธาดลคบแล้วสบายใจเหมือนลูกชิ้น คอยห่วงใยตลอดเวลา ในเวลาที่หายโกรธ ถามไถ่แบบน่ารัก เธอติดดิน กิริยามารยาท ดูเรียบร้อบ
เป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานน่ารัก ครั้นพอดลเลิกกับอันธิกาเท่านั้น เธอถึงยอมคุยด้วย และความสัมพันธ์ของเรากลับมาดังเดิม
แต่เธอไม่เคยถามเหตุผลสักนิด เขายังอยากให้เธอถาม แต่เธอกลับไม่ถาม เลยไม่รู้เรื่องกัน
ธาดลเข้าออกบ้านนี้ตามมารยาท เธออาศัยอยู่กับพ่อแม่และตาบุญมีที่เป็นสัปเหร่อ
คุ้นเคยกับท่านพอสมควร หลังจากที่เข้ามาเยี่ยมบ้านนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ทุกคนในบ้านคุ้นชินกับดล รวมทั้งลูกสาวคนเดียวของเจ้าของบ้านด้วย
"พี่ดลจะรีบไปต่อไม่ใช่หรือคะ ไหนว่ามีธุระที่บ้านลุงชัช"
เธอบอก เหมือนเตือนเขาจะต้องขับเลยไปอีกหน่อย คือบ้านที่อยู่ซอยถัดไปจากบ้านของอุรัสสิกา
"บ้านของนุ่นน่ะค่ะ"
นุ่นคือชื่อของลูกสาวน้าชัชชายคนเดียว วัยไล่เลี่ยกันกับลูกชิ้นหรืออุรัสสิกา เธอรู้จักดีเพราะเรียนโรงเรียนเดียวกัน
"แหม พี่มาไม่ทันไรเลย ชิ้นอยากจะไล่พี่แล้วเหรอ พี่อยากจะนั่งอยู่ที่นี่นานๆมากกว่า เรื่อของน้าชัช คุยกันแค่สิบห้านาทีก็กลับแล้ว"
ผมตอบไปตามความจริง
"พี่ดลหิวมั๊ยคะ ชิ้นจะทำอะไรให้กิน"
"หิวพอดีเลยจ้ะ พี่อยากกินไข่เจียวหมูสับฝีมือของชิ้น เอาซอสมะเขือเทศนะไม่เอาซอสพริก"
บอกตอนท้ายเน้นเสียง
แม่ครัวสาวรีบเดินเข้าครัว เพื่อจัดแจงทำอาหารตามที่เขาขอ ในบ้านของเธอทานข้าวกันเสร็จแล้ว และอุรัสสิกาก็ทานมาแล้วเหมือนกัน
จากนั้นเดินกลับมาอีกครั้ง ด้วยจานเปลที่มีไข่เจียวหมูสับร้อนๆส่งกลิ่นควันหอมฉุยน่าทานกับข้าวเปล่า ยกใส่ถาดมา และมีถ้วยขนาดจิ๋วใส่ซอสมะเขือเทศตามที่เขาร้องขอ
"ทานก่อนนะคะ เดี๋ยวชิ้นจะหยิบขวดน้ำในตู้เย็นมาให้"
เธอบริการผมอย่างแสนดีเอาใจ เมื่อทานอิ่มจึงชวน คุยเรื่องเบาๆสนุก
"ชิ้น ไปดูหนังสักรอบกับพี่มั๊ย พรุ่งนี้วันหยุดอาทิตย์อีกวัน พี่จะมารับตอนเก้าโมงเช้า"
ฟังเขาแทบตอบรับไม่ทัน เหมือนพี่ดลมัดมือชกเลย ดิฉันจึงเงยหน้า
"แหม พี่ดลรีบพูดรวบรัดเลยนะคะ ทำเอาชิ้นปฏิเสธไม่ได้เลย"
"ก็ใครอยากให้ชิ้นปฏิเสธพี่เล่า" เขายิ้มแบบเจ้าเล่ห์
"พี่อยากให้ชิ้นตกลงแล้วพร้อมไปกับพี่ นานแล้วนะ ที่เราไม่มีอะไรที่หวานแบบนี้กันสองคน"
เขาพูดก็จริง แต่เธอก็แอบคิด เมื่อก่อนเขามีแฟนสาว เขาคิดกับเธออย่างนี้หรือเปล่า แต่ไม่อยากคิดมาก รังจะทำให้ตัวเองไม่สบายใจ
ถ้าไปน้อยใจใส่เขา แต่มันก็มีบ้าง ความรู้สึกของผู้หญิงที่เกิดความผูกพันกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วอาการนั้นเรียกว่ารัก แอบหลงรักเขาข้างเดียว แต่เธอก็ยินยอมพร้อมใจ
เขาทำเรื่องให้ถูกขั้นตอนก่อน และตอนนี้เธอก็แน่ใจแล้วว่าไม่มีใคร
"พี่ขอโทษนะเพราะอาจจะเขวไป เอ้อ ไม่ได้มาหาชิ้น แล้วก็คบกันเหมือนก่อน พี่อาจตาบอดหรือเห็นกงจักรเป็นดอกบัวด้วย อีกอย่างชิ้นก็ยังเด็กมากตอนนั้น"
เขาสรรหาคำอธิบาย
"คำว่าชิ้นเป็นเด็ก ชิ้นเข้าใจค่ะ ในตอนนั้นชิ้นเลยไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น"
"มากกว่านั้นคือมากแค่ไหนจ้ะ" ดลพยายามเซ้าซี้ถาม แต่เธอเงยหน้ามองทำดุใส่
"พี่ดลนี่ ไม่ต้องรู้เรื่องนี้หรอกค่ะ เป็นความลับในใจของชิ้นก็พอ"
"ความลับของชิ้น นี่ทำมาเป็นมีความลับกับพี่เลยเหรอ" เขาท้วงแต่ไม่จริงจังนัก
"ก็พี่ดลล่ะ พี่ดลทำอะไรไว้"
เขาพอรู้ตัว
"พี่ขอโทษแล้วไง นะ หายโกรธซี พี่ดลกลับมาแล้ว จะอยู่ใกล้ๆชิ้นตลอดไปไม่หนีหายไปไหน"
คำพูดของเขาเหมือนดิฉันได้รับน้ำทิพย์ชุ่มชโลมใจ
เธอยังไม่ปักใจแน่ใจหรอก ในเมื่อเขาเคยมีเรื่องแบบนั้น มีพฤติกรรมเกิดขึ้นแล้ว คนที่แอบรักเขาข้างเดียวมานานก็เลยเศร้าใจ และเคว้งคว้างในอารมณ์และความรู้สึก
"ตกลงนะ ห้ามนัดใครไม่งั้นพี่ไม่ยอมแน่" ดลบอก
ลูกชิ้นพยักหน้ารับอีกครั้ง
"ทำให้ชิ้นเห็นเถอะค่ะ ว่าพี่ดลไม่ได้คิดเล่นหรือมองเพียงผ่านไป แล้วก็ยังเห็นชิ้นเป็นแค่เด็กๆเท่านั้น"
"แต่ตอนนี้ชิ้นไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แถมสวยขึ้นด้วย แบบนี้สเปกต์พี่เลยล่ะ ตัวเล็กไม่ขาวมากผิวสีแทน"
เขาเอ่ย ลูกชิ้นตะลึงไปครู่ เขาเคยพูดคำนี้ให้ได้ยินมาบ้างแล้ว ในสเปกต์ผู้หญิงที่เขาชอบ แต่ไม่ได้คิดจะหมายความว่าเป็นตัวเอง
"ไว้วันหลังว่างจ้ะ พี่จะพาไปเปิดตัวเข้าหาคุณแม่กับคุณพ่อ"
ตกใจเมื่อได้ยินคำนั้น
"จะไม่เร็วไปหน่อยหรือคะ พี่ดล ไม่ต้องหรอก เอาไว้ก่อน ไว้พี่ดลพร้อมดีกว่า พี่ดลอาจจะเจอเรื่องไม่สบายใจ จากคนทางบ้านด้วยก็ได้ เอ้อ ที่ฐานะเราไม่สมกัน"
เมื่อเธอพูด ทำให้อึ้งไปนิดหนึ่ง อุรัสสิกาอาจจะพูดถูกและคิดแบบนั้น แต่เขามีทางพิสูจน์ใจของคุณแม่ ให้ยอมรับผู้หญิงที่ผมรัก
"พี่เจอเรื่องที่ไม่สบายใจ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงที่พี่เลือกด้วยตัวเอง พี่พร้อมนะชิ้น และคิดว่าคุณแม่ต้องเห็นดีกับพี่ด้วย พี่เองไม่ใช่คนดีเด่นหรือสูงส่งชาติตระกูลมาจากไหน พี่เป็นเด็กเก็บมาจากโรงพยาบาลด้วยซ้ำ"
เขาไม่ละอายที่จะพูดถึงชาติกำเนิดตัวเอง อุรัสสิกา ทำท่าตกใจ ที่เพิ่งมารับรู้เรื่องนี้
"พี่ดลไม่ใช่เป็นลูกแท้ๆของคุณยุพาดาหรือคะ"
"ไม่หรอก พี่เป็นเด็กที่คุณแม่รับเอามาเลี้ยงที่บ้าน เป็นแม่ที่รักพี่มากที่สุด ให้พี่ทุกอย่าง"
เขาพูดถึงคุณยุพาดาเหมือนเธอน่าบูชา
"เอ้อ แล้วคุณพ่อของพี่ดล"
"คุณพ่อพี่ก็ผู้กำกับไง ที่พี่ทำงานอยู่ด้วย แต่ว่าหย่าขาดจากแม่แล้ว"
"เอ้อ ชิ้นพอจะได้ยินข่าวบ้างค่ะ"
พ่อของเขาเป็นคนดังมีชื่อเสียงมากมาย เธอจึงรับรู้ข่าาสารทางโซเชียล และรับรู้ว่าพ่อของเขาเลือกเด็กสาวคราวลูกอยู่กินกันเป็นสามีภรรยาอย่างเปิดเผย
ลูกชิ้นยินยอมตามพี่ดลไปที่บ้านของนุ่น คือ อมราเพื่อนรักที่บ้านของลุงชัชด้วย แล้วพี่ดลจะกลับมาส่งเธอทีหลัง ได้บอกทางบ้านเรียบร้อยแล้ว ท่านอนุญาต
"อ้าว ลูกชิ้นเธอมาด้วยเหรอ" อมราหรือนุ่นทักเมื่อเห็นว่า ลูกชิ้นมาพร้อมกับพี่ดลที่ อมราก็แสนจะปลื้มในตัวเขาเช่นกัน
"จ้ะ นุ่นพี่ชวนชิ้นมาเอง เพราะพี่อยากให้ชิ้นมาด้วย"
ทำให้สีหน้าของอมราไม่ค่อยดีนัก ยังหน้าบึ้งนิดหนึ่ง ที่ลูกชิ้นไม่อยากมาที่บ้านของอมรา เพราะเหตุนี้ล่ะ แต่พี่ดลดึงเธอมาจนได้
ดีเหมือนกัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างสองคน คือ อมรา และฉัน คิดยังไงกันแน่ กับพี่ดล
อมรายังชื่นชมและปลาบปลื้มเขาที่เป็นทายาทผู้กำกับ เธอมักจะพูดอวดกับเพื่อนๆให้ฟังเสมอว่า พี่ดลแสนดีมาฝึกงานกับพ่อเธอ และพ่อของเธอทำงานเป็นตากล้องที่มีชื่อเสียง
ลูกชิ้นรู้สึกงั้นๆ เพราะลุงชัชพ่อของเธอ ไม่ใช่คนชอบอวดสักเท่าไหร่ ป้าเมตตาแม่ของนุ่นนั้นก็มีสีหน้าดูจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
ลุงชัชยิ้มให้
- ผู้เขียน
