โลกมันทั้งกลมและห้างแห่งนี้ดูคับแคบ เมื่อต้องเผชิญหน้าก็มีแต่สายตาที่ท้าทาย
อุรัสสิกามองตามเขา เธอไม่ชอบแบบนี้ เหมือนการเอาชนะคะคานระหว่างธาดลกับอดีตคนรักของเขา
ซึ่งมีเธอเป็นตัวกลาง
สายตาและท่าทางของธาดลบ่งว่าไม่ได้สนใจหญิงสาวตรงหน้าผู้นี้
และหล่อนไม่ได้เดินมาคนเดียวแต่ควงแขนชายหนุ่มกล้ามใหญ่คนหนึ่งที่บ่งบอกความหวงแหน
“เราอย่าสนใจเลยชิ้น ไปกันเถอะ อย่าไปมองให้เสียลูกตา” คำพูดของธาดลนั้นพูดตรงชัดและให้มันลอยไปถึงหูของอันธิกาที่นิ่งฟังอยู่
มันก่อเกิดอารมณ์ที่ทนไม่ได้ ประมาณว่าเนื้อตัวเต้นสั่น ฐากูรคนรักใหม่ของหล่อนยืนมองตามด้วยสายตาที่ส่งออกไปเหมือนอาฆาตมาดร้ายตาม
ฐากูรยังมองออกว่าผู้หญิงคนนี้ของเขายังไม่ลืมผู้ชายคนเก่า
แล้วนึกสนใจผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักที่เดินตามต้อยนายตากล้องที่เขาไม่ชอบหน้า ฐากูรถึงกับแอบมองตามด้วยความอิจฉา
อันธิกาหมดอารมณ์ในการเที่ยวสนุก ข้าวของที่หล่อนกวาด
