“นิดหน่อยครับ…เป็นเพราะผมอยากกินต้มยำกุ้ง เลยทำให้คุณต้องเปียกไปด้วย” เขากล่าวพลางเอื้อมมือไปรับผ้าเช็ดตัว ทอดสายตามองตามแผ่นหลังและสะโพกผายของหญิงสาวที่เดินเข้าครัวไปช้าๆ
“ให้ผมช่วยอะไรได้บ้าง” เขาเดินตาม ยืนใบหน้าเข้ามาถามถึงก้นครัว
“คุณนั่งรออยู่กับวศินจะดีกว่ามั้ยคะ” เธอหันมาบอก
“ผมอยากช่วย…นับว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้เรียนรู้ บางทีผมอาจจะแอบขโมยสูตรลับการทำต้มยำกุ้งจากคุณ”
“ตามสบายค่ะ…ไม่มีอะไรเป็นความลับหรอกนะคะ และยินดีมากที่จะสอนค่ะ ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ” เธอตอบพลางเทกุ้งใส่กะละมังเพื่อล้างน้ำ
“ให้ผมช่วย”
คาร์ลอสรีบปรี่เข้ามา เมื่อเห็นว่าล้างกุ้งเป็นงานง่ายๆที่เขาสามารถช่วยเธอได้ ในขณะหนึ่งที่น้ำผึ้งกำลังจะละมือจากกะละมังเพื่อส่งต่อให้เขา ฝ่ามือของคาร์ลอสสัมผัสเข้ากับหลังมือของเธออีกค
