กดปืนอยู่ที่หัวของเธอ เขาจึงไม่กล้าผลีผลามเพราะกลัวเธอจะเป็นอันตราย
ความไม่มั่นใจของเขาเกิดขึ้นแว็บหนึ่ง ถ้าเป็นคนอื่นคงใช้ต่อรองกับเขาไม่ได้ แต่พอเป็นพลอยไพลินเขากลับลังเล
“เรามีเรียนไหมล่ะ” เจ้าทัพหันไปถามพลอยไพลิน
“พลอยมีเรียนช่วงบ่ายค่ะ”
“เดี๋ยวให้รถที่บ้านไปส่ง” เจ้าทัพเอ่ยขึ้น
“โอ๊ย!” เจตน์ร้องขึ้น
“พี่เจตน์เป็นอะไรคะ”
“เป็นอะไร ร้องยังกับโดนควายถูกเชือด” เจ้าทัพถามน้องชาย
“ผมรู้สึกปวดไปหมดทั้งตัวเลยครับ หิวข้าวด้วย”
“พอพลอยไพลินจะไปเรียนแกก็เจ็บปางตายขึ้นมาเลยนะ ตอนแรกยังบอกไม่ได้เป็นอะไรอยู่เลย” เจ้าทัพพูดอย่างรู้ทันน้องชาย
“เฮียก็...” เจตน์ทำเสียงใส่พี่ชาย
“พี่เจตน์หิวเหรอคะ งั้นพลอยไปทำอะไรมาให้กินนะคะ”
“พลอยต้องไปเรียนไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พลอยหยุดเรียนสักวันคงไม่มีปัญหาอะไร วันนี้มีพรีเซ้นส์งานค่ะ ยังไม่ถึงคิวของพลอย”
“เดี๋ยวเฮียจัดการให้เอง” เจ้าทัพเอ่ยบอกว่
