“ตามสบายครับ” เขานั่งรออยู่ในรถอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่ก็เห็นว่าหลังจากบ้วนปากล้างหน้า เธอก็กระดกน้ำในขวดจนหมด
พอขึ้นมาบนรถ ขับไปได้พักหนึ่ง พลอยไพลินก็เผลอหลับไป เขาเหลือบมองกระจกหลังก็เห็นว่าเจตน์ขับรถตามมา กรณ์ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะขับรถหนี เขาโทร. ให้ลูกน้องขับรถมาขวางเจตน์เอาไว้ ให้อีกฝ่ายตามไม่ทัน แล้วก็มีเรื่องกันกลางถนน สุดท้ายเขาก็ขับรถพาพลอยไพลินมาที่โกดังสำหรับส่งสินค้าขึ้นเรือโดยที่ไม่มีใครตามมาได้
พลอยไพลินหายไปก็ไม่มีใครสงสัยหรอก เพราะหล่อนไร้ญาติขาดมิตร มีเพียงเจตน์ซึ่งมันก็ทำอะไรเขาไม่ได้แน่นอน เขามั่นใจ เพราะไม่มีหลักฐานอะไร
ส่วนสมใจนั้นเป็นคนของเขา รับรองได้ว่าพลอยไพลินจะหายสาบสูญไป สมใจก็ไม่มีทางออกมาเรียกร้องอะไร
สมใจคอยรายงานทุกอย่างให้เขาฟัง เขาจึงได้รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพลอยไพลินกับเจตน์มาโดยตลอด
“เอานังนี่ไปขังรวมเอาไว้กับสินค้าล็อตนี้ด้วย ฉันจะส่งหล่อนไปขา
