พ่อลูกอ่อนอ้อนรัก

ไข่ตุ๋นเป็นเมียอาแล้วนะ

“อาโต๋ เราต้องหยุดแค่นี้ มันไม่โอเค” ข้ามฟ้าบอกทั้งที่กลางร่างกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟ

“อาโอเค คนสวย ไม่มีอะไรจะโอเคไปกว่านี้อีกแล้ว” จบคำริมฝีปากหนาก็จุมพิตบนริมฝีปากอิ่ม ไม่ปล่อยให้คำพูดใดๆ เข้ามาเป็นอุปสรรค

ความรวดร้าวกลางกายที่ไม่อาจฝืน ดึงข้ามฟ้าสู่ห้วงอารมณ์หวามอีกครา บางครั้งเขาอ่อนโยน บางครั้งเกรี้ยวกราด เมล็ดพันธุ์เสน่หาถูกฝากฝังอยู่ในร่างครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเขาส่งเธอสู่นิทราตอนรุ่งสาง

“อาเป็นมิสเตอร์เพอร์เฟ็กต์ ดังนั้นการแต่งงานต้องครบสูตรตามธรรมเนียมปฏิบัติ” เขากระซิบเสียงเข้มข้างหูหญิงสาวที่เป็นภรรยาทั้งทางนิตินัยและพฤตินัยซึ่งกำลังหลับใหล “อาไม่ได้เมา”

‘ขอโทษนะปัณณ์ อาทำใจไม่ได้ถ้าต้องสูญเสียไข่ตุ๋นไป’

เขาฝากความในใจไปถึงหลานชายภายในห้องหอที่อบอวลด้วยกลิ่นรัก โอบแขนกอดเธอพร้อมกดแก้มแนบหัวไหล่มน ใจครุ่นคิดถึงข้อความที่เพิ่งได้รับจากอิงดาวตอนนั่งกินเหล้าฉลองกับเพื่อนๆ

‘อีกไม่นานอิงค์ไปหานะ มีเซอร์ไพรส์สำหรับโต๋ด้วย’

การทำตามความปรารถนาของหัวใจกำลังสร้างปัญหาให้เขาครั้งใหญ่ใช่ไหม ท่องธาราเลื่อนจมูกไปซุกไซ้ซอกคอของสาวน้อยที่ยึดครองหัวใจทั้งสี่ห้องของเขาไปโดยสมบูรณ์ ข้ามฟ้าย่นคอหนี ขยับตัวตะแคงมาอีกด้าน ทำให้ท่องธาราได้มองเห็นเธอเต็มตา

“คนสวยของอา อาขอเวลาจัดการทุกอย่างไม่นาน รออาหน่อยนะคะ” เขาจูบปากอิ่มเบาๆ ก่อนเข้าสู่นิทราตามเธอไป

....................................

“แม่จ๋า ตุ๋นคิดถึงแม่ แม่”

เสียงเพ้อของข้ามฟ้าดึงท่องธาราออกจากการหลับใหล มือร้อนจี๋ป่ายสะเปะสะปะมาบนหน้าอกทำให้เขาลุกพรวด

“ไข่ตุ๋น” เขาเอามืออังหน้าผาก จากนั้นก็ซอกคอที่มีเหงื่อซึม และลำตัว เขาลูบศีรษะเธอ จรดจมูกลงหอมแก้ม

“แม่จะ...อาโต๋เหรอคะ ตุ๋นหนาว” ข้ามฟ้าดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงลำคอ “หิวน้ำ”

“เดี๋ยวอาเอาน้ำให้นะคะ” ร่างเปลือยเปล่าลุกขึ้นจากเตียง เดินไปยังโต๊ะหน้าโซฟาในห้องที่จะต้องมีเหยือกน้ำวางไว้ตลอด เขากลับมาที่เตียงอีกครั้ง ประคองหญิงสาวลุกขึ้นมานั่งแล้วป้อนน้ำให้เธอ พอคลายกระหายท่องธาราก็นำแก้วไปเก็บที่เดิม

“โอ๊ย ซี้ด” ข้ามฟ้าทำหน้าเหยเกระหว่างลุกขึ้นจะเดินไปห้องน้ำ

“ไข่ตุ๋นเจ็บเหรอคะ จะเข้าห้องน้ำใช่ไหม อาอุ้มไปนะคะ” พูดจบเขาก็ไม่รอคำอนุญาต จัดการอุ้มพาเธอเข้าไปในห้องน้ำ และหันหลังเดินออกมาให้เธอได้ทำธุระส่วนตัว

พอเสียงชักโครกดังขึ้นเขาก็เปิดเข้าไป แล้วอุ้มข้ามฟ้ากลับมาที่เตียง คว้าเพียงกางเกงบนพื้นขึ้นมาใส่แล้วเปิดประตูออกไป

“แวว แวว” ข้ามฟ้าได้ยินเสียงเขาเรียกหาแม่บ้านอยู่นอกห้อง

ผ่านไปสักพัก เสียงของแววก็ดังขึ้น “คะ คุณโต๋มีอะไรคะ”

“เอาน้ำอุ่นใส่กะละมังมาให้ฉันหน่อย ผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ด้วย ยกเข้ามาให้ฉันในห้องนะ”

ข้ามฟ้าได้ยินเขาสั่งอีกสองสามประโยค ก่อนที่เขาจะเดินกลับมานั่งข้างเตียง จับมือเธอมากุมไว้ในสองมือ

“ปากซีดตาแดงไปหมดเลย ปวดหัวไหมคะ”

ข้ามฟ้าพยักหน้า กระชับผ้าห่มแน่นขึ้น

“เดี๋ยวอาเช็ดตัวให้นะคะ”

ข้ามฟ้าหันหน้าหนีไปอีกทาง น้ำตารินไหลลงมาตามหางตา ท่องธาราตามขึ้นไปบนเตียง โอบกอดเธอพลางจับใบหน้าหวานให้เงยมองตา

“ไข่ตุ๋น ไข่ตุ๋นเป็นของอานะคะ อาจะดูแลไข่ตุ๋นด้วยชีวิตของอาเอง”

“ไม่ค่ะ พี่ปัณณ์บอกให้ตุ๋นรอ เรื่องที่เกิดขึ้นตุ๋นจะลืมมันไป ตุ๋นไม่มีอะไรจะให้อาโต๋ ตุ๋นมาอยู่บ้านอาโต๋ตัวเปล่า สิ่งที่อาได้ไปเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตตุ๋นแล้ว” เธอสะบัดหน้าไปอีกทางหลังจากพูดจบ น้ำตายังคงไหลลงมาเรื่อยๆ

“อาไม่เคยคิดจะเรียกร้องอะไรจากไข่ตุ๋น แต่อาทำทุกอย่างด้วยหัวใจของอา”

“ตุ๋นบอกไม่ถูก ตุ๋นไม่ได้รักอาโต๋แบบนั้น มันไม่เหมือนกัน อาโต๋หยุดเถอะค่ะ แล้วอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้นะคะว่าจะหย่าให้ตุ๋นทันทีที่พี่ปัณณ์กลับมา”

“ไข่ตุ๋นจะไปเป็นเมียปัณณ์ ทั้งที่ได้อาไปแล้วเนี่ยเหรอ”

ข้ามฟ้านิ่งไปแล้วส่ายหน้าหลังจากขบคิด

“ไข่ตุ๋นเป็นเมียอา...เด็กดีต้องมีผัวคนเดียวนะคะ”

“พอเถอะ อาโต๋เป็นลูกผู้ชาย สัญญาแล้วก็ต้องทำให้ได้ อย่าทำให้ตุ๋นผิดหวัง...เป็นครั้งที่สอง”

ไม่ต้องบอกออกมาตรงๆ ว่าครั้งแรกเธอผิดหวังที่เขาทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจ แต่จะให้เขาเป็นลูกผู้ชายเพื่อแลกกับการที่เขาจะต้องเสียเธอไป ฝันไปเถอะ!

‘เฮอะ สัญญาลูกผู้ชาย! ถ้าต้องกอดสัญญาบ้าๆ บอๆ ไว้แล้วฟูมฟายทั้งเรื่องแบบพระเอกในนิยายอาไม่เอาหรอกเด็กน้อย’ เขาส่งคำตอบในใจเข้าไปในดวงตาเธอ ‘อาไม่ใช่ฮีโร่แบบปัณณ์ แต่ผู้ร้ายคนนี้จะเป็นพระเอกในชีวิตจริงของไข่ตุ๋น ไข่ตุ๋นจะต้องเป็นของอาคนเดียว’

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามา” ท่องธาราตะโกนบอกทั้งที่ยังไม่ผละตัวไปจากข้ามฟ้า

“อุ้ย ขะ...ขอ ทะ...โทษค่ะ ไม่นึกว่า...” แววอึกๆ อักๆ ไม่คิดว่าจะเห็นภาพแบบนี้ และการที่ท่องธาราอนุญาตให้เธอเข้ามาได้เลย ก็เหมือนกับไม่ได้แคร์อะไร เท่าที่แววรู้ การแต่งงานเมื่อวานเป็นแค่ละครตบตาแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า ไม่คิดว่าเจ้านายจะอินจนทำอะไรเกินเลยแบบนี้ เธอมองใบหน้าอาบน้ำตาของข้ามฟ้าก็ได้แต่ส่งสายตาเห็นใจไปให้

“เอาน้ำอุ่นไปวาง เดี๋ยวฉันจัดการเอง แล้วก็ไปทำโจ๊กมาให้ไข่ตุ๋น” เขาสั่งห้วนๆ

“ค่ะๆ” แววรับคำ แล้วรีบออกไป