มีอาการแพ้ท้องบ้างหรือยัง
1017 คำ
ผ่านไปเกือบสองเดือน
“วันจันทร์อามีนัดกับกลุ่มเทรด ผ่านเส้นรัชดา ไข่ตุ๋นติดรถอาไปนะคะ ขากลับอาไปรอหน้าบริษัท” ท่องธารานั่งอ่านข่าวพลางจิบกาแฟยามเช้าระหว่างที่ไข่ตุ๋นกำลังกินอาหารเช้าอยู่ที่หัวโต๊ะอีกด้าน
“ค่ะ” ข้ามฟ้าตอบอย่างว่าง่าย หลังจากเหตุการณ์วาบหวามเมื่อเดือนก่อน ท่องธาราก็เปิดคอร์สสอนเทรดหุ้นหลายคอร์สขึ้น เงินน่ะเขามีเยอะแล้ว แต่เขาต้องทำตัวไม่ให้ว่างเพื่อจะได้ไม่จับแม่เด็กสาวตัวหอมๆ ตรงหน้าลงท้องอีก เขาสัญญากับตัวเองว่าครั้งต่อไปเขาจะไม่รวบรัดแบบคราวก่อน แต่จะทำให้เธอยินยอมอย่างเต็มหัวใจ
ส่วนข้ามฟ้า บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่เธอยื่นใบสมัครไปตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ เพิ่งจะเรียกเธอเข้าทำงาน เธอภูมิใจกับการมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง ทั้งที่ท่องธาราก็โอนเงินให้เธอในแต่ละเดือนไม่ใช่น้อย เมื่อวานเงินเดือนเดือนแรกของเธอออก เธอซื้ออาหารมาเลี้ยงเขามากมาย และยังเอาเงินเดือนใส่ซองมาให้เขาหนึ่งหมื่นบาท เหตุผลของเธอทำให้เขาต้องพยายามกลั้นน้ำตา ในขณะที่แววซึ่งยืนอยู่ในเหตุการณ์ไม่สามารถกั้นทำนบน้ำตาไว้ได้
“เงินเดือนเดือนแรกของตุ๋น ถ้าแม่ยังอยู่ แม่จะต้องดีใจกับตุ๋น ตุ๋นอยากให้แม่ แต่ตุ๋นไม่มีแม่แล้ว ตุ๋นให้อาโต๋นะคะ” เธอคุกเข่าตอนที่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว พยายามทำทุกอย่างให้เขารู้ว่าเธอวางเขาไว้ในตำแหน่งไหน
มือเขาสั่นขณะรับซองที่เธอยื่นให้ เขามองมันอยู่พักใหญ่จึงเก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อ ก่อนจะก้มลงกอดเธอพลางลูบศีรษะทุยด้วยความรู้สึกหลากหลาย...สงสาร เอ็นดู และรัก รักมาก แต่เขาจะไม่ยอมให้เธอเทิดทูนเหมือนอยู่บนหิ้ง
“อาจะซื้อรถให้ใหม่” เขาเงยหน้าจากถ้วยกาแฟมาพูดกับเธอ “คันที่ใช้อยู่มันไม่เหมาะกับการจราจรที่ติดขัดบนถนน”
ตอนนี้รถที่เธอใช้อยู่คือรถมินิคูเปอร์รุ่นแรก เขาเป็นคนซื้อให้เธอเองเพราะชอบในความคลาสสิก จากนั้นก็นำไปแต่งจนน่ารักน่าสะสม
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ตุ๋นไปกลับรถไฟฟ้าได้”
“ถ้าไม่ขับรถเอง อาก็จะไปรับไปส่ง อาไม่ชอบให้มีคนมามอง ไม่อยากให้คนอื่นมาส่ง” เขาดักทาง “แล้ว...”
เขาพูดแล้วหยุดไป ข้ามฟ้าจึงต้องเป็นฝ่ายถาม
“แล้วอะไรคะ”
“ที่ออฟฟิศรู้หรือยังว่าเรามีครอบครัวแล้ว” เขาถามเช่นนี้เพราะเธอยื่นใบสมัครก่อนที่จะแต่งงานกับเขา ความเป็น ‘นางสาว’ ในประวัติของฝ่ายทรัพยากรมนุษย์มันทิ่มใจเขา
“ไม่มีใครรู้ค่ะ ตุ๋นเพิ่งทำงานเอง แล้วก็ไม่มีเหตุอะไรให้ตุ๋นต้องไปป่าวประกาศนี่คะ”
“เมื่อคืนอาฝันว่ามีลูก” เขาจ้องหน้าเธอ
“เดี๋ยวตุ๋นจะให้พี่แววเอาไปตีเลข เผื่องวดนี้จะถูกหวย” ข้ามฟ้าเสพูดเป็นเรื่องตลก
แต่เขาไม่ขำ “ประจำเดือนมาหรือยังคะ” เขาจ้องตาเธออย่างคาดคั้น
“ประจำเดือนตุ๋นมาไม่ค่อยตรงเวลาอยู่แล้ว”
“มีคลื่นไส้วิงเวียนอะไรไหมคะ”
“ไม่ค่ะ ปกติดีทุกอย่าง”
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“ไม่อยากค่ะ”
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จอาพาไปตรวจ ถ้าท้องก็จะได้ฝากท้องให้เป็นเรื่องเป็นราว”
“อ้าว” ข้ามฟ้างงกับเขา เขาถาม เธอก็ตอบแล้วว่าปกติดี แต่เหมือนคำตอบเธอจะไม่ได้เข้าไปลบล้างข้อสงสัยของเขาเลยสักนิด
“อาก็ไม่ได้ไร้น้ำยานะ” เขาตอบคำถามของเธอที่ปรากฏผ่านสายตา
“ก็แค่คืนเข้าหอ ไม่ฟลุกขนาดนั้นหรอก” เธอเถียงน้ำขุ่นๆ
“แต่ก็ได้กันทั้งคืน” คราวนี้เขายิ้มมุมปาก “เขานับกันที่จำนวนครั้ง ไม่ใช่จำนวนคืน”
“ได้กันตอนเมาไม่นับค่ะ ถือเป็นโมฆะ”
“เด็กหนอเด็ก ได้กันซะยับเยิน มันเป็นโมฆะไม่ได้แล้วค่ะ”
“หยุดพะ...” เธอจะห้ามให้เขาหยุดพูดแต่ก็ถูกขัดจังหวะ
“ร้องจนหมดแรง”
“ตุ๋นจินตนาการว่านอนกับเจ้าบ่าวตัวจริง” เธอกะยั่วให้เขาโกรธ จะได้เลิกพูด
“คบชู้ในจินตนาการแล้วครางชื่ออาทำไม อาโต๋ขา อาโต๋ช่วยตุ๋นนะคะ คืนนั้นน่ะอาจูบตรงไหนไข่ตุ๋นก็คราง ลูบตรงไหนไข่ตุ๋นก็ชอบ หื่นนะเราน่ะ”
ท่องธารารื้อความจำให้เธอ ซึ่งเธอไม่ได้ลืมสักหน่อย แต่ไม่อยากคิดถึงเรื่องน่าอายเช่นนั้น แค่เรื่องท้องหรือไม่ท้อง ทำไมจะต้องย้อนไปถึงตอนที่ทำ เธออายนะ แต่ก็ต้องปั้นหน้าสู้
“อาโต๋เมา แต่งเรื่องขึ้นมาเอง!”
“ถ้าเมาคงจำไม่ได้ว่าเราเสร็จเกินยี่สิบครั้ง”
“ไม่จริง แค่สิบเก้า...อุ๊บ”
ท่องธารายิ้มที่เธอติดกับ และยังเสริมต่อ “ร้อนเร็ว เสร็จง่าย อาเจ็บตรงนั้นข้ามวันเพราะไข่ตุ๋นรัดอาแรง”
“ตุ๋นจะไปต่อโทไปเมืองนอก”
กึก!
เขากระแทกถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ อารมณ์เปลี่ยนฉับพลัน ข้ามฟ้าเตรียมตัวตั้งรับไว้ก่อนที่จะพูดประโยคนั้นอยู่แล้ว
“ก็ไปสิคะ” เขาเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะยิ้มแล้วยกถ้วยกาแฟขึ้นมาละเลียดจิบ “ไข่ตุ๋นไปไหน อาก็ไปด้วย”
“ที่จะไปก็เพราะอยากอยู่ให้ไกลๆ อาโต๋”
“ดีค่ะ พูดตรงดี” เขาพูดเสียงเนิบ “งั้นบอกมาตรงๆ สิว่า หลังจากคืนนั้นที่ไม่ยอมเข้าใกล้อาเกินสองเมตร เพราะกลัวตัวเองจะมีอารมณ์”
“หลงตัวเอง” เธอส่งค้อน ทำปากขมุบขมิบ นี่เขาจะมาพูดเรื่องอย่างว่าในขณะที่นั่งห่างกันเป็นวาทำไม
- ผู้เขียน
