ไข่ตุ๋นใจบางแล้ว
1014 คำ
“เด็กดีของอา อาคิดถึงไข่ตุ๋นมากเลย รู้ไหมว่าคิดถึงใจจะขาดมันเป็นยังไง”
“ตุ๋นจะไปทำความสะอาดบ้าน” เธอไม่สนใจถ้อยคำหวานหู อยากจะทำภารกิจประจำวันให้เสร็จเร็วๆ จะได้ทำงานต่อ
“อากวาดถูบ้านให้หมดแล้ว เสื้อผ้าก็กำลังปั่นอยู่ในเครื่อง ส่วนห้องนอนของไข่ตุ๋นเดี๋ยวอาทำให้” เขาถูไถคางสากกับผิวเนื้ออ่อนที่ต้นแขนเธอ สลับกับจูบเบาๆ
“จั๊กจี้” ข้ามฟ้าดันหัวเขาออกแล้วลุกขึ้นนั่ง “อย่าทำแบบนี้อีก”
ท่องธาราขึ้นไปนั่งข้างๆ เธอ โอบศีรษะเธอกดลงมาแนบบนบ่าเขา “อาขออยู่ด้วยได้ไหม”
“ไม่ดีหรอกค่ะ ตุ๋นไม่อยากมีปัญหากับอาอิงค์ ตุ๋นสงสารน้องมันนี่ด้วย”
“มันไม่ใช่อย่างที่ไข่ตุ๋นคิดแน่นอน ไข่ตุ๋นสบายใจได้ อากำลังรวบรวมหลักฐาน แล้วไข่ตุ๋นจะได้รู้ทุกอย่าง”
“ตุ๋นไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้ตุ๋นมีความสุขที่สุดแล้ว ตุ๋นมีต๊อบ เขาคือชีวิตของตุ๋น อาโต๋อย่าเอาเขาไปจากตุ๋นนะ”
“งั้นไข่ตุ๋นต้องให้อาอยู่ด้วย อาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีไข่ตุ๋น”
“ไม่...”
“แอะ อุแว้ อุแว้”
“ต๊อบ ทำไมวันนี้งอแงจัง” ข้ามฟ้าทำท่าจะลุก แต่ติดที่เขากดตัวเธอไว้ และเป็นฝ่ายลุกไปเอง
เขาช้อนตัวลูกชายขึ้นมา เด็กน้อยเงียบเสียงลงทันที “อยากให้พ่ออยู่ด้วยใช่ไหมครับ แม่ใจร้ายเนอะ จ้องจะไล่พ่อลูกเดียว” จมูกโด่งแตะลงบนจมูกเล็กเบาๆ ก่อนยืดแขนออกมา “จำหน้าพ่อได้แล้วเหรอ เงียบเชียว”
เขาพาลูกมานั่งบนโซฟาด้วยกัน “ไข่ตุ๋นเห็นไหมคะ ต๊อบอยากให้พ่ออยู่ด้วย”
“ตุ๋นไม่ให้อยู่”
“อู้ๆๆๆ ลูกเบะแล้ว ไข่ตุ๋น ต๊อบไม่ให้พ่อกลับ” ท่องธารายิ้มชอบใจที่ลูกเบะปากได้จังหวะมาก
“โมเมมาก ต๊อบหิวนมมากกว่า ส่งลูกมาค่ะ”
ท่องธาราส่งลูกให้กับหญิงสาว เธอขยับหันไปอีกทาง เปิดเสื้อขึ้น เจ้าหนูน้อยรีบซุกเข้าเต้าทันควัน
“กินเก่งจัง นมแม่อร่อยไหมลูก พ่อก็...” เขาเกยคางบนไหล่มน มองดวงหน้าเนียนใสไร้เครื่องสำอางพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
“อาโต๋” ข้ามฟันหันมามองเขาตาดุ จมูกที่อยู่ห่างกันแค่เซนติเมตรเดียวทำให้หญิงสาวชะงักไป ก่อนเสไปมองลูก
“หันมาทางนี้สิคะ อาอยากเห็นทุกช่วงเวลาของลูก” เขาอ้อนภรรยาเด็ก
“เฮ้อ” ข้ามฟ้าถอนหายใจ ยอมหันมาทางเขา “อาโต๋คะ”
“คะ” เขาขานรับ มือก็จับมือเล็กในถุงมือเนื้อนุ่ม
“ก็ได้ ตุ๋นให้อาโต๋อยู่ด้วยก็ได้ เพราะยังไงอาโต๋ก็เป็นพ่อของต๊อบ มันไม่ถูกที่ตุ๋นจะกีดกันพ่อกับลูก” เธอมองตาเขา
ท่องธารายิ้ม รู้ว่าเธอต้องมีเงื่อนไขอะไรบางอย่าง แต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี
“มีแต่อะไรหรือเปล่าคะ” เขาดักคอเธอ
“มีค่ะ”
“ว่ามา”
“แต่อาโต๋จะเป็นแค่พ่อของต๊อบ ระหว่างเราจะไม่มีอะไรเกินเลยกันอีก เราจะอยู่กันแบบอาหลานเหมือนเดิม ตกลงไหมคะ”
เขามองเข้าไปในดวงตากลมโตสีดำสนิทเหมือนเม็ดลำไย เจ็บปวดอยู่ข้างในลึกๆ แต่ก็ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ตกลงครับ”
ข้ามฟ้ามองตาเขากลับ ใจหายวาบกับคำตอบทั้งที่เธอเป็นคนขอคำยืนยันจากเขาเอง เธอยิ้มฝืดเฝื่อนให้เขา
“ต๊อบอิ่มพอดี รับลูกของเราไปสิคะ”
ท่องธาราก้มลงช้อนลูกออกมาจากหน้าอกอวบเอาไปอุ้มพาดบ่า ตามองหลานสาวที่ลุกขึ้นเดินผ่านเขาไป
“ไข่ตุ๋น”
“คะ” ข้ามฟ้าหันมาตามเสียงเรียบ
“น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน เคยได้ยินไหม” เขาถามด้วยเสียงจริงจัง
ข้ามฟ้าทิ้งเขาไว้กับคำถามที่ไม่มีเสียงสะท้อนกลับจากเธอ
.........................................
หลังจากใจบางยอมให้เขาอยู่ด้วย เรื่องอื่นๆ เธอก็ยอมทำตามไปโดยปริยายในเมื่อเป็นความปรารถนาดีของเขา ตอนนี้ข้ามฟ้าจึงเข้าไปนั่งอยู่ในกระโจมอยู่ไฟอบอวลด้วยกลิ่นสมุนไพรที่เขาซื้อมาให้ ครึ่งค่อนชั่วโมงผ่านไปพร้อมเหงื่อชุ่มโชก เธอก็ไปอาบน้ำ
การได้อาบน้ำทำให้ข้ามฟ้ารู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันควัน พอออกมาก็ได้ยินเสียงอ้อๆ แอ้ๆ และเสียงสองเสียงสามของคุณพ่อที่คุยกับลูกชายในอ้อมแขน คุยไม่กี่ประโยคเขาก็ก้มลงไปหอมลูกน้อย เขาเหลือบมาเห็นเธอยืนมองอยู่ก็ไม่ได้สนใจ ก้มลงคุยกับลูกต่อ
ข้ามฟ้าแบะปากที่ถูกเมิน ก่อนเดินเข้าไปแต่งตัวในห้องนอน เสร็จแล้วก็เดินไปที่โต๊ะทำงาน ถือโอกาสตอนที่มีคนช่วยเลี้ยงลูกรีบแปลงานให้เสร็จ
“อาโต๋คะ” เธอเดินออกไปหาเขาเมื่อรู้สึกตึงๆ จี๊ดๆ ที่หน้าอก
“ว่าไงคะ” เขาพูดกับเธอ แต่ตาอยู่ที่ลูก
“ลูกหิวนมแล้ว”
คราวนี้เขาหันมามองอย่างงงๆ ลูกก็ยังอ้อแอ้คุยกับเขา ไม่มีทีท่าว่าจะงอแง แต่ก็ยอมส่งลูกให้เธอ ท่องธารารู้สึกทึ่งเมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกที่มุดหาหน้าอกคนเป็นแม่ทันที
“อาโต๋ตามสบายเลยนะคะ ต๊อบกินนมเสร็จก็จะหลับ ตุ๋นจะนั่งทำงานในห้อง”
เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องไป เขามองตามหลังแม่กับลูกหน้าเจื่อนๆ แล้วก็เหมือนได้ยินเสียงจากสวรรค์
“ตุ๋นไม่ได้ล็อกห้อง” เธอเปิดประตูมาบอกกับเขา
แต่เขาก็ไม่ได้เข้ามาอย่างที่เธอคาดหวัง แปลงานไปได้สักพักเธอก็ได้ยินเสียงลูกดังขึ้น เจ้าตัวเล็กนอนชูมือไปมาพร้อมกับส่งเสียง
- ผู้เขียน
