หลังจากเสร็จกิจกรรมที่ทำด้วยกันในห้องน้ำฉันกับฉลามก็ต่างจัดแจงเสื้อผ้า ตอนนี้มันรู้สึกอายจนไม่กล้ามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวไปส่ง”
“มีนรออยู่ด้านนอกดาบีบอกไว้ว่าจะกลับด้วยกัน”
“ตอนนี้เพื่อนเธอคงไม่รอแล้ว”
“รู้ได้ยังไง” ฉันมองคนตรงหน้าแต่พอเขาเงยขึ้นมาก็รีบหลบสายตาทันที
“คิดว่าฉันทำกับเธอแค่ห้านาทีหรือไง”
“……..” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นใบหน้าเริ่มร้อนจนมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา
“นานขนาดนี้คงไม่มีใครรอ”
“อือ”
“ไปกันเถอะ”
ฉลามบอกก่อนที่เขาจะเดินไปปลดล็อกประตูห้องน้ำแล้วผลักเปิดออก ตอนนั้นไม่มีสติเลยแต่ตอนนี้เริ่มกังวล ถึงแม้ว่าตึกนี้จะไม่ค่อยมีใครผ่านไปมาแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย กลัวจะมีคนมาได้ยินจัง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คงไม่รู้ว่าเป็นใคร
“พี่คนสวย” เสียงนั้นไม่ได้ทำให้หันไปสนใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะเรียกตัวเอง แต่ทว่าจู่ๆ ก็มีผู้ชายโผล่มาดักหน้า
จำได้ว่าเขาคือคนที่ขอคอนแทคของฉ
