@ร้านCoffee
“ดาบีเอาออร์เดอร์นี้ไปให้ลูกค้าโต๊ะห้าหน่อย”
“ดาบี”
“ดาบี!!”
เสียงเรียกชื่อของตัวเองดังขึ้นพร้อมแรงเขย่าทำให้ฉันสะดุ้งแล้วรีบหันมอง ณดล ทันทีทำให้อีกฝ่ายถึงกับถอนหายใจเบาๆ
“วะ ว่าไงนะดลเมื่อกี้ฉันคิดอะไรเพลินๆ น่ะ”
“พักก่อนไหมเธอเหม่อมากเลยนะ เดี๋ยวเอาไปเสิร์ฟให้เอง”
“พักอะไรเล่า! ช่วงนี้พักบ่อยแล้วนะ”
“แต่เธอเหม่อบ่อยมากเลยดาบี”
“………”
“ไปนั่งพักก่อน ดีขึ้นแล้วค่อยมาทำก็ได้ เดี๋ยวก็ถูกพี่ฝ้ายดุเอาหรอก” จริงอยู่ที่พี่ฝ้ายเจ้าของร้านไม่ใช่คนใจร้ายแต่ก็มีดุบ้างนิดหน่อย
“อือก็ได้ ขอโทษนะดล”
“ขอโทษทำไม เข้าใจๆ ไปพักเถอะ”
ฉันพยักหน้าตอบความหวังดีของเพื่อนร่วมงานก่อนจะเดินมานั่งพักที่หลังร้าน พลางคิดถึงคนที่ทำให้ไม่มีสมาธิทำงาน
“ทำอะไรอยู่นะ ป่านนี้ทำไมถึงยังไม่เปิดเครื่อง” เมื่อพูดบ่นพึมพำเบาๆ กับตัวเองแล้วฉัยก็ล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา
ตั้งแต่ฉลามปิดเ
