ไม่รู้ว่าที่เซนพูดต้องการยั่วอารมณ์ของฉลามหรือมันมาจากความรู้สึกจริงๆ และฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกยินดีเลยที่ได้ยินแบบนั้น มันทำให้กดดันมากกว่า เพราะไม่ได้อยากให้ใครมามีปัญหากันเพราะฉัน
“ขอเรียกรถกลับนะเซน” ฉันพูดทำลายความเงียบเพราะทั้งสองคนเอาแต่จ้องตาราวกับกำลังจะมีเรื่องตรงนี้ การแยกตัวออกมามันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“เดี๋ยวไปส่ง” ฉลามบอก เหมือนจะลืมว่าตัวมากินข้าวกับคนที่พ่อจับคู่ให้
“ไม่ต้อง มึงกลับไปดูแลคนของมึงกูไปส่งดาบีเอง”
“กูกำลังดูแลคนของกูอยู่นี่ไงเซน”
“มึงอย่าเล่นลิ้นให้มากฉลามกับโต๊ะมึงไปซะ ดูสิเธอหน้าเสียหมดแล้ว”
ฉันหันไปมองผู้หญิงคนนั้นหน้าเธอราวกับจะร้องไห้ให้ได้เลย เห็นแบบนั้นก็ยิ่งเห็นใจหากเป็นฉันก็คงรู้สึกแย่พอกัน ไม่รู้ว่านี่มันวันอะไร เหนื่อยจากงานแล้วยังต้องมาเจอปัญหาแบบนี้อีก
“อยากกลับแล้วใช่ไหม” เซนถาม ฉันพยักหน้าตอบแต่ยังไม่ทันได้อ้าปากบอกว่าจะกลับเองเสี
