ลวงรัก - 3 ทำให้กลัว?
839 คำ
ฉลามเดินมาใกล้ๆ ทำให้ฉันต้องถอยหนีและไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่…ตอนนี้เขากำลังทำให้ฉันกลัว
“รู้ไหมว่ามันมีอีกวิธีนะที่เธอจะชดใช้ค่าเสียหายให้ฉันได้โดยไม่ต้องใช้เงิน”
“….วะ…วิธีไหนหรอ” ขณะที่ถามกลับฉันก็สั่นไปทั้งตัว เพราะแววตาคู่นั้นของเขาทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับถูกเปลวไฟแผดเผา
“ร่างกายของเธอใช้ให้มีประโยชน์หน่อย”
ฉันกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือดเมื่อเข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังสื่อถึงเรื่องอะไร “ขะ ขอตัวก่อนนะ”
“ไม่อยากมีอิสระรึไง หรือเธออยากเป็นเบ๊ให้ฉันไปเรื่อยๆ แบบนี้?”
“……..”
“ถ้าฉันเป็นเธอคงเลือกข้อเสนอที่หลุดพ้นง่ายที่สุด”
เขาเห็นฉันเป็นคนแบบไหนกัน รู้จักฉันดีแล้วหรือไง ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ชื่อฉลามคนนี้จะทำให้ฉันหงุดหงิดได้มากขนาดนี้
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะทำแน่นอน กรุณาอย่าพูดเรื่องแบบนั้นให้ฉันได้ยินอีก”
“หยิ่งจังเลยนะ อย่าเผลอมานอนเตียงเดียวกับฉันแล้วกัน”
“เราไม่เคยรู้จักกัน ที่ฉันต้องมาเป็นเบ๊ให้นายก็เพราะไม่มีทางเลือก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย”
“แล้วยากขนาดไหน? อยากรู้จัง”
“ฉลาม! ฉันว่านายเมามากแล้วนะ”
ฉันมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่เดือด ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเมาแต่เขาก็ไม่ควรพูดอะไรแบบนี้ออกมา มันแย่มากจริงๆ เราไม่ได้รู้จักกันในฐานะเพื่อนด้วยซ้ำ
ฉลามไหวไหล่ให้เห็นว่าเขาไม่ได้แคร์อะไรกับคำที่ตัวเองเพิ่งพ่นออกไป ก่อนจะเดินชนไหล่ของฉันออกไปจากห้องน้ำ
แต่แล้วจู่ๆ เขาก็หยุดเดินก่อนจะพูดโดยไม่หันหน้ามา “กลับไปได้เลยนะ วันนี้เธอทำให้ฉันหมดสนุก”
“……….” ฉันกำมือแน่น เหลือเชื่อเลยจริงๆ ไม่คิดว่าในชีวิตของฉันต้องมาเจอผู้ชายแบบนี้
#วันต่อมา
เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอวันนี้ฉันจึงมาเรียนในสภาพที่เหมือนคนจะหลับตลอดเวลาจนมีนเพื่อนสนิทของฉันต้องได้ปลุกอยู่หลายครั้ง
“แกไหวไหมดาบี จะกลับไปนอนก่อนก็ได้นะเดี๋ยวฉันบันทึกเสียงที่อาจารย์สอนไปให้ฟัง”
“ไม่เป็นไรฉันไหว”
“ไปทำอะไรมาถึงสภาพเป็นแบบนี้ เมื่อคืนไม่ได้นอนหรอ”
“นะ นอนสิ แต่มันง่วงฉันก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน”
ติ่ง~ ขณะที่กำลังคุยกับมีนอยู่แชตก็เด้งเข้ามาในโทรศัพท์ จริงๆ รู้อยู่แล้วว่าเป็นใครที่ส่งข้อความมา ฉันไม่อยากเปิดอ่านเลยด้วยซ้ำแต่มันเลี่ยงไม่ได้
ฉลาม: ซื้อน้ำมาให้ที่สนามบาสหน่อย ขอเป็นน้ำแร่
ฉันได้แต่ถอนหายใจ หลังจากเรียนเสร็จก็ต้องรีบไปซื้อน้ำไปให้เขาตามคำสั่งอย่างจำใจ
@สนามบาส
ฉลามและเพื่อนๆ กำลังเล่นบาสกันอยู่ พอเห็นฉันเดินมาเขาก็รีบวิ่งมารับน้ำไปแจกเพื่อนๆ
เสื้อนักศึกษาที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทำให้มองเห็นผิวเนื้อและซิกแพ็กที่เรียงรายเป็นก้อนๆ นั้น ทำให้สติของฉันล่องลอยไปครู่หนึ่ง สมองของฉันกำลังคิดประมวลผลสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อคืน
“มองทำไม?” เสียงทุ้มที่เอ่ยถามเรียกสติของฉันให้กลับมา
“ปะ เปล่า” บ้าจริง!! เมื่อกี้ฉันคิดอะไรอยู่น่าอายที่สุด
“ก็นึกว่าอยากลอง”
“บอกว่าให้หยุดพูดแบบนั้น”
“เป็นเมียหรือไงถึงกล้ามาสั่งฉัน?”
“…….” ฉันรีบหันหลังแล้วเดินหนีออกมาทันที เพราะอยู่ไปก็คงจะได้ยินคำพูดพวกนั้นออกมาจากปากของเขาอีก
Talk ฉลาม
ผมมองคนตัวเล็กที่กำลังวิ่งหนีไปหลังจากที่ผมพ่นคำที่ไม่น่าฟังออกมา ซึ่งใครสน? ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่เธอก็น่าโดนสักทีจริงๆ
“คิดอะไรของมึงวะ” ไอ้เสือถาม
“เรื่องของกู”
“กูถามจริงๆ นะ มึงจะให้เธอเป็นเบ๊ไปอีกนานแค่ไหน บางทีกูก็สงสาร”
“จนกว่า….กูจะพอใจ”
“เมื่อไร” ไอ้เซนถามแทรก ไอ้นี่มันทำเหมือนสนใจเธอแต่ผมไม่ได้อะไรหรอกนะ แค่อยากเก็บไว้กินเองมากกว่าให้มัน
“จนกว่ากูจะได้…ในสิ่งที่ต้องการ”
“อะไรวะ? เงินมึงก็ไม่เอา”
“ถามแปลกคนเหี้ยๆ อย่างมันจะมีเรื่องอะไรอีก”
“กูว่าเธอไม่น่าจะใช่ผู้หญิงใจง่าย” ไอ้ปืนเอ่ยขึ้น ผมจึงรีบถามสวนกลับ อย่างเจ้าเลห์ “ให้กูพิสูจน์ไหม”
“พิสูจน์อะไรวะ”
“ก็พิสูจน์ให้พวกมึงเห็นไงว่าเธอง่ายหรือเปล่า”
ผมยกน้ำขึ้นดื่มพลางคิดในหัว เธอบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะยากสักแค่ไหน
- ผู้เขียน
