ผ่านไปสักพัก...
ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะ
“พี่ดินคะ ตื่นได้แล้ว!” ฉันตะโกนบอกคนตรงหน้าออกไปเสียงดังพร้อมกับพยายามดิ้นอยู่ในอ้อมกอดหนานั่นสุดแรง
ยังไง...เขาก็ต้องตื่น
พึ่บ! พั่บ! พึ่บ...
หมับ! มือหนาของอีกคนกระชากฉันเข้าหาตัวเอง
“หยุดดิ้น” เสียงทุ้มเอ่ยบอกฉัน
ตื่นสักทีสินะ
“พี่ก็ปล่อยวีสิคะ” ฉันบอกออกไป
“...” เจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งไม่ยอมทำตามที่ฉันบอก
“พี่ดิน”
“ฉันง่วง”
“พี่ก็นอนไปสิคะ แต่ช่วยปล่อยวีก่อน วีจะ...”
พึ่บ
“พี่ดิน...” ฉันเอ่ยเรียกอีกคนไปเสียงหลงเมื่อมือหนาของเขากอดฉันไว้แน่นกว่าเดิม
“ฉันจะนอน”
“พี่ดินคะ วีมีเรียนนะคะ” ฉันบอกออกไป
“เธอมีเรียนบ่าย”
“คะ?” เขารู้...ได้ยังไงกัน
“...” คนตัวสูงก็ไม่ตอบแต่ยังคงเอาใบหน้าของเขาซุกอยู่ที่ซอกคอของฉัน
“พะ...พี่เอาหน้าออกไปก่อนได้ไหม” ฉันเอ่ยบอกร่างสูงด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ
“ทำไม”
“วี...” ฉันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้
“...” คนตั
