ตึกตึก...
“ฮึก...” ใบหน้าเล็กเดินออกมาจากใต้ตึกเก่าพร้อมกับปิดปากร้องไห้ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักไปเมื่อเงยหน้าขึ้นไปเจอใครบางคนที่ยืนมองหน้าเธออยู่
“น้องวี” คนคนนั้นก็คือ...คินนั่นเอง
พึ่บ มือเรียวรีบเอานิ้วขึ้นมาเช็ดน้ำตา
“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ”
“...” วีก็ก้มหน้านิ่ง
“บอกพี่ได้...”
“ฮึก...” วีก็ส่ายหน้าตอบและก้มหน้างุดร้องไห้ไม่หยุด
หมับ คินเดินเข้าไปจับไหล่เล็ก
“น้องวี เกิดอะไรขึ้น” คนตัวสูงตอบ
“...” ใบหน้าเล็กก็บิดเบี้ยวน้ำตาไหล
“เราออกมาจากห้องไอ้ดินใช่ไหม”
“...” ร่างบางก็ชะงักค่อย ๆ เงยหน้ามองคนตรงหน้า
“เราไปทำอะไรที่ห้องไอ้ดิน แล้ว...” ว่าแล้ว สายตานิ่งก็ก้มลงมองสภาพของหญิงสาวที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
พึ่บ เจ้าของใบหน้าหล่อจัดการถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่อยู่สวมใส่ให้อีกคน
“มันทำอะไรเราใช่ไหม” คินถามขึ้น
“...” วีเองก็เอาแ
