เหม่ยอิงเห็นท่าทีไม่ค่อยสู้ดีของท่านพ่อที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองนางตรง ๆ จึงรีบย่อกายทำความเคารพทันที ไม่เช่นนั้นหากท่านพ่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าเป็นนางเอง สถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายไปกว่านี้ นางจึงใช้มืออีกข้างแกะมือของท่านอ๋องแปดออกเบา ๆ และชายหนุ่มก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี “เหม่ยอิงคารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ” เหม่ยอิงประสานมือที่บริเวณกลางลำตัวและย่อกายลงช้า ๆ แลดูอ่อนน้อมและสง่างาม
ท่านเสนาบดีเงยหน้าขึ้นจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าทันทีด้วยความตกใจ ความกลัดกลุ้มในใจก็คลายออกไปเกือบจะหมดสิ้น แต่ก็ยังคงสีหน้าเรียบเฉยเก็บอาการไว้ได้เป็นอย่างดี
“เหม่ยอิง ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่” เสนาบดีเซี่ยขมวดคิ้วยุ่งเหยิงมองลูกสาวตัวดีด้วยแววตาขุ่นเคือง เหม่ยอิงรีบก้มหน้าลงเพราะกลัวความผิด ร่างกายหญิงสาวสั่นไหวเล็กน้อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ท่านอ๋องแปดเห็นดังนั้นจึงรีบพูดช่วยว่าที่คู่หมั้นทันที
“ท่านเสนาบดีอย่าได้ว่ากล่าว
