“มะ หม่อมฉันเปล่าโป้ปดนะเพคะ” เหม่ยอิงพูดตอบ แต่ไม่ยอมสบนัยน์ตาคมกล้าที่จ้องมองมาด้วยแววตาที่สื่อความหมาย
อ๋องแปดยิ้มกริ่ม ดูท่านางเป็นคนปากแข็งอยู่ไม่น้อย หากไม่สั่งสอนนางเสียบ้างคงไม่ยอมพูดความจริงเป็นแน่
“แน่ใจหรือ เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสเจ้าพูดใหม่อีกหน” เหวินอี้ใช้ปลายนิ้วสัมผัสที่ปลายคางของหญิงสาวในอ้อมกอด ให้นางเชิดใบหน้าขึ้นมองเขาและไม่อาจจะหลบเลี่ยงสายตาไปที่ใดได้
เหม่ยอิงเกิดความลังเลในใจ หากนางยอมรับตอนนี้จะเป็นผลดีต่อตระกูลเซี่ยหรือไม่ แต่ท่านอ๋องแปดก็ดูไม่ใช่คนจิตใจโหดร้าย เรื่องแค่นี้ไม่น่าจะทำให้ทรงกริ้วมากไปได้กว่านี้
“หม่อมฉันไม่ใช่ อะ อื้อ” เหม่ยอิงพูดไม่ทันจบก็ถูกร่างสูงก้มลงมาประกบริมฝีปากแน่น อ๋องแปดเห็นทีท่าของเหม่ยอิงที่คิดจะยอมรับขึ้นมาจริง ๆ และเมื่อเขามาไตร่ตรองให้ถ้วนถี่เลยรู้ว่าแท้จริงตัวเขาไม่ได้สนใจว่านางจะโกหกแค่ไหน เพียงแค่หาทางหลอกกินเต้าหู้นางให้นานกว่
