ท่านเสนาบดีเบือนหน้ามามองลูกสาวคนรองที่ตั้งแต่ฟื้นตื่นขึ้นจากความตายก็รังแต่จะสร้างแต่ปัญหา ถ้าจะดีก็มีแค่เรื่องเดียวคือความงดงามโฉมสะคราญของนางเข้าตาต้องพระทัยองค์ฮ่องเต้ แต่ถ้าจะดีกว่านี้หากฮ่องเต้ไม่ยกนางให้เป็นคู่หมั้นกับท่านอ๋องแปด ไม่เช่นนั้นป่านนี้นางคงจะได้เป็นถึงเหม่ยเหริน
“ลงโทษกักบริเวณเจ็ดวัน ห้ามเจ้าออกไปนอกจวนเสนาบดีเด็ดขาด” เสนาบดีพูดจบก็สะบัดมือฮูหยินรองออกแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ฮูหยินรองได้แต่หันมามองลูกสาวของตนด้วยความจนใจ ถ้าเหม่ยอิงไม่หนีออกไปเที่ยวเล่นนอกจวนก็คงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น
“เหม่ยอิง แม่จะเห็นแก่ที่เจ้าป่วยอยู่ ให้นั่งสำนึกผิดในห้องเงียบ ๆ ห้ามออกไปไหน เป็นการลงโทษที่เจ้ากล้าโป้ปดหลอกลวงแม่” ฮูหยินรองพูดจบก็เดินออกจากห้องของหญิงสาวไปทันที
เหม่ยอิงล้มตัวลงนอนทันทีที่ทุกคนออกไปฉิงเจียรีบเดินมาดูคุณหนูของตนด้วยความเป็นห่วง
“คุณหนูอย่าโกรธฮูหยินรองเลยน
