เช้าวันเสาร์
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังสลับกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุดทำเอาฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับอารมณ์หงุดหงิดรำคาญ สายตามองดูโทรศัพท์หน้าจอแตกที่แผดเสียงดังลั่น มันทำให้ฉันไม่รู้ว่าใครโทรมาแต่ก็หยิบมันขึ้นมากดรับสาย พอฉันพูดกรอกเข้าไปในสาย ปลายสายก็เงียบสนิทไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมา ฉันโยนมันกลับลงไปที่เตียงตามเดิมก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเดินไปที่ประตูห้อง เสียงเคาะประตูยังคงดังรัวๆ กวนประสาทไม่หยุด
..คนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดยืนมองจ้องช่องตาแมวเขม็ง
“อากิระ”
ฉันมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังห้อง เวลาตอนนี้เพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง ฉันพอจะเดาออกว่าโทรศัพท์ลึกลับที่โทรมาเมื่อกี้ก็คือคนๆ เดียวกับที่เคาะประตูห้องอยู่ในเวลานี้ ริมฝีปากเล็กพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเปิดประตูห้องออกไปหาอากิระทั้งๆ อยู่ตัวเองอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่
ฉันเลิกคิ้วขึ้นมากการแต่งตัวของอากิระอยู่ครู่ เ
