บทที่ 2 คนที่ไม่อยากเจอที่สุด
1591 คำ
ใบพลู.. แยกขาออกกว้างๆ หน่อย จะใส่เข้าไปแล้วนะ
อากิระอย่าา..นี่มันในสวนนะ ไม่เอานะ
อ๊ะ! เจ็บ..เอ็ดเวิร์ดอย่าใส่เข้ามา โอ๊ย!เจ็บ ฮืออ..ฮึก กรี๊ดด..เจ็บ
ซี๊ดด..ฉันอดใจไม่ไหวใบพลู..รอจนอากิระเอาเธอเสร็จไม่ไหว ฉัน..ขอเถอะนะ อืมม..รูนี่ฟิตเป็นบ้าเลย เอามันส์ชะมัด อา.. ซี๊ดด
ภาพเหตุการณ์พวกนั้นไหลเข้ามาเป็นฉากๆ ราวกับภาพสโลโมชั่น
เจ้าปีศาจร้ายพวกนั้น..เลวระยำจริงๆ
ฉันนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอน ในสมองหนักอึ้งไปหมดทั้งหวาดกลัวและหวาดระแวงเมื่อคิดถึงเรื่องราวในอดีต นานขนาดนี้พวกเขาอาจจะลืมและไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็ได้เพราะตั้งแต่ตอนนั้นมาพวกเขาทั้งคู่ก็เงียบสนิทราวกับอยู่คนละโลกกับฉัน ขนาดพวกเขาจะกลับมาไทยบ่อยๆ ฉันยังพยายามหลบเลี่ยงพวกเขามาได้เกือบทุกครั้ง ถึงแม้บางครั้งฉันจะแอบเข้าส่องไอจีของพวกเขาบ้างแต่ก็มีเพียงรูปภาพที่ถูกอัพเดือนหนึ่งไม่เกินห้ารูปและมักจะไม่ใช่รูปภาพของพวกเขา
ฉันไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรแม้วันนี้จะมีซีรี่ย์ตอนใหม่ล่าสุดออกฉายก็ตาม ไม่ได้ง่วงนอนแค่อยากนอนโง่ๆ อยู่บนเตียงก็เท่านั้นเอง สายตามองดูเวลาที่เกือบจะสามทุ่มเข้ามาทุกทีขณะที่สมองก็ครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอคิดอะไรออกสองมือก็รีบควานหาโทรศัพท์ที่อยู่บนเตียงขึ้นมากดเบอร์โทรของเพื่อนสนิททันที
“นาเนียแกอยู่ไหน เสียงเพลงดังขนาดนี้แกอยู่ผับใช่ป่ะ ฉันไปหาแกได้ไหม” เสียงหวานกรอกเข้ามาในสายอย่างร้อนใจ
“ตอนบ่ายแกบอกว่าไม่มาเพราะจะไปงานกับพ่อแม่ไม่ใช่เหรอไง” นาเนียตะโกนตอบเสียงดังสู้เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่
“เออ..แต่ตอนนี้ไม่ได้ไปแล้ว ฉันไปหาแกนะ”
“เออๆ แล้วแกจะมายังไง พ่อกับแม่แกจะไม่ว่าอะไรหรือไงที่แกออกมาเที่ยวแบบนี้ งั้นให้ไอ้แทนไปรับป่ะ”
“ไม่ต้องๆ ฉันนั่งรถแท็กซี่ไปเองได้ เรื่องพ่อแม่ไม่ต้องเป็นห่วงกว่าจะกลับก็คงพรุ่งนี้เช้านู้น แล้วคืนนี้ฉันจะกลับไปนอนที่คอนโดด้วย”
แม่ของฉันบอกแบบนั้นก่อนจะออกจากบ้าน ที่วันนี้พ่อกับแม่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษไม่ใช่เพราะงานปาร์ตี้อะไรนั่นหรอกแต่เป็นเพราะสาเหตุอะไรนั้นฉันก็รู้ดีที่สุด
หึ..คงหนีไม่พ้นปาร์ตี้เซ็กซ์หมู่รำลึกความหลังกัน ถึงพวกเพื่อนท่านจะไปทำงานที่เมืองนอกแล้วแต่พ่อแม่ของเธอก็มักจะบินไปเที่ยวหาพวกเพื่อนๆ อยู่เสมอและพวกเพื่อนๆ ของท่านก็มักจะบินกลับมาเที่ยวหาที่เมืองไทยบ่อยๆ ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมากับความสัมพันธ์แบบหกคนผัวเมียยังคงดำเนินมาเรื่อยๆ โดยที่เธอก็รู้ดี
ตอนแรกที่ฉันรู้พูดตามตรงว่าฉันรับไม่ได้อย่างแรงแต่เพราะเป็นพ่อแม่ลูกกันจะให้ฉันทำยังไงได้ ตัดขาดพ่อแม่ตัวเองเพราะเรื่องนี้ฉันก็ทำไม่ได้ ถ้าตัดรสนิยมทางเพศที่ผิดปกติพวกนี้ออกไปพวกท่านก็ถือว่าเป็นพ่อแม่ที่ดีมากสำหรับฉันและที่สำคัญพ่อแม่ก็รักฉันมากพอๆ กับที่ฉันรักพวกท่านเหมือนกัน สุดท้ายฉันก็พยายามทำใจและมองข้ามรสนิยมทางเพศที่ผิดปกติเหล่านี้ของพวกท่านไปจนได้ มันเป็นความสุขของพวกท่าน คนเป็นลูกแบบฉันจะทำยังไงได้ แต่มันก็ใช้เวลานานมากเหมือนกันกว่าจะทำใจยอมรับ แต่พอผ่านจุดนั้นมาได้อะไรที่มันหนักอึ้งอยู่ในใจก็เบาบางลงไป
คืนนี้ฉันอยากลืมมันให้หมด.. ไม่อยากคิดเรื่องบ้าๆ พรรคนี้อีก
ฉันใช้เวลาหาชุดที่เหมาะจะใส่เที่ยวกลางคืนอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะมาลงตัวที่เสื้อเกาะอกสีดำและกระโปรงสั้นสีเดียวกันและไม่ลืมสวมซับในตัวบางไว้อีกชั้นเพื่อกันโป๊ แต่งหน้าเข้มกว่าปกติเล็กน้อยและไม่ลืมทาลิปสติกสีแดงก่ำเพื่อเสริมความมั่นใจ วันนี้ฉันอยากแดนซ์อยากสนุกให้สุดเหวี่ยงและที่สำคัญฉันอยากเมาเพื่อจะลืมเรื่องพวกนี้ไปได้สักคืนก็ยังดี
DIZZY Pub and Bar
ร่างบางที่เต้นโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างเมามันตกอยู่ในสายตาของบรรดาผู้ชายหลายคนที่นั่งมองหญิงสาวราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว เรือนร่างเพรียวบางสมส่วนที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งในส่วนที่ควรมีดึงดูดสายตาผู้ชายหื่นกามให้จับจ้องมองดูไม่กะพริบตา หน้าอกอวบอึ๋มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการเต้นยิ่งน่าหวาดเสียวชวนมองจนหนุ่มๆ หลายคนต้องแอบลอบกลืนน้ำลายลงคอ
ในมุมมืดมุมหนึ่งชายหนุ่มร่างสูงสองคนต่างนั่งจ้องมองร่างบางที่นั่งยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มราวกับมันเป็นน้ำเปล่า ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มลูกครึ่งอเมริกาและชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นดูไม่ค่อยสบอารมณ์นักเมื่อเห็นสายตาหนุ่มๆ ในผับต่างมองโลมเลียหญิงสาวตรงหน้า
“นาเนีย เอิร์น ฉันไปฉี่ก่อนนะ”
“แกไหวป่ะ คืนนี้แกเป็นอะไรอะไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ดื่มเหล้าอย่างกับดื่มน้ำ เมาแล้วมั้งเนี่ยให้ฉันไปส่งเข้าห้องน้ำไหม”
“เปล่า แค่นี้สบายมากน่า..แค่รู้สึกเบื่อๆ ฉันไปห้องน้ำเองได้”
“เออๆ รีบไปรีบมาล่ะ ถ้าเกินสิบห้านาทีแล้วแกยังไม่ออกมาเดี๋ยวฉันกับยัยเอิร์นจะเข้าไปตาม”
“อืม..นาเนียแกนี่น่ารักที่สุด จุ๊บที” ฉันโน้มใบหน้าเข้าไปบดจูบริมฝีปากแดงของนาเนียก่อนจะผละออกและหันไปจูบเอิร์นที่ยืนอยู่ใกล้ๆ กัน เพื่อนสาวของฉันคนนี้เธอเป็นเลสเบี้ยน ดูเอิร์นจะชอบใจไม่น้อยที่ฉันบดจูบเรียวปากของเธออย่างอ้อยอิ่งลิ้น ลิ้นแลกลิ้นกันอยู่ครู่หนึ่งเพราะเริ่มเมาก่อนที่ฉันเป็นฝ่ายผละออก
ฉันไม่ได้สนใจเสียงฮือฮาของบรรดาชายหนุ่มที่ดังอื้ออึงขึ้นเมื่อเห็นภาพของเราสามคนจูบปากกัน ..รู้สึกสะใจมากกว่าเพราะรู้ว่าพวกมันดูได้แต่ตาอยากแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้
..ทำได้แค่จ้องดูตาเป็นมันเท่านั้น
“จูบดะแบบนี้แกเมาแล้วแน่ๆ แน่ใจนะว่าแกไม่เมา ..ไม่น่าไว้ใจดี๋ยวฉันไปส่งแกเข้าห้องน้ำดีกว่า” นาเนียยกมือขึ้นดันหน้าผากกลมมนของใบพลูออกห่างเมื่อเพื่อนสาวทำท่าจะจับเธอจูบอีกรอบ เวลาใบพลูเมามักจะเป็นแบบนี้เสมอ ใครอยู่ใกล้มักจะโดนเธอจับจูบเป็นประจำจนเพื่อนๆ ในห้องต่างรู้กิตติศัพท์กันดี
“ชัวร์ ไม่เมาๆ เดี๋ยวมา”
ฉันไม่ได้เมาแค่รู้สึกกรึ่มๆ สติสัมปชัญญะยังอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์ดี แค่อยากจะจูบโชว์ให้พวกผู้ชายหื่นกามแถวนี้ให้เข้าใจว่าฉันเป็นเลสเปี้ยนจะได้เลิกเข้ามาทำเจ้าชู้ชีกอใส่สักที มันน่ารำคาญและคืนนี้ฉันก็อารมณ์ไม่ค่อยดีเลยไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายสักเท่าไหร่
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องน้ำและรีบจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อยถึงเดินออกมา ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นหนุ่มหล่อร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังของเธอไว้ ก่อนจะได้พูดอะไรออกมาร่างบางก็ถูกกระชากออกไปด้านนอกของผับโดยมีสองหนุ่มร่างสูงเดินขนาบข้างเธอไว้ แรงน้อยนิดของเธอสู้แรงของผู้ชายร่างใหญ่ถึงสองคนไม่ไหว ร่างบางจึงตกอยู่ในสภาพเหมือนคนเมาที่ถูกหิ้วปีกออกไปพอจะพูดตะโกนเอะอะโวยวายก็ถูกมือหนาเอื้อมเข้ามาปิดปากไว้แน่น
“ทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ”
“ไง ไม่เจอกันนานจำพวกฉันได้ไหม”
พวกเขาปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเมื่อเดินออกมาถึงด้านนอกของผับ ฉันมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังมีเค้าเดิมอยู่แต่ก็เปลี่ยนแปลงไปมากจนจำเกือบไม่ได้ พอมองดูชัดๆ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายก็เต้นแรงโครมครามอย่างบ้าคลั่ง ห้าปีที่ผ่านมาอะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงไปหมดไม่เว้นแม้แต่เด็กผู้ชายผอมกะหร่องสองคนที่บัดนี้เติบโตสูงใหญ่แถมยังหล่อเหลาจนฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง
พวกเขามันปีศาจร้ายชัดๆ ใบหน้าหล่อเหลานั่นก็แค่หน้ากากที่ปิดบังตัวตนแสนชั่วร้ายเอาไว้ โลกที่เคยสว่างไสวราวกับจะวูบดับลงไปในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที ฉันหายใจแรงราวกับคนหน้ามืดจะเป็นลม ขณะที่สายตาจ้องมองใบหน้าของพวกเขาสลับกันไปมา
“อะเอ็ดเวิร์ด! อากิระ!”
- ผู้เขียน
