“นี่เอ็งไม่รู้จริงๆ หรือ?... ว่าการที่พี่เขยคนนี้มันขับรถออกมาจากไร่ข้าวโพดตั้งแต่บ่าย... นั่งเมื่อยอยู่บนรถหกชั่วโมงกว่ามาเพื่ออะไร... ?”
เสียงของพันไตรเต็มไปด้วยความขมขื่น
“พี่เมาหรือเปล่า”
ดาวฉายสงสัย
“พี่จะเมา... พี่จะอยู่... จะตายมันสำคัญสำหรับเอ็งด้วยหรือ?”
พันไตรเค้นเสียงถามกลับมาบ้าง
“แล้ว... คืนนี้จะนอนที่ไหน”
เสียงของดาวฉายอ่อนลง ทำไมหล่อนจะไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาดั้นด้นจากน่านมาถึงกรุงเทพฯ...
“นอนที่ไหนก็เรื่องของพี่”
ความโกรธทำให้พันไตรทำท่าว่าจะเดินจากมา ทว่าดาวฉายกลับเป็นฝ่ายรั้งข้อมือเขาไว้ รู้สึกอ่อนใจที่เห็นคนตัวใหญ่ทำใจน้อยแสนงอนราวกับเด็กๆ
“ดาว... ทะเลาะอะไรกันเสียงดังเชียว แล้วไอ้หมอนี่เป็นใคร... ดาวไปจับไม้จับมือกับมันทำไม?”
หนุ่มนักดนตรีชื่อ ‘อาร์ต’ ที่กำลังตามจีบดาวฉายแวะมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี คืนนั้นเขาไปเล่นดนตรีอยู่อีกที่ กำลังตั้งใจว่าจะแวะมาหาดาวฉาย
