“เป็นอะไรไป”
แน่ะ ยังไม่รู้ตัวอี้กกก
“เปล่าค่ะพรีมแค่ดีใจที่ได้เจอคุณหมอ”
ตอนนี้ไม่ใช่แค่หน้าแดงอย่างเดียวฉันยังยืนกัดปากตัวเองด้วยค่ะ ทำไงได้ก็คนมันเขิน
“แล้วคุณหมอแวะมาหาพรีมเฉยๆหรอคะ”
หมอภีมทำท่าทางเก้ๆ กังๆ แล้วเหมือนแอบอะไรไว้ด้านหลัง
“จริงสิกินอะไรหรือยัง”
“ยังค่ะปกติพรีมไม่กินข้าวเช้าน่ะค่ะ”
ฉันเป็นคนดูแลรูปร่างตัวเองที่ชอบหนักไปทางมื้อเย็น
“อ่อ”
พยักหน้าให้ฉันแต่หน้าของหมอภีมดูเจื่อนๆฉันเลยถามต่อ
“คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าคะหรือว่าจะชวนพรีมไปกินข้าว”
“เปล่าคือ……วันนี้หมอเข้าครัวไปช่วยแม่หมอทำกับข้าวเลย…….ทำแซนวิสมาให้”
หมอภีมยกมือไปลูบต้นคอก่อนจะเอาของที่แอบไว้ด้านหลังออกมา เป็นกล่องสีขาวข้างในมองเห็นแซนวิสชิ้นพอดีคำ
“แต่ถ้าไม่ชอบกินก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวหมอเอาไปกินที่โรงพยาบาลก็ได้”
หมอภีมทำท่าจะเอาไปไว้ด้านหลังอีกฉันเลยรีบแย่งมา
“ได้ไงคะนี่มันของพรีมนะ”
ฉันถือ
