บทที่27

835 คำ

ผมค่อยๆหันกลับไปแต่ก็พบว่าตอนนี้เธอนั่งหลับไปแล้ว ผมจับให้เธอนอนก่อนจะก้มลงไปหาเจ้าของใบหน้าที่สวยทั้งยามหลับและยามตื่นแต่สิ่งที่ทำให้ผมเริ่มสนใจในตัวเธอมันคือความน่ารักที่ผมไม่รู้ว่าจะหาจากผู้หญิงคนอื่นได้หรือเปล่า รุ่งเช้า หลังจากที่เมื่อวานลางานหนึ่งวันวันนี้ผมกลับมาทำงานตามปกติพอออกมาจากโรงแรมผมก็ตรงมาที่โรงพยาบาลทันทีเพราะมีประชุมตอนเก้าโมงถ้ากลับไปบ้านผมก็กลัวว่าจะมาไม่ทัน “สวัสดีค่ะคุณหมอมาแต่เช้าเลยนะคะ” พยาบาลในแผนกเอ่ยทักผม “สวัสดีครับ” ผมทักทายกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ผมไม่มีปัญหาในการทำธุระส่วนตัวที่ทำงานเพราะในห้องทำงานของผมมีห้องไว้ให้อาบน้ำและผมก็เตรียมเสื้อผ้าไว้สำหรับเวลาฉุกเฉินอยู่แล้ว อาบน้ำเสร็จผมก็รีบเร่งฝีเท้ามาที่ห้องประชุมเป็นการด่วน “วันนี้ดูคุณหมอไม่ค่อยสดใสเลยนะคะเมื่อคืนนอนน้อยหรอคะ” ลูกน้องในแผนกผมอีกคนเอ่ยทักผมขณะที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม