จากการสอบถามเส้นทางเขาบอกว่าตรงนั้นเป็นบ้านติดคลองรถวิ่งเข้าไปได้แต่อีกเส้นทางที่คนแถวนั้นนิยมใช้คือการนั่งเรือ พอได้ยินว่านั่งเรือฉันก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเพราะฉันใฝ่ฝันมานานแล้วว่าอยากนั่งเรือไปโน่นมานี่แต่ติดตรงที่ป๊าไม่ยอม
“คุณตาคะคือหนูจะไปตรงนี้คิดค่าโดยสารเท่าไหร่คะ”
ฉันถามคุณตาคนขับเรือพร้อมกับส่งกระดาษที่อยู่บ้านหมอภีมไปให้
“ลงที่นี่หรอหนูสิบห้าบาทจ๊ะ”
“สิบห้าบาทเองหรอคะ”
ฉันตกใจในราคาที่ถูกแสนถูกก่อนจะรีบยื่นแบงค์ร้อยให้คุณลุงแล้วบอกแกว่าไม่ต้องทอน สวยและจิตใจดีครบอยู่ที่ในตัวฉันคนเดียวเลยค่ะ
ลงจากเรือฉันก็ถามชาวบ้านแถวนี้ว่าบ้านหลังที่ฉันตามหาอยู่ตรงไหนแต่พอเห็นว่าฉันจะไปบ้านของหมอภีมชาวบ้านแถวนี้ก็พากันมองหน้าฉัน เข้าใจนะว่าฉันสวยแต่พอถูกคุณตาคุณยายคุณลุงป้า น้า อามองแล้วมันก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะ
ระหว่างทางฉันเจอคุณป้าคนนึงอายุน่าจะราวๆ ม๊าของฉันเป็นลมอยู่กลางทาง
“เป
