อย่าคิดว่าฉันไม่รู้

1394 คำ

ตอนที่ 16 เสียงหายใจหอบสะท้านดังขึ้นสอดประสาน แต่ดูเหมือนเสียงของคิมเบอลี่จะนำโด่ง เทวินจึงทิ้งกายลงทาบทับแผ่นหลังอันเปียกชื้นของเธอ โดยไม่รู้ว่ามันคือเหงื่อหรือว่าละอองฝนกันแน่ แต่เขาก็ไม่ได้ลงน้ำหนักทั้งหมดเสียทีเดียว เขาจูบเคล้าที่ท้ายทอยเพื่อเป็นการทิ้งท้าย ก่อนจะถอนแท่งรักออกเพราะไม่ต้องการกดทับเธอนานเกินไป ร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่านอนทอดกายข้าง ๆ หญิงสาว ก่อนที่คิมเบอลี่จะขยับร่างอันอ่อนระทวยของเธอขึ้นมานอนเกยอยู่บนอกกว้างของกัปตันหนุ่มอย่างรักใคร่ ริมฝีปากอิ่มเอื้อมไปจูบริมฝีปากหยักของเขาอย่างหลงใหล สองแขนเรียวบางโอบกอดเขาเอาไว้อย่างเต็มเหนี่ยว “ฝนหยุดตกแล้ว ผมว่าเรากลับกันมั้ย?” เขาถามขึ้นหลังจากปล่อยให้เธอพักเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่ง จนลมหายใจของหญิงสาวกลับมาสู่จังหวะปกติแล้ว คิมเบอลี่จึงเงยหน้าขึ้นมากำลังจะตอบเขา แต่ทั้งสองก็ได้ยินเสียงกลุ่มเพื่อนคุยกัน ก่อนที่ไฟฉายจะสาดวูบวาบไปมาพร้อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม