มนุษย์กินคน
558 คำ
ตอนที่ 7
“ในที่นี้ กัปตันคุณต้องเป็นหัวหน้าพวกเรา เพราะมันเป็นระเบียบของผู้รอดชีวิตจากเครื่องบิน หรือเรืออับปาง คุณสั่งการมาว่าจะให้พวกเราทำยังไง” หมอเอมิลี ที่ดูมีความรู้มากกว่าทุกคนรีบบอก ก่อนที่ทุกคนลงมติให้เทวินเป็นหัวหน้าในครั้งนี้
พอได้รับหน้าที่ เทวินก็เลยเสนอหลักการเพื่อรอความช่วยเหลือ ตามแบบฉบับที่ได้เรียนรู้มาก่อนหน้านี้ เพราะเครื่องมือสื่อสารของพวกเขาที่มีอยู่ตอนนี้ไม่สามารถใช้งานได้เลย
“เราจะพักอยู่ที่นี่ก่อน 24 ชั่วโมง เผื่อรอเครื่องบินสำรวจที่กำลังออกค้นหาจุดที่เครื่องของเราตก ผมอยากให้ทุกคนพยายาม ค้นหาสิ่งของที่พอจะเอาไปเป็นประโยชน์ในการเดินทางติดตัวไปให้มากที่สุด เพราะหลังจากนี้ ถ้าไม่มีเครื่องบินมารับ เราจะต้องไปจากที่นี่" สิ้นเสียงกัปตันหนุ่มหญิงสาวออสซี่จึงออกความเห็นเป็นภาษาอังกฤษ
“ทำไมพวกเราไม่ทำที่พักชั่วคราวอยู่ใกล้ ๆ บริเวณที่เครื่องบินเสียเลยล่ะ” กัปตันหนุ่มชี้ให้เธอดูซากศพของคนตายหลังจากเธอพูดจบลง
“พอครบยี่สิบสี่ชั่วโมงกลิ่นเหม็นของซากศพจะคละคลุ้งจนทำให้เราอยู่ที่นี่ไม่ได้ ศพเป็นร้อย ๆ เราจะทนดมกลิ่นยังไงไหว และอีกอย่างเราจำเป็นต้องอยู่ที่สูง เพราะอีกไม่นานที่นี่ก็จะเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายที่มากินซากศพ และอีกไม่นานพวกมันก็จะได้กลิ่นจากซากศพของคนตาย”
“ฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่าตอนนี้เราที่ไหนแน่” คุณหมอคนสวยชาวแคนนาดาเอ่ยขึ้นและพลางเหลียวมองไปรอบ ๆ ตัว
“ในตอนนั้นผมกำลังบินห่างจากมหาสมุทรมาทางตะวันออกเกือบสองร้อยไมล์ ตัวเครื่องชนเข้ากับพายุลูกเห็บ ก่อนจะถูกลมพายุตีเครื่องจนเตลิดและเสียการควบคุม บริเวณที่ตกมานี่ผมเดาว่าคงจะแถว ๆ เกาะใดเกาะหนึ่งของอินโดนีเซีย ตอนนั้นกระแสลมมันแรงมาก และมันอาจพัดพาเราเตลิดมาจนถึงที่นี่ก็ได้”
“งั้นพวกเราก็อาจจะเจอมนุษย์กินคนน่ะซี แถวนิวกินี่และหมู่เกาะปาปวนยังมีพวกล่าหัวมนุษย์เอาเนื้อไปกินหลงเหลืออยู่นะ” โธ่...ไอ้เวร ปากหมาแท้ ๆ เทวินนึกด่าไอ้ฝรั่งเครายาว ที่พูดโพล่งออกมา พวกผู้หญิงหน้าเสียไปตาม ๆ กัน นี่แหละที่เขาเรียกว่าปากไม่มีหูรูด
“อย่าเพิ่งเดาอะไรไปในทางร้าย ๆ กันเลยครับ ผมว่าเรามาช่วยกันหาของใช้จำเป็นและอาหารติดตัวกันเถอะ เผื่อพวกเราอาจจะต้องเดินทาง เราจะได้มีอาหารเอาไว้กินกลางทาง” กัปตันหนุ่มรีบตัดบท ก่อนที่ทุกคนจะทำตามคำสั่งของกัปตันโดยเริ่มจากงานแรกคือเก็บของจากซากศพและในส่วนของเครื่องบินที่ยังไม่ไหม้ไฟ และของบางอย่างที่กระเด็นตกหล่นอยู่โดยรอบ อาทิพวกของกินของใช้ น้ำดื่มไฟฉาย และของที่พอจะเอาไปได้เท่าที่จำเป็น
- ผู้เขียน
