พิธีแต่งงานของชาวบ้านหมู่บ้านหวงโปนั้นมีแบบแผนที่เรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ด้วยวิถีชีวิตของผู้คนทีนี่ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นชนชั้นกรรมาชีพหรือชนชั้นปากกัดตีนถีบ มีการไหว้ฟ้าดิน ไหว้ผีปู่ย่าตายายบรรพบุรุษถือเป็นสำคัญ ส่วนพิธียกน้ำชานั้นสามารถงดไปได้เลยเพราะฝ่ายเจ้าบ่าวนั้นไม่มีญาติผู้ใหญ่มาอันเป็นเหตุสุดวิสัยที่ทุกคนต่างก็เข้าใจ ไม่มีเสียงต่อว่าหรือติฉินนินทาเจ้าบ่าวเจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย มีแต่เสียงชื่นชมยินเพราะวันนี้ชาวบ้านนั้นมีลาภปาก อาหารดีๆ รสชาติโอชะอย่างที่พวกเขาไม่เคยได้กินมาก่อนนั้นมีมากมายจนกินไม่หมด ชาวบ้านเกือบทุกคนต่างแอบพกถุงผ้าส่วนตัวมาด้วยเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ
“เป็ด เป็ดพะโล้นั่นของฉันนะ ตัวนั้นน่ะ นี่ฉันน่ะเป็นน้องสาวของเจ้าสาวนะอย่ามาแย่งฉัน” หลีเฟยหลิงวางท่ากร่าง ถือตนว่าเป็นน้องสาวของหลีเฟยฮวา
“เอ้า เอาไป” ชาวบ้านหญิงนางหนึ่งที่กำลังจะช่วยหั่นเป็ดพะโล้เป็นชิ้นๆ ทำท่าเอือมระ
