ในที่สุดเรือนหอก็เสร็จสมบูรณ์เรียบร้อย ชาวบ้านต่างพากันนับวันรองานขึ้นบ้านใหม่ ต่อด้วยงานแต่งงานของคนทั้งคู่ นั่นเป็นเพราะชาวบ้านนั้นต่างก็มีส่วนได้ แต่…ไม่มีส่วนเสีย ที่ว่ามีส่วนได้นั้นคือ…ได้กิน เพราะอาหารการกินในงานหมั้นของหลีเฟยฮวาและเซิ่นลี่หมิงที่ผ่านมานั้นสร้างความฮือฮาและร่ำลือไปไกลหลายหมู่บ้าน
“พี่ลี่หมิง งานขึ้นบ้านใหม่และงานแต่งงานของเราฉันว่าจัดวันเดียวกันเลยดีไหมคะ เราจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายด้วย ดูเหมือนว่าคราวนี้พวกชาวบ้านจะตั้งตารอเป็นพิเศษนะคะ” หลีเฟยฮวาเปรยขึ้น
“อืม พี่ว่าก็ดีเหมือนกัน ดูเหมือนว่าคราวนี้ชาวบ้านก็คงจะมาร่วมงานกันทั้งหมู่บ้านอีกนั่นแหละ เรื่องอาหารการกินเราต้องมีให้พร้อม ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง คุณตาของเฟยฮวาจะได้ไม่เสียหน้า” เซิ่นลี่หมิงพูดพลางครุ่นคิด อาหารการกินที่ว่าต้องมีให้อุดมสมบูรณ์อย่าได้ขาดตกบกพร่องนั้นต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย คราวก่อนก็หมดไปเป็น 100 หย
