“ว่าไงคะ” เสียงพี่ใหญ่ขานรับแผ่วเบา เขายังคงกัดกินอาหารเบื้องหน้าต่อไป โดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสนทนากับหญิงสาวที่เรียกขาน เนื่องจากไม่ต้องการเสียวเวลาแม้แต่วาทีเดียว
“ลินทนไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอโยนความอายทิ้งไป แล้วกล่าวคำนั้นพ่นจากปาก เชื่อว่าคนฉลาดอย่างพี่ใหญ่ต้องเข้าใจในความหมายที่เธอต้องการสื่อ
“ต้องการท่อนของพี่แล้วใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ลินต้องการพี่ใหญ่”
“พี่คงไม่กล้าขัดใจลิน รักขนาดนี้กล้าขัดใจก็เป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง” เขาพูดชิดปากอิ่มที่เผยอ ปล่อยความเสียวซ่านให้เล็ดลอดจากปากจิ้มลิ้มน่าดูดชวนจูบนี้
พี่ใหญ่จัดการจ่อท่อนเนื้อแข็งขึงเข้าทางหวามกลางหว่างขา หัวเข่าแข็งแรงแหวกทางแหกขาเรียวถ่างออกจากกัน ชายหนุ่มสอดแทรกท่อนเนื้อร้อนเข้าเชื่อมกับไพลิน อัญมณีที่กำลังถูกหลอมด้วยเปลวไฟผลาญสวาท ทั้งๆ ที่อยู่กันในท่ายืนแต่พี่ใหญ่กลับทำรัก
