สปันถอยกรูด “แต่ปันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยด้วยค่ะ” สปันกำลังจะหมุนตัวเข้าห้อง แต่ต้องชะงักเท้าเมื่อเขาเดินตาม “ตามมาทำไมคะ”
“ผมจะเข้าไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่แล้วก็จะลงไปส่งพวกท่านด้วย”
“ไม่ต้องเข้าไปค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ปันไม่อยากตอบคำถามคุณพ่อคุณแม่ แล้วก็ไม่อยากยุ่งยากพูดเรื่องคุณณัฐอีก”
ณัฐเศรษฐ์เลิกคิ้วสูง รอยยิ้มหยักลึกเป็นรอยบุ๋มที่ข้างแก้มมองดูหล่อเหลามากขึ้นไปอีก “คุณพ่อคุณแม่ถามถึงผมด้วย แสดงว่าปันคงพูดถึงผมให้ท่านฟัง ปันบอกพวกท่านว่ายังไงครับ”
“ปันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นค่ะ”
เขาโน้มหน้าลงมา “ผมต้องการคุยกับท่าน แต่ถ้าปันไม่เข้าไปด้วยกันก็ตามใจ ผมไปคนเดียวก็ได้”
“เดี๋ยวค่ะ” สปันเรียกคนที่กำลังจะหมุนลูกบิดเข้าห้อง แต่เขาเปลี่ยนใจไม่เข้าไปขณะที่สปันเบิกตามองอย่างไม่เข้าใจ แล้วมือบางก็ถูกเขาจับจูงให้เดินตาม
“คุณณัฐปล่อยมือปันนะคะ”
“...”
“ปล่อยนะคะ จะพาปันไปไหน”
“พาไปคุย”
“คุยที่ไหนคะ
