“ก็รับปากว่าจะไม่คิดหื่นกับผู้ชายคนไหนแม้แต่พระเอกในซีรีส์”
ณัฐเศรษฐ์ลอบขำในใจ เขานึกว่าสปันจะพูดว่ารับปากว่าจะไม่ทำตัวน่ารัก ซึ่งถ้าเธอพูดมาแบบนั้น เขาก็จะถามกลับว่าจะทำได้เหรอ ในเมื่อสปันน่ารักมาก
เกิดความเงียบขึ้นอึดใจหนึ่งเมื่อเขาไม่พูดและสปันก็เอาแต่เม้มปากอย่างประหม่า มือหนาเชยคางมนของสปันให้หันมา ไม่อยากให้กลีบปากนุ่มๆ ต้องเม้มเข้าหากันแบบนั้นเลย
เขาโน้มหน้าลงไปช้าๆ ดูปฏิกิริยาของสปันที่ตอบกลับมา ดวงตาสุกใสมีแววตื่นๆ แต่ว่าไม่ได้ปฏิเสธ เขายิ้มร่าในใจ เขาคิดไม่ผิดใช่ไหมว่าสปันก็ชอบเขาถึงไม่หนี ณัฐเศรษฐ์คิดแล้วบรรจงมอบจุมพิตให้อย่างนุ่มนวล
“อ๊ะ” สปันอุทาน
“อืม” ณัฐเศรษฐ์ครางออกมาด้วยความพอใจ เมื่อได้ลิ้มรสกลีบปากนุ่มที่ลอบมองมาตลอด เขาอยากกอด อยากจูบให้สปันคลายความหวาดกลัวจากเรื่องทั้งหมด อยากทำให้สปันสั่นด้วยความวาบหวามไม่ใช่เพราะความกลัว เขาอยากทะนุถนอมคนในอ้อมกอดนี้จนแทบบ้าอยู
