“คุณจะฆ่าเขาตาย ปันเป็นห่วงคุณ ปันว่าโทร.เรียกตำรวจให้มาจัดการดีไหมคะ” สปันไม่ยอมปล่อยมือ เมื่อกี้เธอยืนดูอยู่ จอมพลถูกอัดจนน่วม เธอกลัวว่าณัฐเศรษฐ์จะพลาดพลั้งลงมือหนักจนทำให้จอมพลตาย
ณัฐเศรษฐ์ยิ้มบางๆ แล้วพูดเสียงนุ่ม ใจที่ร้อนรนเป็นห่วงคนตรงหน้าเย็นลงกว่าครึ่งเพราะความเป็นห่วงที่สปันมีให้เขา
“ผมไม่ฆ่ามันตายหรอกครับปัน ผมจะไปเคลียร์กับตำรวจให้ส่งมันเข้าคุกต่างหาก”
“แน่นะคะ”
“แน่ครับ ปันรอผมตรงนี้ก่อน”
ณัฐเศรษฐ์ยิ้ม สปันคลายกังวลจึงยอมปล่อยมือที่กอดเขาไว้ ร่างสูงเดินไปหาเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้าน สีหน้ามันยังบอกบุญไม่รับเท่าไร “เรื่องทั้งหมดฉันจะเคลียร์เอง มันจะข่มขืนสปัน ฉันจะจัดข้อหาหนักให้มันนอนเล่นในคุก”
“เออ จะจัดการยังไงก็ทำ”
“ขอโทษที่ทำให้ลำบาก”
“ไม่ใช่ความผิดนาย แต่เป็นความผิดของไอ้นี่ต่างหาก สมควรแล้วมาทำเรื่องระยำกับผู้หญิง”
ณัฐเศรษฐ์หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทร.หาเพื่อนที่เป็
