เสียงร้องของคนรัก ไม่สามารถหยุดความต้องการของผมในตอนนี้ได้ มือที่ผมใช้จับมือของอดีตภรรยายังยึดแน่นอยู่อย่างนั้น ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ผมไม่อยากปล่อย แล้วอะไรก็หยุดผมไม่ได้
'มัชฌิมา' น้ำตาซึม ผมรู้ ว่าลึกๆเธอต้องการจะขัดขืน แต่ถ้าให้ผมเดา ที่เธอยอมออกมาง่ายๆ เธอก็คงไม่อยากอยู่เป็นเป้าสายตาของใคร
"เป็นอะไร.."
ผมไม่รู้ว่าคำถามของผม มันสอดแทรกความห่วงใยอยู่ในนั้นไหม แต่พอผมเห็นหน้าเธอตอนนี้แล้วมันอดถามไม่ได้ มัชดูไม่โอเคมาจากด้านใน หรือเธอแค่ไม่พอใจผม อันนี้ผมก็ชักจะไม่แน่ใจ
"แคร์ด้วยเหรอ ว่าฉันจะเป็นอะไร ฉันก็เห็นคุณเอาแต่บังคับ จะทำอะไรกับฉันก็ได้"
แล้วผมก็มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด มัชฌิมาน้ำตาไหล แต่แค่แว๊บเดียวเธอก็รีบปาดมันออกไป
ผมยัดร่างที่เล็กกว่าเข้าไปในรถ ผมไม่รู้หรอก ว่าผมจะพาเธอไปที่ไหน แต่เธอมันเล่นตัว ทำให้ผมติดต่อเธอไม่ได้ เมื่อมีโอกาส ผมเลยไม่คิดจะปล่อยเธอไป
ผมตัดสายทิ้ง
