โรซี่ถูกพาไปในตลาดริมทะเล ที่ตรงไหน ๆ ก็มีปลาเค็มห้อยเอาไว้ไปทุกทิศ ถ้าเธอมีแต่รูปภาพคงปวดกบาลตาย เพราะบ้านที่นี่นั้นมันเป็นแนวแบบแนวเมืองซานโตรินี่ ที่มีแต่กระเบื้องแผ่น ๆ แปะเรียงต่อกันไป โรซี่วิ่งตามหมาแมวไปอย่างโงเง่า พอมาถึงจุดที่มีรองเท้าส้นสูงสีแดงนั้น กลิ่นปลาเน่าที่ว่าแรงแล้ว ยังอบอวลไปด้วยกลิ่นของศพที่ขึ้นอืดขึ้นมาจนดินบริเวณนั้นมันปูด โรซี่ผงะขึ้นมาน้อย ๆ และเร่งหาที่หลบภัยก่อนสิ่งอื่น ก่อนที่จะเร่งเดินกลับไปตามทาง
“สนีซ รอฉันด้วย รอด้วยไอ้หมาบ้า”
โรซี่แกล้งด่าหมาแล้ววิ่งตามมันไปอย่างร้อนรน เธอกลัวคนที่อำพรางศพเอาไว้จะมาเก็บเธอไปเสียก่อน โรซี่ขึ้นรถได้ก็นึกอะไรไม่ออก แต่ว่าในตอนที่กำลังมึนปลาเน่ากับกลิ่นศพที่ทำให้เธอพะอืดพะอมนั้น ฮาริสก็โทรมาหาเธอพอดี โรซี่รับสายแล้วเร่งบอกออกไป
“ฮาริสฉันเจอศพที่ชายหาดทิศใต้ของมอนเตโร่”
“ดี นั่นข่าวใหญ่เลย ฉันจะเรียกกำลังเสริมและไปที่จุดนั้
