ตอนที่ 4 ความลับของสายลับ
1430 คำ
อีฟลินมาที่บ้านหลังเก่าด้วยรถมินิคาร์หรูหราแต่ก็ไม่โดดเด่นนัก เธอรื้อเอกสารของเธอลงทิ้งขยะไปจนหมด และเก็บแค่เอกสารจำเป็นตามที่อังเดรบอก บ้านของเธอโดนรื้อไปจนทั่ว โชคร้ายที่หน้าจอรับงานของเธอ กำลังเปิดค้างอยู่เสียอีกด้วย
ไนท์เอ็มดี : เธออยู่ที่ไหนอีฟลิน !!!
ฮัลโลวีน อีฟ : แผนแตก อังเดรมารื้อบ้าน
ไนท์เอ็มดี : แย่ขนาดนั้นแล้วเหรอ
ฮัลโลวีน อีฟ : แย่กว่านั้นมาก หน้าจอรับงานค้างอยู่ และอังเดรรู้หมดแล้วว่าฉันคือใคร จากใบหน้าของฉัน
ไนท์ เอ็มดี : เราคงต้องทิ้งเธอไป
ฮัลโลวีน อีฟ : อืม ไม่ทิ้งก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
ไนท์เอ็มดี: เสียดายจริง ๆ เราลงทุนกับเธอไปมาก
ฮัลโลวีน อีฟ : เพชรล่ะ ขายไม่ได้หรือไง คัทเล็ก ๆ ก็น่าจะขายออกได้นะ
ไนท์เอ็มดี : ข่าวร้ายเพชรปลอม เราได้ของปลอมไปทั้งหมด แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนอีฟ
ฮัลโลวีน อีฟ : มาเก็บของ อังเดรจะทุบบ้านกับสำนักงานโง่ ๆ นี้ทิ้ง อังเดรบอกมันสกปรกและฉันต้องเป็นของอังเดร
ไนท์เอ็มดี : อืม ผู้หญิงก็ดีแบบนั้นล่ะ เพราะเธอสวย
ฮัลโลวีน อีฟ : ถ้าตาบ้านั่นเบื่อเมื่อไหร่ฉันจะติดต่อไป แต่..ชาแนลนี้คงใช้ไม่ได้แล้วล่ะ แผนแตกจนหมดแล้ว โดนรื้อจนหมดบ้านเลย
ไนส์เอ็มดี : อังเดรการเงินแข็งแรงกว่าเรา แต่เรามีนักฆ่ามากกว่า งานของเรามุ่งแต่หาเงิน แต่อังเดรร่ำรวยแล้ว
ฮัลโลวีน อีฟ: ชิส์ อยากได้สินสอดมั้ย จะได้ส่งการ์ดเชิญให้มางานแต่งงาน
ไนท์เอ็มดี : ถ้าอังเดรทุ่มขนาดนั้น เธอก็ควรจับเงินบริจาคมาลงในบ้านเด็กกำพร้าของเรา
ฮัลโลวีน อีฟ : บ้านเด็กกำพร้าโง่ ๆ ที่ส่งเด็กไปอิรัคนั่นน่ะเหรอ
ไนท์เอ็มดี : เราหาเงินได้ทางเดียวเธอก็รู้ เด็กมากมายมีค่าใช้จ่าย คนอุปการะก็น้อย เด็กพิเศษที่มีปัญหาสื่อสารกับผู้คน เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ปกติแค่หนึ่งในนั้น
ฮัลโลวีน อีฟ: นั่นซินะ
อีฟลินตัดบทสนทนาทิ้งไป เธอมานั่งทบทวนเรื่องราวหลายสิ่ง ความจริงมูลนิธินี้รับเด็กเดนตายมามากมายเพื่อทำการทดลอง ล้วนแต่มีเด็กที่เป็นโรคจิตเวช ไม่พูด พูดช้าและออทิสติก เวลาที่ฆ่าคนตายโทษจะเบาและไม่มีคนสงสัย กับเรื่องราวอย่างนี้ อีฟลินแค่ไม่พูด เพราะเธออยู่กับเด็กออทิสติก เธอเลียนแบบท่าทางของเพื่อน ๆ จนถึงวินาทีสุดท้ายที่เข้าทดสอบ เพื่อน ๆ ปกป้องเธอและไม่ยอมให้เธอตาย
จนถึงตอนนั้น อีฟลินจึงยกปืนขึ้นมาสู้ เพื่อน ๆ ก็รู้แค่วิธียิงปืนทำสิ่งซ้ำ ๆ ได้แค่นั้น นักฆ่าในไนท์เอ็มดีจึงมีที่มีฝีมือ ระดับพระกาฬ แต่การสื่อสารเท่ากับเด็กประถมเพียงเท่านั้น ทุกคนต่างล้วนต้องพึ่งยาเพื่อรักษาอาการจิตเวชและโรคสมองกันทั้งนั้น
อีฟลินเก็บของไว ๆ สั่งลบข้อมูลทิ้งไปและปล่อยไวรัสลงข้อมูลให้ถามหารหัส ยามที่มันถูกเจาะ เธอหิ้วของจำเป็น และรื้อถุงเสื้อผ้า ไปวางให้คนจรจัดทั้งหมด สิ่งของก็วางรกเต็มรอให้คนมาเก็บไป
“ใช้ได้ ของทิ้ง คุณใช้ได้นะ คุณคนที่ต้องการ”
เธอเขียนหน้ากล่องแบบนั้น เธอรื้ออุปกรณ์ไฮเทคของเธอลงลังหนึ่ง และนำใส่รถไป พอไปถึงเธอก็ลืมมันสนิท อังเดรแอบให้คนมารื้อของของเธอ และนำไปทดลองเล่นในสนามหลังบ้านอย่างสนุกสนานทันที
“จีพีเอสนำทาง คุณกรุณาขานรหัส เราจะนำคุณกลับบ้านเอง ฮัลโลวีน”
อังเดรยิ้มกับของเล่นของอีฟลิน นำส่งลงแล็ปไปจนหมด อีฟลินลงมาทันในตอนที่นาฬิกาสายสลิงนั้นถูกใช้งาน อังเดรใช้ปีนตึกกับต้นไม้อยู่ อีฟลินถึงกับตัวสั่นระริกขึ้นมาในทันที เธอตวาดลั่นออกไป
“เอาของฉันคืนมานะ!!!”
“หึ หึ หวงเหรอ ฉันก็อยากเล่นบ้าง ไว้ให้คนขุดเหมืองหนีเหมืองถล่มอย่างไรล่ะ”
อีฟลินโมโหจนกระทืบเท้าหนี คนในดาฟองส์ต่างก็มองเธออย่างขบขันกันทั้งนั้น ก็เพราะว่าเธอน่ะพิเศษมาก
“เป็นสายลับคนสวย แต่ตกม้าตายที่ยี่ห้อชุดชั้นใน ชุดชั้นในของเธอราคาแพงลิบลิ่วและถูกซื้อมาจากต่างประเทศ เอกสารที่ร้านชุดชั้นในค้นหาได้ นั้นระบุว่าในเมืองนี้ ไม่มีใครใช้ชุดชั้นในแบบนี้ ตอนไปค้นหาก็พบว่าทั้งเมืองนี้ มีคนเดียว!!!”
“หน้าตาของเธอจึงถูกนำไปเทียบกับเอกสารในเมืองนี้ จากเอกสารของลูกค้าชุดชั้นใน พอค้นหาไปก็เจอยัยแว่นหนาเตอะ หน้าตาแบบอีฟลินคนนี้ แต่แค่ดูเชยแบบน่ารังเกียจไปหน่อยเท่านั้นเอง ทุกคนขำจนท้องแข็ง ตอนไปสืบ ตามที่คุณอังเดรบอกมา สายลับคุณหนู ที่ใช้ชุดชั้นในที่ผลิตมาเฉพาะฤดูกาลพิเศษ ช่างหรูหราชะมัด”
อีฟลินมองลงมาที่ด้านล่าง เห็นสระน้ำก็ทิ้งตัวลงมาจากที่สูง จนแม่บ้านกรีดร้องขึ้นมาจนคอแทบแตก รีบวิ่งมาดู แต่อีฟลินก็ทำเฉย ว่ายน้ำไปมาแบบนั้นต่อไป อังเดรส่ายหัวน้อย ๆ ตบบ่าแม่บ้านและลูบผมเบา ๆ ช่วยให้แม่บ้านหายตกใจอีกครั้ง
“เฮ้อ...ซุปเปอร์เกิร์ล เธอจะเก่งไปไหนเนี่ย”
อังเดรพาอีฟลิน ไปว่ายน้ำที่มาลิบู ไปล่องเรือยอร์ชและพาขับเรือออกไปนอกแนวประการัง อีฟลินชอบมาก เธอเร่งใส่สน็อคเกิลและว่ายลงน้ำไปทันทีที่เรือจอด ร่างหนาดำน้ำลงตามเธอไปและทำท่าชี้ให้เธอว่ายตามมา อีฟลินว่ายตามไป และพบว่าอังเดรมางมหอยมุก อังเดรงมหอยมุกและนำมันผูกใส่เชือกเส้นหนึ่งไว้ พอทั้งสองขึ้นไปแล้ว จึงค่อยลากมันขึ้นมาอีกครั้ง อังเดรใช้มีดแงะหอยมุก และดึงมุกเม็ดใหญ่ขึ้นมาให้เธอดู
“อันนี้เพอเพอร์เซ้าซี ใส่ลงตรงนี้ก่อน”
อังเดรมีถาดแยกเอาไว้ให้เธอดู อีฟลินเลยกลายเป็นคนแงะหอยมุกไปซะได้ ตลอดทั้งคืนนั้นเธอแงะหอยมุกจนมือปวดและบ่นออกมาในที่สุด
“คุณขายของพวกนี้จริง ๆ เหรอคะ ฉันนึกว่าคุณแค่ซื้อมันมาและฟอกเงินหลอก ๆ เท่านั้นเอง”
อีฟลินถามอย่างไม่จริงจังนัก อังเดรยิ้มจาง ๆ และเอ่ยตอบเธออย่างจริงจังขึ้นมา
“ดาฟองส์มีคาสิโนอยู่หลายแห่ง และมีธุรกิจมากมายจนนับไม่ได้เลย แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือการขุดเพชรทำเหมือง และการมาหาไข่มุกชนิดพิเศษ ความจริงเรามีฟาร์มเลี้ยงหอยมุก แต่ว่าในธรรมชาตินั้นมีสีสันสวยงามกว่า นาน ๆ ทีฉันก็มาดำน้ำแล้วก็มาหาสมบัติ ถอนค่าน้ำมันคืน”
“งกชะมัดยาด”
อีฟลินแบะปากและบ่นขึ้นมาเบา ๆ อังเดรดึงร่างนุ่ม ๆ ของเธอเข้าไปกอดในอกและยิ้มให้อีฟลิน
“เดี๋ยวเราจะแล่นเรือไปซักพัก ก็จะเข้าใกล้เรือคาสิโนที่เป็นบ่อนลอยน้ำในมาลิบูแล้ว เราจะไปทานข้าวที่นั่นและเอาแค่หอยมุกนี้ขึ้นไป เปลือกหอยนี้เราต้องทิ้งไปให้หมดเลย หึ หึ”
อังเดรยิ้มเจ้าเล่ห์ และขยับไปขับเรือให้วิ่งตรงไปตามเรด้าที่นำทาง
“เรียกดาฟองส์ บอสอังเดรจะเข้าไป หิวข้าวแล้ว ขอมื้อเบา ๆ สองที่นะ เป็นซีฟู้ดอิตาเลียนลอปสเตอร์”
“รับทราบครับบอส จะเร่งให้ครับ”
เรือแล่นไปข้างเรือลำยักษ์ และมีสายพานส่งลงมาเกี่ยวเรือขึ้นไปเข้าโรงจอด น่าหวาดเสียวมาก ๆ อีฟลินเกาะเรือแน่น เมื่อมันเอียงไปมา
“ฮู่ว เสียวจริง ๆ เลย”
เธอถอนหายใจเบา ๆ และเดินตามอังเดรไป พอขึ้นจากโรงเก็บเรือที่มีลิฟต์แก้วลอยขึ้นไป อีฟลินก็มองตาโตขึ้นมา
- ผู้เขียน
