อีฟลินเดินควงแขนอังเดรไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของใช้ในบ้าน สองคนคุยกันไปมากระหนุงกระหนิงมีเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งวิ่งมาชนอีฟลินแรง ๆ อีฟลินบิดแขนเด็กอย่างแรงจนร้องลั่นในทันที
“โอ๊ย ผมไม่ได้ตั้งใจชน!!”
อังเดรดึงกระเป๋าเงินออกมา และดึงแบงค์ให้ไปสองสามใบ ตบลงไปบนหัวของเด็กชายพร้อมนามบัตรและลูบผมเบา ๆ
“ถ้าไม่มีงานทำก็ไปหาฉัน อย่าเที่ยวล้วงกระเป๋าใครเลยจะติดคุกได้ เงินนี้ฉันให้ฟรี ๆ อย่าคิดอะไรมาก”
พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินมาลากเด็กชายออกไปทันทีที่ได้ยินแบบนั้น อีฟลินถอนหายใจเบา ๆ และตวัดสายตาไปจะหยิบสิ่งของ ดวงตาพลันสบกับดวงตาคู่หนึ่ง
“นัมเบอร์ไฟว์!”
อีฟลินจะวิ่งตามไปก็สะดุดลูกบอลที่กลิ้งมา อีฟลินดวงตาแดงก่ำวิ่งหาไปจนทั่วทุกทิศทาง วิ่งจนอังเดรวิ่งมาเขย่าแรง ๆ
“อีฟลิน อีฟลิน คุณเป็นอะไรอีฟลิน!!!”
อีฟลินเงียบและตัวสั่นระริก ความทรงจำไหลออกมาเป็นสายน้ำหลาก
‘นัมเบอร์ไฟว์’ คือรหัสนัมเ
