“จากนี้ไป พิมไม่ต้องทำอะไรที่ฝืนใจอีกแล้ว ไปทำสิ่งที่พิมต้องการได้เลย พี่ไม่บังคับอะไรทั้งนั้น แต่อาจจะมีห้ามปรามบ้างนะถ้าพี่เห็นว่ามันไม่สมควร หรือมันไม่ส่งผลดีต่อตัวพิม”
พิมพิลาไลยพยักหน้ารับเร็วๆ ปากก็พูด “น้องมีเรื่องใคร่อยากทำหลายประการเลยเจ้าค่ะ”
“อะไรบ้างล่ะ” ขุนพลอยากรู้
“น้องอยากทำงานแลกอัฐิ มีสิ่งที่น้องอยากได้จากอัฐิที่หามาเอง”
ผิดจากที่คิดไว้เสียที่ไหนกันล่ะ ขุนพลยิ้มกว้างออกมาที่พิมพิลาไลยกล้าก้าวข้ามพื้นที่ปลอดภัยของตัวเอง
ใช่...เขาหมายถึง safe zone
“เอาสิ พี่จะช่วย ว่าแต่พิมเก่งเรื่องอะไรบ้างล่ะ พี่จะช่วยดูช่องทางทำกินให้” ให้เธอไปสมัครงานคงไม่เวิร์ก งานเดี๋ยวนี้ต้องอาศัยวุฒิการศึกษาทั้งนั้น พิมพิลาไลยเป็นตัวละครที่หลุดออกมาจากหนังสือ จะไปเอาวุฒิการศึกษาที่ไหนไปสมัครงานกัน ต่อให้สมัครได้ ก็ไม่พ้นงานที่ใช้แรงมาก เขาไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดจะยอมให้เธอไปทำงานหนักขนาดนั้น
