ขุนพลมารู้ตัวว่าคิดผิดที่พานางวันทองมากินก๋วยเตี๋ยวก็ตอนที่เห็นเธอไม่สามารถใช้ตะเกียบได้ ไอ้ตอนสั่งน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก เขารู้ว่าเธอไม่เคยกินอาหารชนิดนี้มาก่อน เขาเลยจัดการสั่งก๋วยเตี๋ยวหมูเส้นเล็กน้ำใส เอาแบบกินง่ายๆ ปลอดภัยแต่ชัวร์ไว้ก่อนว่ากินได้แน่นอน ขนาดเด็กยังกินได้ เธอก็ต้องกินได้เหมือนกัน มามีปัญหาตอนพนักงานเอามาวางบนโต๊ะ แล้วนางวันทองจะกินด้วยการใช้มือเปิบ
“เดี๋ยวน้ำซุปก็ลวกมือหรอกคุณ!” ขุนพลถึงกับโวยวายเสียงดังจนคนในร้านพากันหันมามองเป็นตาเดียว
ไม่โวยวายอย่างเดียวด้วย ยังคว้าชามก๋วยเตี๋ยวหนี
ทำเอานางวันทองทำหน้ามุ่ยทีเดียว
“แล้วจะให้น้องกินเช่นไรล่ะเจ้าคะ”
“ช้อนก็มี ใช้ช้อนสิ ตอนอยู่บ้านก็ใช้ช้อนไม่ใช่เหรอ”
นางวันทองพยักหน้า “เจ้าค่ะ แต่น้องไม่มีจานนี่ ขอจานได้หรือไม่เจ้าคะ จะได้ตักมาใส่จานตัวเองแล้วค่อยกิน”
ขุนพลพลันคิดได้ว่าคนสมัยก่อนใช้ช้อนสำหรับตักแกงมาใส่ในจานข้า
