ไอร้อนจากคนตัวเล็กแผ่ขยายใส่มาเฟียหนุ่มซึ่งนอนหลับใหลอยู่ข้างกายและทำให้เขาเริ่มตื่นจากห้วงนิทรา เขาปรือตามองคนที่กอดเขาไว้พร้อมร่างกายสั่นเทาผ่านความมืดสลัว ก่อนจะเอื้อมมือเปิดไฟตรงหัวเตียงจนทั้งห้องสว่างวาบ
เขายกมือขยี้ตาตัวเองแล้วมองคามิลล่าซึ่งนอนหนาวสั่นกอดเขา ไม่ต้องใช้มือสัมผัสตัวเธอก็รับรู้ได้ว่าเธอตัวร้อนมากแค่ไหน บาดแผลจากการโดนกระสุนเฉี่ยวมาคงทำให้พิษไข้เล่นงานเธอ
"นะ...หนาว"
เขาดึงผ้าห่มที่หล่นไปอยู่เอวขึ้นมาคลุมกายให้ จากนั้นปรับอุณหภูมิในห้องให้สูงขึ้นเพื่อที่คามิลล่าจะได้ไม่รู้สึกหนาว จากนั้นเขาเดินหาผ้าขนหนูเล็กๆนำไปชุบน้ำบิดให้เปียกหมาดๆ เพื่อนำไปเช็ดตัวให้คามิลล่า
"อื้อ! มะ...ไม่เอา หนาว...นะ..หนาว"
"อยู่เฉยๆ" เขาจับคามิลล่าที่ดิ้นอยู่ให้นิ่ง เริ่มเช็ดตัวให้เธออีกครั้ง ไม่รู้ว่าพิษไข้หรือว่าความเย็นของผ้าที่ทำให้เธอตื่นขึ้น "ไม่ต้องทำเหมือนจะร้องไห้"
"ฮึก...นะ..นาย
