เธอสวมใส่ชุดที่เขาเลือกให้แล้วกลับดูโดดเด่นงดงามหาที่ติไม่ได้ ตัวเสื้อรัดรึงอกอิ่มได้รูปถึงต้นคอ รับกับเอวคอดและสะโพกผาย ช่วงขาเพรียวสวยโดดเด่นขณะเดินเพราะตัวชุดยาวแค่เข่า
“เธอสวยมาก... เด็กน้อย” ริกคาโด้เอ่ยชมด้วยเสียงทุ้มนุ่มลึก มือหนายื่นไปตรงหน้าเด็กสาว อารีแอนน่าวางมือนิ่มบนฝ่ามืออบอุ่นของเขา ก่อนจะยิ้มอย่างเอียงอาย
“มานี่สินางฟ้าตัวน้อยๆ ของฉัน” ฝ่ามือใหญ่กุมกระชับมือน้อยเอาไว้ ก่อนจะจูงเดินไปยังห้องโถงกว้างของคฤหาสน์หลังใหญ่
ชายหนุ่มหยิบเอาเครื่องเพชรที่เตรียมเอาไว้เป็นต่างหูเพชร นาฬิกาฝังเพชร และสร้อยข้อมือสวมใส่ให้สาวน้อยของเขา
“ขอบคุณค่ะคุณริก แต่...” เธอขอบคุณเขาอย่างซาบซึ้งใจ
“ไม่มีแต่... ฉันให้เป็นของขวัญ” เขาประทับจุมพิตที่หน้าผากนูนเกลี้ยง
“แต่มันแพงเกินไป”
“ไม่หรอก มันเป็นเครื่องประดับที่เข้าชุดกันเท่านั้น อย่าไปสนใจราคาเลย เพราะมันมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่า” เขาบอกเสีย
