พี่สิงห์เหนือมารอรับฉันตั้งแต่บ่ายสอง ก่อนเวลาที่นัดไว้ ฉันเลยทำหน้างอใส่เขา เพราะยังไม่ได้เตรียมตัว
“มิ้มยังไม่ได้เก็บของเลย”
“งั้นขึ้นไปเก็บสิลูก อย่าให้พี่เขารอนาน” แม่บอกฉัน
ฉันจุ๊บหน้าผากมิวตั้นหนึ่งที ก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บของ สำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง
พอลงมาก็พบว่าทุกคนเหมือนกำลังคุยธุระกันอยู่ เพราะดูจากสีหน้าเหมือนแล้วดูจริงจังกว่าปกติ
“คุยอะไรกันอยู่เหรอคะ”
“เรื่องทั่วๆ ไปจ๊ะลูก” แม่หันมาตอบสีหน้ายิ้มแย้ม
“พร้อมแล้วก็ไปกันได้ล่ะ เดี๋ยวถึงค่ำ” พ่อฉันบอก
“โหยพ่อขา เพิ่งจะบ่ายสองเอง ไล่มิ้มกลับอีกแล้ว” ฉันงอแงยังไม่อยากกลับเร็ว เล่นกับมิวตั้นยังไม่พอใจเลย
“งั้นผมลาเลยนะครับ” พี่สิงห์เหนือกล่าวลาทั้งสองท่าน ฉันจึงจำใจต้องกล่าวลาเช่นกัน ก่อนจะไปหอมมิวตั้นที่เพิ่งจะนอนหลับไป
รถพี่สิงห์เหนือค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากซอยบ้านฉัน แต่เลี้ยวเข้าซอยหนึ่งแทนที่จะตรงไปตามถนนของหมู่บ้าน
