ฉันตื่นขึ้นในตอนเช้ารู้สึกหนักๆ ที่เอวเหมือนมีอะไรมาพาดไว้ ส่วนแขนฉันตอนนี้พาดไว้ที่ข้างลำตัวของพี่สิงห์เหนือ
‘เราละเมอไปกอดพี่สิงห์เหนือ?’ (0///0)
ฉันนอนนิ่งๆ ไม่กล้าขยับตัว กลัวอีกฝ่ายตื่น พี่สิงห์เหนือเริ่มขยับตัว ฉันหลับตาลงแกล้งหลับต่อ หวังให้พี่เขาคลายวงแขนออกจากฉันก่อน
‘ทำไมไม่ปล่อยสักทีนะ’
ฉันแกล้งขยับตัวเหมือนจะเปลี่ยนท่านอน พี่สิงห์เหนือกลับกอดกระชับฉันไว้แน่นกว่าเดิม
‘หรือพี่สิงห์ยังไม่ตื่นนะ?’ ฉันนอนนิ่งๆ ในอ้อมกอดนั้น
‘ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ’
จู่ๆ พี่สิงห์เหนือก็กดจมูกลงที่หน้าผากของฉัน ฉันตกใจแต่ยังไม่กล้าขยับ แสดงว่าพี่เขาตื่นนานแล้ว ฉันจึงลืมตาเงยหน้าขึ้นจากอก ก็พบกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่มองมาอยู่
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ปล่อยค่ะ” ฉันผลักพี่สิงห์เหนือออก แต่เขาไม่ปล่อย
“ให้พี่นอนกอดต่ออีกนิดหนึ่งได้ไหม กลัวไม่มีโอกาสแบบนี้อีก” พี่สิงห์เหนือใช้น้ำเสียงนุ่มๆ อ้อนขอกอดต่อ
ฉันนิ่
