ตอนที่ 3 จดหมายฉบับแรก
1258 คำ
Part สิงห์เหนือ
ที่โรงงานอาหารในโรงเรียน ตอนนี้ข้างๆ ผมเต็มไปด้วยแฟนคลับรุ่นน้องหกถึงเจ็ดคน ที่ชวนผมมาทานข้าวด้วย จะปฏิเสธก็ไม่ได้ครับ ที่บ้านแม่สอนให้เป็นสุภาพบุรุษ (เหรอ?)
ผมย้ายมาจากจังหวัดอื่นครับ มาเข้าเรียนมัธยมปลายที่นี่ ตั้งแต่เข้า มอสี่ผมก็ลงเล่นบาสให้ทีมโรงเรียนจนมีแฟนคลับเยอะแยะ แต่ผมไม่เคยรำคาญแฟนคลับผมนะครับ เอาของฝากมาให้ผมรับหมด แต่มีสิ่งเดียวที่ผมขอน้องๆ แฟนคลับเอาไว้คือเฟซบุ๊กและเบอร์โทรศัพท์ ที่ผมคิดว่าอยากให้เป็นส่วนตัวกับคนที่ผมสนิทและรู้จักจริงๆ เท่านั้น
แต่มีข้อแม้ให้ผมลงรูปบางส่วนเปิดสาธารณะเพื่อเอาใจแฟนคลับบ้าง แต่ก็นานๆ ทีครับ
เมื่อเช้าน้องมิ้ม เพื่อนในกลุ่มน้องหลินน้องสาวของหยางเฟย เอาถุงเล็กๆ มายื่นให้ผม ข้างในมีจดหมายกับของในกล่องใบเล็กๆ คงจะรับฝากมาจากแฟนคลับคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ เพราะดูท่าว่าน้องเขาคงไม่น่าจะปลื้มผม(หรือผู้ชายคนไหนๆ)
ก็ดูสิครับ ตอนนี้น้องมิ้มมีรุ่นน้องมานั่งเฝ้า ไม่รู้คุยอะไรกัน น้องทำหน้าตื่นๆ แล้วพูดอะไรสักอย่าง ก่อนจะลุกเอาจานไปเก็บแล้วเดินออกไปเลย
‘ทอมหรือเปล่าว่ะ’
‘แต่ก็น่ารักดี’ ผมนึกในใจ
จนกระทั่งถึงตอนพักเที่ยง โรงอาหารคนแน่นเหมือนเดิมครับ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องจองโต๊ะกินข้าว แฟนคลับของผมจัดการให้ตลอด ทั้งๆ ที่บอกปฏิเสธไปแล้ว ไม่ใช่เพราะเกรงใจแฟนคลับนะครับ เกรงใจคนอื่นมากกว่าที่มาก่อนแต่ยังไม่มีที่นั่ง
ผมนั่งกินข้าวตามปกติ วันนี้ไม่ได้มานั่งกินกับพวกไอ้หยางและไอ้ธันครับ พวกมันเข้าไปคุยกับครูฉลวย เรื่องหัวข้อโครงงาน
สักพักผมก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงโต๊ะข้างหลังเรียกชื่อน้องมิ้ม บอกว่าจองโต๊ะให้ และนั่งฟังการสนทนาอย่างไม่ตั้งใจจนเกือบสำลัก
“หนูมาจีบพี่มิ้มค่ะ” น้องคนนั้นพูด ตามด้วยเสียงแซวของเพื่อนในกลุ่มของน้องมิ้ม
สักพักน้องคนนั้นก็ขอตัวไปเรียน เดินจ้ำอ้าวออกไปเลยครับ
‘มีแฟนคลับกับเขาด้วยแฮะ’ ผมนึกในใจ แล้วอมยิ้มที่น้องมิ้มเสน่ห์แรงไม่เบา
*********************
เลิกเรียนแล้ว วันนี้ผมไม่มีซ้อมบาสครับ แต่มานั่งเล่นข้างสนามบาส ดูพวกน้องๆ มัธยมต้นเขาซ้อมกันแทน
ไอ้หยางเป็นคนคุมน้องแทนครูพละครับ ที่จริงเป็นหน้าที่ผม แต่วันนี้ขี้เกียจอย่างไรไม่รู้
สักพักน้องหลินกับเพื่อนในกลุ่มก็เดินมาอยู่ข้างๆ ผม น้องยิ้มกับน้องมนเป็นแฟนคลับที่น่ารักเหมือนคนอื่นๆ ครับ ไม่เคยรบกวนหรือมาเกาะแกะให้ผมลำบากใจเลย
ส่วนอีกคนหน้านิ่งๆ ครับ น้องมิ้ม แต่ผมยิ้มให้ น้องเขาก็ยิ้มตอบเล็กน้อย ตามมารยาทปกติ แต่ยังดูเกร็งๆ
“ไงมิ้ม ได้ยินข่าวว่ามีสาวมาจีบ” ผมถามแซวเธอออกไป เพื่อลดอาการเกร็ง และเพื่อให้ดูสนิทกันมากขึ้น
“ฮะ!!!”
“ฮ่าๆ ๆ พี่สิงห์ไปแซวมันอ่า มันยิ่งเครียดๆ อยู่” หลินพูดพลางหัวเราะไปด้วย
“เครียดทำไม ไม่ชอบเหรอ?” ผมถามยิ้มๆ
“จะชอบได้ไงล่ะคะพี่สิงห์ ไอ้มิ้มมันไม่ได้ชอบผู้หญิงสักหน่อย”
“ไอ้มิ้มมันสายลุย ไม่ใช่สายหวานค่ะ”
มนกับยิ้มช่วยแก้ตัวแทนเพื่อนแบบขำๆ ที่พี่สิงห์เหนือเข้าใจผิดเหมือนคนส่วนใหญ่ในห้องเรียน(และน้องมีนา)
“อ้าวเหรอ! พี่ขอโทษที่แซว”
“ไม่เป็นไรค่ะ” น้องมิ้มหน้าแดงถึงใบหูเลยครับ สงสัยเขินเรื่องรุ่นน้องมาจีบที่ผมเพิ่งแซวไป
“เด็กใหม่เหรอเราอะ พี่ไม่คุ้นหน้า” ผมชวนเธอคุยต่อ
“ค่ะ”
“ตั้งใจเรียนล่ะ”
“ค่ะ”
“พูดเป็นแค่คำเดียวเหรอ”
“ค่ะ....เอ่อ คือ....”
“ถ้าไอ้มิ้มมันไม่อยากพูด ชวนมนกับไอ้ยิ้มคุยแทนก็ได้นะคะ พวกเราคุยเก่งค่ะ” น้องมนเห็นเพื่อนอ้ำอึ้งเลยพูดเสนอตัวขึ้นมาคุยแทน ผมคิดว่าน้องมิ้มน่าจะเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงพอสมควร
*********************
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กำลังจะเข้านอน ก็คิดได้ว่าลืมเอาสมุดการบ้านใส่กระเป๋านักเรียน เลยลุกขึ้นไปหยิบสมุดบนโต๊ะมาใส่กระเป๋าไว้ แล้วก็เห็นถุงที่แฟนคลับฝากน้องมิ้มเอามาให้
ผมเปิดดู ข้างในเป็นจดหมาย ซองสีเขียวอ่อน และมีกล่องใบเล็กๆ ที่ผมยังไม่ได้แกะออกมาดู ตัดสินใจแกะกล่องสีน้ำตาลเล็กๆ นั้นออกมา ก็พบกับพวงกุญแจรูปบาสเกตบอลสีส้มอิฐ งานค่อนข้างดีเลยแหละ นุ่มๆ เด้งๆ ผมยิ้มแล้วก็เอามาห้อยไว้ที่กระเป๋านักเรียน
‘เข้าใจเลือก’ ปกติส่วนใหญ่แล้วผมได้แต่ขนม กับโหลใส่ดาวกระดาษ และหัวใจกระดาษ จากพวกแฟนคลับครับ
ตอนแรกผมไม่คิดจะอ่านจดหมายหรอกครับ เพราะเนื้อหาข้างในคงไม่พ้นเรื่องสารภาพรักอะไรทำนองนั้น
แต่ของฝากถูกใจ และสีของซองที่ไม่หวานแหววต่างจากของแฟนคลับส่วนใหญ่ มันดูน่าสนใจดี ผมเลยตัดสินใจเปิดซองจดหมายสีเขียวอ่อนออกมาอ่าน เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจแฟนคลับครับ
///———————————————
ถึงพี่สิงห์เหนือ
สวัสดีค่ะ หนูไม่กล้าบอกชื่อจริงๆ กับพี่ จะขอเรียกแทนตัวเองว่า ‘วิว’ นะคะ
วิวชอบพี่สิงห์เหนือค่ะ พี่เท่มาก เห็นครั้งแรกก็รู้สึกดีมากๆ รู้สึกดีจนไม่กล้าบอกไปตรงๆ ว่าชอบพี่ กลัวพี่ปฏิเสธเหมือนแฟนคลับคนอื่นๆ
วิวเลือกที่จะเขียนจดหมายมาสารภาพกับพี่ และคิดว่าพี่คงปฏิเสธวิว และให้วิวอยู่ในฐานะแฟนคลับเหมือนคนอื่นๆ
วิวเข้าใจค่ะว่าการที่แอบชอบคนดังแบบพี่มันไม่มีทางสมหวังหรอก
แต่วิวเลือกที่จะบอก ดีกว่าเก็บเอาไว้ในใจและมาเสียใจทีหลัง เพราะอย่างน้อยถึงพี่จะปฏิเสธ แต่ก็ได้พูดได้บอกมันออกไปแล้ว
เอาไว้วิวพร้อมและกล้ากว่านี้ วิวจะมาสารภาพกับพี่ด้วยตัวเองนะคะ ถึงตอนนั้นพี่จะให้คำตอบวิวว่ายังไง วิวก็จะยอมรับในคำตอบนั่นค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
WIW
28/5/2xxx
ปล.ไม่ชอบคนส่งจดหมายแต่หวังว่าจะชอบพวงกุญแจนะคะ
———————————///
ผมอ่านจบก็รู้สึกปกติครับ ไม่ได้ตื่นเต้นดีใจอะไรมากมาย เพราะเนื้อหาในจดหมายไม่ได้ต่างจากฉบับอื่นๆ ที่ผมเคยได้รับสักเท่าไร ก็เลยชินแล้วกับการมีผู้หญิงส่งจดหมายมาสารภาพความในใจ
ผมพับจดหมายใส่ซองสีเขียวอ่อนของมันไว้ แล้วนำเอาไปรวมกับฉบับอื่นๆ ในกล่องกระดาษที่ส่วนมากจะเอาไว้ใส่จดหมายของแฟนคลับ ที่ส่วนใหญ่จะใช้ซองสีชมพูและสีฟ้าอ่อนๆ ส่งมาให้ผม ผมรู้สึกสนใจสีเขียวอ่อนของซองจดหมายเบาๆ ก่อนที่ผมเข้านอนตามปกติเหมือนทุกวัน
‘ไม่เหมือนใครจริงๆ เจ้าของจดหมายฉบับนี้’
*********************
- ผู้เขียน
