พ่าม!!
2799 คำ
เทพได้ดื่มโพชั่นสีเหลืองไปอีกสองขวดโดยเร็วเเละใช้จิตตำนานเเห่งดาบค้างไว้เเละพุ่งเข้าไปโจมตีโอดะที่กำลังวิ่งมาหาตนต่อ
''ตายซะ'' โอดะฟันดาบออกไปเมื่อเทพใกล้จะถึงตัวของตน
''ฝันไปเถอะ'' เทพกล่าวจบก็เอียงตัวหลบดาบเเล้วใช้สกิลฟันดาบตรงไปที่ลำตัวของโอดะ
''85 %'' เทพตะโกนหลอดเลือดบอสบอสโอดะเเล้วใช้หมัดซ้ายต่อยไปที่ลำตัวของโอดะอีกครั้ง
''ไอ้นักผจญภัย!!'' โอดะใช้สกิลคมจันทราสังหารใส่เทพด้วยความโกรธ
''ตะโกนอยู่ได้เจ็บคอบ้างไหม!!'' เทพตอบกลับเเล้วฟันดาบปกติไปที่ขาของโอดะก่อนจะกระโดดหลบสกิลของโอดะ
''ทุกคน..พอเลือดบอสเหลือสี่สิบเปอร์เซ็นต์ให้หยุดบัฟเเล้วเข้ามาโจมตีบอสทันที!!'' เทพกล่าวจบก็ฟันดาบใส่โอดะอยู่พักใหญ่ทั้งใช้สกิลด้วยเเละฟันปกติด้วย
''สี่สิบเเล้วเข้ามา!!'' เทพใช้จิตระดับตำนานกดบอสโอดะให้อยู่กับที่เเถมยังลดความเร็วเเละการโจมตีลงไปกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์
''มันยังโจมตีได้พยายามหลบด้วย!!'' เทพกล่าวเตือนปาร์ตี้ของตนก่อนจะลงดาบชุดใหญ่ใส่บอสโอดะตามด้วยเก่งที่ใช้สกิลยิงมานาเเละโฮชิที่ใช้สกิลลบล้างความชั่วถึงพลังโจมตีจะน้อยเเต่ก็ยังได้ช่วยโจมตี
''เหลือสามสิบเเล้ว!!''
''ยี่สิบ..สิบ..ห้า..ปิดฉาก'' เทพกระโดดฟันผ่ากลางร่างของโอดะทันที
''เเฮ่กๆๆๆ'' สมาชิกปาร์ตี้ของเทพหอบกันด้วยความเหนื่อยในการโจมตีเมื่อกี้คือใส่ไปทุกอย่างที่มีดาเมจซึ่งเทพเหนื่อยที่สุดเพราะต้องใช้จิตหยุดการเคลื่อนไหวของมันอีก
[ติ้ง : ยินดีด้วยปาร์ตี้ของท่านเคลียดันเจี้ยนทดสอบของสำนักดาบเลเวลสิบ ระดับนรกขุมสุดท้ายสำเร็จได้รับรางวัลคูณสอง]
เมื่อทั้งสามได้ยินเสียงประกาศก็หายเหนื่อยทันทีเเล้วเริ่มตรวจสอบของที่ได้เเต่เทพไม่ได้ตรวจสอบกลับหยิบโพชั่นสีเหลืองมาดื่มรวดเดียวถึงเจ็ดขวด
'ถ้าฉันไม่มีโพชั่นนี้..ฉันคงต้องเด้งออกจากเกมไปเเล้ว' เพราะว่าเทพได้ใช้พลังจิตเกินตัวไปมากเเต่ยังดีที่พอมีโพชั่นคอยบรรเทาอยู่
[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 200,000]
[ติ้ง : เนื่องจากในปาร์ตี้มีกันไม่ครบห้าจึงคูณค่าประสบการณ์ 1.3 กลายเป็น 260,000]
[ติ้ง : เนื่องจากปาร์ตี้ของท่านได้เคลียดันเจี้ยนระดับนรกขุมสุดท้ายของสำนักดาบเป็นปาร์ตี้เเรกจึงคูณค่าประสบการณ์ 2 เท่ากลายเป็น 520,000]
[เลเวลของท่านเพิ่มขึ้นสามเลเวล]
[ท่านได้รับเงิน T จำนวน 10,000 T]
[ติ้ง : เนื่องจากในปาร์ตี้มีไม่ครบห้าจึงได้เพิ่มเงิน T กลายเป็น 30,000]
[ติ้ง : เนื่องจากปาร์ตี้ของท่านได้เคลียดันเจี้ยนระดับนรกขุมสุดท้ายของสำนักดาบเป็นปาร์ตี้เเรกจึงคูณเงิน 2 เท่ากลายเป็น 60,000]
[ติ้ง : ปาร์ตี้ของท่านได้รับฉายา พิชิตนรกขุมสุดท้าย]
''เชรดเข้'' เก่งถึงกับอุทานกับสิ่งที่ได้รับ
''ฉันเลื่อนเลเวลไปถึงสี่เลเวล'' โฮชิกล่าวจบเทพก็สังเกตเลเวลของโฮชิทันทีซึ่งตอนนี้คิดว่าในอันดับเลเวลของประเทศโฮชิคงจะติดอันดับสามเป็นเเน่
''ฉันไม่ลงทะเบียนอันดับเพราะอย่างนี้เเหละ'' เทพยักไหล่เพราะเดี๋ยวจะต้องมีคนตามหาตัวของโฮชิเป็นเเน่ว่าเธอทำอะไรไปทำไมเลเวลถึงพุ่งไปไวขนาดนั้น
''ส่วนฉันเลเวลสิบเจ็ดเเละอีกเเค่ห้าหมื่นก็จะอัพไปเป็นเลเวลสิบแปด'' เก่งกล่าวด้วยความตื่นเต้น
''ฉันขอบอกไว้ก่อนนะ..เงินที่ได้มาพยายามใช้ให้น้อยที่สุดเพราะอาจจะมีกิจกรรมประมูลเกิดขึ้น'' เทพพยายามกล่าวแบบเดาๆ
''อืม..ฉันจะเชื่อนาย'' โฮชิกล่าวจบทั้งปาร์ตี้ก็วูบกลับมาที่สำนักดาบทันที
[ติ้ง : ท่านได้รับชื่อเสียง 300]
''พวกมันผ่าน!!''
''เป็นไปได้!?'' ทั้งศิษย์เเละผู้อาวุโสของสำนักดาบพากันตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
''สวัสดี'' เทพฝืนยิ้มทักทายพวก NPC
''อะ..เอ่อ'' ทั้งศิษย์เเละผู้อาวุโสถึงกับพูดไม่ออก
''เฮ้อ..เสียดายจังที่ดันเจี้ยนนี้ลงได้วันละครั้ง'' เทพกล่าวด้วยความเสียดายถ้าตนเล่นตอนห้าโมงเย็นจะได้ลงดันเจี้ยนสองรอบเพราะนับเป็นก่อนจะขึ้นวันที่สองในเกม
''ไปกันเถอะ'' เทพที่ฝืนไม่ไหวเเล้วจึงเดินนำออกจากสำนักดาบไปเเล้วไปที่บ้านของจอมพลไกอัส
''ว่าเเต่ตอนนี้เธอพักอยู่ที่ประเทศไหนเหรอ?'' เก่งชวนโฮชิคุยระหว่างเดินไปบ้านไกอัส
''ฉันอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นเเต่กำลังจะกลับไปเรียนที่ไทยในอีกสองวัน..เพราะมหาลัยยังไม่เปิด''
''มหาลัยเธออยู่จังหวัดไหน?'' เก่งยังคงชวนคุยไปเรื่อยๆ
''กรุงเทพ'' โฮชิกล่าวจบเทพก็เริ่มเดินเซ
''ไหวไหม?'' เก่งเดินเข้าไปประคองเทพทันที
''รีบไปก่อน'' เทพกล่าวเเล้วสังเกตรอบข้าง
''นั่น..ผู้หญิงคนนั้นที่ติดอันดับสามของบอร์ดเลเวลตอนนี้หรือเปล่า!?''
''ตัวละครที่โชว์อยู่ในบอร์ดเหมือนกันเลย!?'' บนบอร์ดจัดอันดับจะมีตัวละครอันดับหนึ่งถึงสามโชว์อยู่บนเเท่นอันดับ
''เธอกำลังจะหนีเเล้วรีบตามไปเร็วเข้า!!'' ผู้เล่นหลายคนที่เห็นกลุ่มของโฮชิกำลังวิ่งก็เริ่มวิ่งตามไปทันที
''อึก..ฮ่า'' เทพใช้จิตระดับผู้เชี่ยวชาญใส่พวกที่วิ่งตามพวกตนทำให้พวกนั้นถูกลดความเร็วไปถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์เพราะยังไม่มีจิตกันที
''นายอย่าฝืนสิ'' โฮชิวิ่งมาข้างๆเทพเเล้วยื่นโพชั่นสีเหลืองให้
''ขอบคุณ'' เทพดื่มหมดขวดในทันทีเเล้วเร่งฝีเท้าให้ไวกว่าเดิม
''อึก..ขอพบท่านไกอัส'' เทพเดินไปฟุบตรงเคาน์เตอร์เเล้วกล่าวกับลูกสาวของจอมพลไกอัส
''ค่ะ..เชิญเข้ามาก่อน'' ลูกสาวของท่านจอมพลเมื่อเห็นว่าเทพกำลังหนีอะไรบางอย่างมาจึงให้เข้ามาซ่อนตัวก่อน
''หายไปไหนเเล้ว''
''ล่าสุดเห็นวิ่งเข้าในร้านนี้ไม่ใช่เหรอ?''
''นี่พนักงาน..เห็นชายสองหญิงหนึ่งมาที่นี่บ้างไหม?''
''ไม่เห็นค่ะ'' ลูกสาวของท่านจอมพลกล่าวจบพวกนักผจญภัยที่วิ่งตามพวกเทพก็หัวร้อนกันทันที
''อย่ามาโกหก''
''เมื่อกี้พวกเราก็เห็นว่าพวกมันเข้ามาในร้านนี้''
''บอกมาซะดีๆมันอยู่ไหน!!'' พวกนักผจญภัยเดินมาหาเรื่องลูกสาวของจอมพลไกอัส
''เอะอะอะไรกัน?'' เสียงชายร่างใหญ่เดินออกมาจากหลังร้าน
''อะ..เอ่อ'' พวกนักผจญภัยถึงกับพูดไม่ออก
''พวกก่อกวน?'' จอมพลไกอัสกล่าวจบก็มีทหารของเมืองมาจับพวกนี้ออกไปทันที
''พ่อไปคุยธุระก่อนนะ'' จอมพลไกอัสยิ้มให้กับลูกสาวของตนก่อนจะเดินเข้าไปหลังร้าน
''พวกเจ้าไปทำอีท่าไหนมาล่ะนั่น?'' ไกอัสเปิดประเด็น
''ก็นี่เเหละชีวิตนักผจญภัยเมื่อเรามีอะไรดีกว่าตนก็จะไม่ยอมกัน'' เทพยักไหล่เเล้วดื่มโพชั่นสีเหลืองเข้าไปต่อ
''เรายังเหลือเวลาอีกยี่สิบชั่วโมงในเกม..ฉันขอพักสักหนึ่งชั่วโมง'' เทพนอนลงบนโซฟา
''ท่านจอมพลไกอัสพวกผมขอพักที่นี่สักหนึ่งชั่วโมง'' เทพกล่าวจบไกอัสที่เข้าใจทันทีว่าเทพนั้นเหนื่อยจากการทำอะไรบางอย่างมาเพราะหน้าของเทพซีดมากจึงให้ห้องรับเเขกเป็นที่พักของกลุ่มเทพหนึ่งชั่วโมง
''ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวออกไปกินข้าวก่อนนะ'' โฮชิกล่าวจบก็กดออกเกมไปทันที
''กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง'' เก่งกล่าวจบก็เดินไปนั่งโซฟาตรงข้ามเเล้วเริ่มอ่านรายละเอียดสกิลของอาชีพตน
1 ชั่วโมงผ่านไป
''ติ๊กต๊อกติ๊กต๊อกติ๊กต๊อก..พ่ามพามพามพาม'' เสียงปลุกดังขึ้นในหัวของเทพ
''เชี่ย'' เทพสะดุ้งตื่นทันทีเเละที่ตนต้องใช้เสียงปลุกแบบนี้เพราะว่าถ้าใช้เสียงอื่นเทพเกรงว่าตนจะไม่ตื่น
''อะไร!?'' เก่งที่นั่งใช่สมาธิกับการทำความเข้าใจสกิลอาชีพของตนก็สะดุ้งยืนขึ้นด้วยความตกใจทันที
''ป่าวๆ'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นมานั่งปกติเเล้วเปิดคลังไอเท็มในปาร์ตี้ขึ้น
''ตื่นเเล้วเหรอ?'' เสียงใสกล่าวขึ้น
''มาพอดีเลย'' เทพกล่าวเพราะจำเสียงนี้ได้มันคือเสียงของโฮชินั่นเอง
''มีดสั้นระดับ S เราจะได้กันทุกคนส่วนดาบ เสื้อ เเละกางเกงฉันขอนะ'' เทพกล่าวไปตรงๆ
''สมควรเเล้วเเหละ'' โฮชิเดินมานั่งโซฟาหัวโต๊ะ
''ส่วนของอย่างอื่น..'' เทพมองดูของจิปาถะทั้งหลายทั้งโพชั่น อุปกรณ์เสริม เเละพวกอุปกรณ์ระดับ C-A
''โอ้โห..นี่ถ้าเราไม่ได้เป็นคนผ่านครั้งเเรกของระดับนรกขุมสุดท้ายคงไม่มีโอกาสได้ของระดับ S เลยสินะ'' เก่งที่สังเกตของในคลังปาร์ตี้ไปด้วยก็ถอนหายใจทันที
''ของเวทย์พวกเธอก็เเบ่งกันเองละกัน'' เทพหยิบของที่เป็นอาชีพนักดาบหรือที่เกี่ยวข้องกับนักดาบเข้ามาในคลังส่วนตัวของตนเเล้วเปิดอิสระในคลังปาร์ตี้ทำให้สมาชิกในปาร์ตี้สามารถหยิบของได้ตามใจชอบ
''ฉันสี่สิบเธอหกสิบละกัน..เพราะเธอต้องบัฟหลายอย่างฉันใช้เเค่สองสกิล'' เก่งตอบเเล้วหยิบพวก
โพชั่นมานาหรือพวกของเกี่ยวกับเวทย์มาน้อยกว่าครึ่ง
''โอเคร'' โฮชิกล่าวจบก็กวาดสิ่งที่เหลือในคลังปาร์ตี้มาใส่ในคลังส่วนตัวของตนทันที
''เราจะไปไหนกันต่อ?'' โฮชิกล่าวถามหัวหน้าปาร์ตี้ซึ่งก็คือเทพ
''ก่อนอื่นเลย..ฉันจะสอนการเปิดจิตของอาชีพพวกนาย'' เทพตั้งใจจะสอนให้ทั้งสองนำคนอื่นเมื่อเวลามาถึง
''จิต?..ที่มึงใช้หยุดพวกมอนส์เตอร์ในดันเจี้ยนปะ'' เก่งถามเทพด้วยความอยากรู้ส่วนเทพก็พยักหน้ายอมรับทันที
''จริงๆจิต..จะสามารถเปิดได้ตอนเลเวลยี่สิบซึ่งจะมีเควสสอนอยู่'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็นั่งตั้งใจฟังกันอย่างเต็มที่
''เเล้วจิตคืออะไรล่ะ..เเละมันทำอะไรได้?'' โฮชิกล่าวถามด้วยความสงสัย
''มันก็คือจิตใต้สำนึกของพวกเจ้ายังไงล่ะ..ส่วนความสามารถของมันในเเต่ละอาชีพจะไม่เหมือนกัน'' เสียงชายร่างใหญ่กล่าวตรงประตูทางเข้าห้อง
''จอมพลไกอัส'' เทพหันไปทักทาย
''อืม..สีหน้าเจ้าดูดีขึ้นเยอะ'' จอมพลไกอัสเข้าใจว่าตอนนี้เทพได้รับการฟื้นฟูเเล้ว
เทพพยักหน้าเเล้วหันมากล่าวต่อ ''ส่วนการเปิดจิต'' เทพนั่งสมาธิเเล้วทำให้ดูเป็นตัวอย่าง
''อาชีพที่เราเลือกมันจะเชื่อมโยงในจิตใต้สึกนึกของเรา..เเละเราสามารถพัฒนามันได้''
''วิธีก็คือ..เราจะต้องเข้าไปในจิตของเราเองให้ได้ก่อนเเล้วจะสามารถเปิดจิตที่เป็นอาชีพของเราได้'' เมื่อเทพเข้าไปในจิตของตนให้เป็นตัวอย่างร่างของเทพก็เกิดรังสีสีเเดงขึ้นเเล้วพื้นดินเริ่มสั่นไหว
''เอาล่ะ..พวกนายลองกันดูสิ'' เทพหยุดการสาธิต
''จะ..เจ้าไปถึงระดับนั้นเเล้วเรอะ!!'' จอมพลไกอัสดูจะตกใจมากเพราะว่าจิตของตนเพิ่งจะอยู่เเค่จิตอาจารย์ดาบที่อีกครึ่งก้าวจะไปจิตปรมาจารย์ดาบ
''จิต..มันสามารถทำได้ขนาดนี้เลยงั้นหรือ?'' โฮชิยังคงตะลึงเมื่อกี้อยู่ที่เทพทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน
จริงๆเป็นเพราะเมืองเเห่งนี้ความกดดันของจิตยังไม่มากจึงสามารถทำได้สั่นไหวโดยง่าย
''ตามที่จอมพลไกอัสกล่าว..ความสามารถของเเต่ละอาชีพไม่เหมือนกัน'' เทพเริ่มอธิบายความสามารถจิตเเห่งดาบ
''ว่าเเต่มึงอยู่ระดับไหนของจิต?'' เก่งถามเพื่อนของตนด้วยความสงสัยเพราะขนาดจอมพลไกอัสยังตกใจ
''ไม่สำคัญหรอก..ที่สำคัญคือต้องรีบเปิดจิตให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้เวลาทุกนาทีมีค่า'' เทพกล่าวจบก็เปิดนาฬิกาที่ตนตั้งไว้ให้ดู 18:58
''เหลือเวลาไม่ถึงสิบเก้าชั่วโมง'' เทพกล่าวย้ำจริงๆตนอยากจะสอนพวกนี้ก่อนที่จะนอนพักเเต่มันไม่ไหวจริงๆ
''เริ่ม'' เทพกล่าวจบเก่งเเละโฮชิก็นั่งสมาธิเพื่อทำตามที่เทพกล่าวทันที
ผ่านไป 10 นาที
''เยี่ยมมากโฮชิ'' โฮชิสามารถเปิดจิตได้ก่อนเก่งเเละสักพักเก่งก็สามารถเปิดจิตได้เป็นคนที่สอง
''ฉันเเพ้ผู้หญิง'' เก่งกุมขมับด้วยความปวดใจ
''ผู้หญิงจะสมาธิดีกว่าผู้ชายไม่ต้องคิดมาก'' โฮชิกล่าวปลอบใจเก่ง
''ตอนนี้พวกนายอยู่เเค่ระดับเริ่มต้นนั่นก็คือจิตเวทย์เริ่มต้นเเละจิตนักบวชเริ่มต้น'' เทพเริ่มอธิบาย
''ส่วนสีจะเป็นสีขาว'' เทพกล่าวถึงสีจิตเริ่มต้น
''เเล้วเราจะรู้ความสามารถได้ยังไง?'' เก่งถามด้วยความสงสัยเพราะมันไม่มีอะไรเเจ้งเตือนขึ้นมาเลย
''จริงๆจะมีข้อมูลมาให้ตอนเลเวลยี่สิบเพราะจะมีเควสสอน'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็ทำหน้าหงอยทันที
''เเต่ฉันรู้'' เทพกล่าวจบทั้งสองก็กลับมาทำหน้าดีใจอีกครั้ง
''จิตเวทย์..ความสามารถคือปลดปล่อยขีดจำกัด..ทำให้ค่าสถานะทุกอย่างคูณตามระดับของจิต..วิธีเพิ่มระดับก็คือใช้พลังเวทย์ในการต่อสู้บ่อยๆเเละพยายามนั่งสมาธิมากๆเเละควบคุมพลังเวทย์ให้มาก''
''จิตเเห่งนักบวช..ความสามารถเพิ่มความโชคดีในการดร็อปไอเท็มต่างๆ..วิธีเพิ่มระดับคือการใช้สกิลเพิ่มเลือดหรือฮิลผู้อื่น..เเต่จิตของอาชีพนี้จะอัพระดับยากกว่าอาชีพอื่น'' เทพกล่าวให้โฮชิเตรียมใจถึงความยากในการอัพระดับ
''นาย..รู้ข้อมูลพวกนี้ได้ยังไง'' โฮชิกับเก่งถึงกับค้างไปเลยเพราะข้อมูลพวกนี้เกมยังไม่ได้เปิดเผยเเถมตอนโคลสเบต้าก็ยังไม่มีใครไปถึงเลเวลยี่สิบด้วยซ้ำเพราะผู้คนส่วนใหญ่เอาเเต่ตรวจสอบเทคนิคเเละส่วนต่างๆในเมืองเพื่อหาข้อมูลเล่นในตอนเปิดจริง
เทพไม่ได้ตอบอะไรเเค่ยักไหล่เเล้วหันไปกล่าวกับจอมพลไกอัส ''สนใจไปเก็บเลเวลกันไหมครับ''
''เอาสิ..ฉันกำลังหาอะไรเเก้เซ็งอยู่พอดี'' จอมพลไกอัสยักไหล่ตามเทพเเล้วถามต่อว่าจะไปที่ไหน?
''รังมอนส์ครับ'' เมื่อตอนเลเวลยี่สิบได้มีคนค้นพบรังมอนส์นั่นก็คือมอนส์เตอร์ใต้เมืองนั่นเอง
''มันอยู่ที่ไหนล่ะ?'' จอมพลไกอัสสงสัยเพราะตนก็ยังไม่รู้จักสถานที่นี้มาก่อนซะด้วย
เทพชี้ไปข้างล่างซึ่งเป็นความหมายว่าใต้เมืองเก่งก็เข้าใจทันทีเพราะมีหลายเกมที่มีมอนส์เตอร์เกิดใต้เมืองด้วย
''ใต้เมือง'' เก่งตอบคำถามให้ไอกัส
''ส่วนทางไปก็..ถ้ำหลังเมือง'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นยืนเเล้วบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไป
''อ๋อ'' โฮชิที่กำลังคิดว่าทำไมเทพถึงต้องไปที่นั่นก็ทราบทันทีเมื่อนึกถึงตอนที่พวกตนวิ่งหนีอะไรมาหลบถัยในร้านนี้
''ไปกันเถอะ'' เก่งลุกขึ้นเเล้วกล่าวชวนจอมพลไกอัสเเละโฮชิ
ณ ใต้เมืองเอเด็น
''ข้าเพิ่งรู้ว่ามีสถานที่แบบนี้ด้วย'' จอมพลไกอัสที่แปลกใจกับสถานที่ใหม่ภายในเมืองเเต่เก่งเเละโฮชิตกใจยิ่งกว่าทำไมเทพถึงรู้จักที่นี่ได้เเต่ก็ไม่กล้าถามเพราะจะได้คำตอบเดิมๆกลับมา
''ที่นี่นักผจญภัยคนอื่นยังไม่ทราบ..เพราะฉะนั้นมีเเต่พวกเรา'' ด้วยความปลอดภัยเทพให้เก่งใช้จิปาถะของสายเวทย์ตั้งไว้หน้าถ้ำมันคือเวทย์ตรวจจับถ้ามีสิ่งมีชีวิตมาหน้าถ้ำเก่งจะทราบทันที
''ก่อนอื่นเราไปใจกลางของที่นี่กันเถอะ'' เทพกล่าวเป็นความหมายกว่าให้ไกอัสนำไปเพราะมีมอนส์เตอร์จำนวนมากขวางทางอยู่ซึ่งมอนส์เตอร์พวกนี้จะมีเลเวลอยู่ที่สิบเก้าถึงยี่สิบสองเเละจะเป็นจำพวกหนูกลายพันธ์ แมงมุม เเละค้างคาว
- ผู้เขียน
