ทำให้เรื่องมันง่าย
2341 คำ
'ใครทะเลาะกันวะ...เล่นตั้งเเต่เกมเปิดวันเเรกเลยอ่อ' เทพเดินออกจากโบสถ์ไปเพื่อดูว่าใครทะเลาะกัน
''มึงเก่งจริงปะ..นอกเมืองป่าว''
''เอาปะๆ'' เทพมองดูชายสองคนที่กำลังหาเรื่องชายอีกคนอยู่
เเต่เหมือนชายอีกคนจะไม่เห็นสองคนนี้อยู่ในสายตาเหมือนยืนรออะไรบางอย่างอยู่
''เทพ..มาเเล้วอ่อว่ะ'' เเละเเล้วชายที่ถูกหาเรื่องอยู่ก็เดินมาทักเทพโดยไม่สนใจสองคนที่หาเรื่องตน
''กูว่าเเล้ว..ชื่อมึงเเม่งหาตีนให้ตั้งเเต่วันเเรก'' เทพส่ายหัวกับชื่อวอนตีนของไอเก่ง
''ชีวิตมันต้องมีสีสันเว้ย'' เก่งกล่าวจบคนที่หาเรื่องเก่งทั้งสองก็เดินมาหาเก่งเเละเทพ
''เพื่อนกันเเม่งชื่อกวนตีนเหมือนกันเลยหวะ..บัญชาเทพ..เดี๋ยวจะได้บัญชาจากกูให้ไปตาย'' ชายที่ทำตัวนักเลงเดินเข้ามาหาเรื่องเทพ
เทพหันไปมองเก่งเเล้วกลับมามองสองคนนั้นก่อนจะยักไหล่ทีนึงเเล้วเดินทำเป็นไม่เห็นสองคนนั้นไป
''หนอยเเก!!'' ชายสองคนนั้นมีความโกรธเเต่ไม่สามารถกระทำได้ได้เเต่เก็บไว้ในใจเพราะว่าถ้าเขาทำจะมีทหารเลเวลสี่สิบออกมาจับเขาเข้าคุกใต้ดินทันที
''เอาล่ะ..ไปรับของเริ่มต้นกันดีกว่า'' เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งไปที่กิลด์นักผจญภัยซึ่งเป็นที่รับเควสต่างๆ
''คนต่อเเถวเยอะจังวะ..ถึงคนจะรู้ว่าเมืองนี้มอนส์เตอร์โหดเเต่ก็ยังอยู่กันเยอะ'' เมื่อเก่งกล่าวจบเทพก็กล่าวว่าจะพาไปอีกที่นึง
''ก็คนส่วนใหญ่อยากได้ที่เงียบๆไงละ..เลยมาอยู่ที่เมืองนี้กันเพราะคิดว่าไม่ค่อยมีใครกล้ามา'' เทพกล่าวจบทั้งคู่ก็มาถึงที่ที่นึงพอดี
''สำนักดาบ?'' เก่งอ่านป้ายที่เเปะอยู่บนสำนักชั้นสอง
''เราสามารถรับดาบจากที่นี่ได้ถ้าสอบผ่าน..เเละยังได้ดาบดีกว่าที่นั่นด้วย'' เทพมองไปทางกิลด์นักผจญภัยที่คนต่อเเถวรอกันเป็นสิบ
''สอบ..สอบอะไร?'' เก่งหันไปถามเทพทันที
''การใช้ดาบ..ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธี'' เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งเข้าไปในสำนักดาบ
เมื่อเข้ามาในสำนักดาบทั้งสองก็ได้สังเกตเห็นการฝึกดาบคาตานะเเละยังมีการฝึกต่อสู้โดยใช้มือเปล่าอีกด้วย
'พอเลเวลสิบ..เก่งมันจะไปเล่นอาชีพนักเวทย์..เเต่ให้มันเป็นการต่อสู้ประชิดไว้ก็ดีเหมือนกัน' เทพนึกถึงอนาคตอันใกล้
''อ่าวๆ..ใครมาละนั่น''
''นักผจญภัยมาหว่ะ''
''มาทำอะไรมิทราบ'' ลูกศิษหลายคนหยุดฝึกเเล้วรวมกลุ่มกันซุบซิบเกี่ยวกับเทพเเละเก่ง
''ไม่ต้องพูดมากเข้ามา'' เทพเดินไปหยิบดาบไม้เเล้วเดินไปตรงกลางสำนักซึ่งเป็นที่ประลอง
''จะห้าวไปเเล้วนะเเก''
''สงสัยมันจะมั่นใจตัวเองมาก''
''ไปทำลายความมั่นใจนั้นก่อนหน่อยไหม''
''ฉันเองๆ'' มีหลายคนอยากจะจัดการเทพด้วยความมั่นหน้าของเทพ
10 นาทีผ่านไป
''มัน..เป็นหน้าใหม่เเน่รึ''
''พวกเราประมาทมันเกินไป..อึก'' ศิษหลายคนที่ดูถูกเทพตอนนี้ได้นอนสลบไปเป็นที่เรียบร้อยโดยเลเวลของเจ้าพวกนี้เลเวลเเค่ 4-7 ซึ่งเจ้าพวกนี้ไม่ให้ค่าประสบการณ์เเค่เป็นบททดสอบเฉยๆค่าสเตตัสพวกมันจึงอยู่ที่มอนส์เตอร์เลเวล 5 เท่านั้น
''เกิดอะไรขึ้น'' มีผู้เฒ่าคนหนึ่งตามด้วยผู้อาวุโสอีก 5 คนเดินเข้ามาในสำนัก
เทพหันไปมองต้นเสียงเเต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร
''เเก..เจ้านักผจญภัยทำร้ายลูกศิษเรา!!'' มีผู้อาวุโสเลเวล 15 คนนึงตั้งท่าเตรียมโจมตีเทพ
''อย่า..เจ้าไม่ใช่คู่มือของเขา'' ท่านผู้เฒ่ากล่าวเมื่อมองเห็นจิตเเห่งนักดาบของเทพ
จิต - มันคือความสามารถติดตัวนอกจอหรือหลังจากการเลือกอาชีพเลเวลสิบเเต่เทพนั้นในอดีตความเเข่งเเกร่งของจิตเเห่งดาบอยู่ที่จุดสูงสุดนั่นก็คือจิตมหาตำนานเเห่งดาบ..ซึ่งเราสามารถพัฒนาได้..โดยการต่อสู้(อันนี้คือการพัฒนาของจิตเเห่งดาบ)เเละถ้าถามว่าจิตนี้มันมาได้ยังไงก็นั้นเลยครับ..''เครื่องเล่นเกมมันจะดึงจิตใต้สำนึกเราไปเล่นในเกม''
ซึ่งจิตจะมี..จิตเเห่งดาบ..จิตเเห่งธนู..จิตเเห่งเวทย์..จิตเเห่งนักบวช..เเละจิตเเห่งนินจา
เเต่ละจิตจะมีความสามารถต่างกันนั่นก็คือ..จิตเเห่งดาบจะสร้างเเรงกดดันเเละเพิ่มความเเรงการโจมตี จิตเเห่งธนูจะทำให้จิตใจสงบนิ่งเเละมองสิ่งอื่นๆช้าลง จิตเเห่งเวทย์จะเกี่ยวกับการปลดปล่อยขีดจำกัด จิตเเห่งนักบวชอาชีพนี้การช่วยเหลือคนอื่นๆเราจะได้เเต้มความโชคดีเเละมันมีประโยชน์มากเช่นการดร็อปของเป็นต้นซึ่งภายหลังนักบวชจะเป็นอาชีพที่ขาดไม่ได้เลยในปาตี้เพราะว่ายิ่งเลเวลเยอะการดร็อปของต่างๆของมอนส์เตอร์เเละดันเจี้ยนเปอเซนต์จะน้อยลง มาต่อกันที่จิตเเห่งนินจาเพิ่มความว่องไวคูณตามคะเเนนที่เราอัพไว้ในค่าสเตตัส
จิตดาบเริ่มต้น
จิตดาบฝึกหัด
จิตผู้เชี่ยวชาญดาบ
จิตอาจารย์ดาบ
จิตปรมาจารย์ดาบ
จิตเซียนดาบ
จิตตำนานเเห่งดาบ
จิตมหาตำนานเเห่งดาบ
[ส่วนจิตอาชีพอื่นไรท์จะเขียนต่อเมื่อมีตัวละครอาชีพอื่นเข้าตี้ประเอกหรือฉากสำคัญ]
'จิตเเห่งดาบของเจ้าเด็กนี่มันเเข็งเเกร่งมาก' ท่านผู้เฒ่าถึงกับสะอึกเมื่อเเรงกดดันปลดปล่อยออกมาจากเทพมากขึ้น
''เจ้าต้องการอะไร?'' ท่านผู้เฒ่าเเห่งสำนักดาบพยายามรวบรวมสติ
'จิตเจ้าเด็กนี่น่าจะอยู่ในระดับจิตอาจารย์ดาบ..ซึ่งอยู่ระดับเดียวกับเรา'' ท่านผู้เฒ่าพยายามวิเคราะห์
'เเสดงว่าที่เจ้าศิษย์พวกนี้เเพ้ไม่ใช่เลเวลหรือค่าสเตตัสเเต่เป็นจิต' เพราะว่าจิตจะมีค่ามากกว่าพวกสเตตัสหรือเลเวลอยู่หลายขุม..จิตต้องฝึกเอง..เเต่พวกค่าสเตตัสเเละเลเวลมันเป็นเพียงเเค่ตัวเลขเท่านั้น
''ผมต้องการดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ'' เทพกล่าวจบเสียงท้วงก็ดังมาทันที
เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบจะมีความหมายว่า..ถ้าเลเวลเราเพิ่มเป็น 10 เลเวลของดาบก็จะเพิ่มเป็น 10 เช่นกันโดยเลเวลของดาบจะเท่าหรือเพิ่มตามเลเวลของผู้ใช้
''ไอ้เด็กบ้าเเกรู้ไหมว่ามันมีราคาเท่าไรดาบระดับ A เเถมยังจำกัดเลเวลเป็นช่วงไม่เจาะจงด้วย!!'' ผู้อาวุโสคนนั้นชักดาบระดับ A ของตนขึ้นมาทันที
''ถ้าอย่างนั้น..ผมขอดาบของคุณได้รึเปล่า?'' เทพกล่าวเเล้วค่อยๆเพิ่มเเรงกดดันจิตไปถึงระดับปรมาจารย์ดาบ
''อึก'' ผู้อาวุโสคนนั้นคุกเข่าลงทันทีด้วยความห่างชั้นของระดับเเห่งจิตมันมากเกินไปเเละเทพยังเจาะจงอีกด้วยเเถมอายุผู้อาวุโสคนนั้นจิตยังอยู่เเค่ระดับผู้เชี่ยวชาญดาบ
สักพักเทพก็คลายเเรงกดดันเพราะว่าตนมาเพื่อหาดาบไปเก็บเลเวลไม่ใช่มาเพื่อหาเรื่อง
''ท่านเกนไซ..ตามที่ผมบอกไปขอดาบด้วยครับ'' เทพหันไปมองเหล่าศิษย์ของสำนักดาบที่นอนสลบอยู่เเล้วหันกลับมามองเกนไซ
''ข้ามีเเค่ระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบเเค่สองเล่ม'' ผู้เฒ่าเกนไซกล่าวอย่างท่าทีสบายๆ
'บอกจำนวนเเค่นั้นเพราะมากันเเค่สองคนสินะ' เทพวิเคราะห์คำพูดของเกนไซ
''ตามนั้นครับ'' เทพวางดาบไม้ลงบนพื้นส่วนเกนไซก็สั่งให้เด็กรับใช้ไปหยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบมาสองเล่มเพื่อให้เรื่องจบง่ายๆ
''ขอบคุณครับ..ไว้ผมจะมาอีก'' เทพกล่าวจบก็ทำท่าเดินออกจากสำนักไปทันที
''เดี๋ยว..เจ้าหนุ่มเเกอยู่ระดับไหนของจิตเเห่งดาบ'' ผู้เฒ่าเกนไซเรียกเทพก่อนที่เทพจะเดินออกจากสำนักดาบไป
เทพหันไปหลับตาข้างนึงอีกข้างนึงจ้องไปที่ตาของผู้เฒ่าเกนไซ ''วืด'' เทพปลดปล่อยเเค่จิตระดับเซียนดาบไปเท่านั้นท่านผู้เฒ่าเกนไซถึงกับคุกเข่าทันที
''ทะ..ท่านเกนไซ!!''
''หน่อยเเก!!''
''ยะ..อย่า'' ผู้เฒ่าเกนไซกล่าวห้ามผู้อาวุโสที่กำลังจะพุ่งไปโจมตีเทพ
เทพเปิดตาทั้งสองข้างเเล้วหันกลับเดินออกจากสำนักดาบเเห่งเมืองเอเด็นไป
''เมื่อกี้มึงทำไรไปวะเทพ'' เมื่อทั้งคู่เดินออกมาไกลจากสำนักดาบเก่งจึงกล่าวถาม
''ทำให้เรื่องมันง่าย'' เทพยักไหล่ทีนึงเเล้วรีบเดินไปนอกเมือง
''เข้าตี้กูก่อน'' เทพกดเชิญปาตี้เก่งทุกเกมส์
เก่งกดยอมรับปาตี้เเล้วหันไปถามเพื่อนของตน ''เออ..เเล้วเราจะไปเก็บเวลที่ไหน?''
''ที่นั่น'' เทพชี้ไปบนภูเขาข้างเมือง
''ส่วนตอนนี้ก็ไปที่นั่น'' เทพชี้ไปที่ร้านขายของทั่วไป
''ซื้อโพชั่นเพิ่มเลือดเลเวลหนึ่ง 10 ขวดครับ'' เทพยื่นเหรียญ T สิบเหรียญไปให้ NPC
''เพื่อน..อย่าใช้เงินมั่วดิ'' เก่งจับเเขนของเทพก่อนที่มือเทพจะถึง NPC
''กูบอกมึงก่อนเริ่มเกมว่าอะไร?'' เทพกล่าวจบเก่งก็ปล่อยมือเทพทันทีที่เก่งเตือนก็เพราะว่าตอนเริ่มเกมระบบจะให้เงินเรามาเเค่ 10 T ซึ่งพวกโคลสเบต้าจะทราบกันดีว่าเงินT หายากขนาดไหน
''เเล้วก็ไปที่นั่น'' เทพชี้ไปที่ทหารหน้าเมือง
''พี่ๆ..ขอเควสหน่อยดิ'' เทพเดินไปพูดกับทหารที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูทางเข้าเมือง
''เอาจริงเหรอน้อง..เควสพี่ยากนะ'' พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตนเเล้วกล่าวกับเทพ
''จัดมาเลยพี่..ขอเป็นเควสเกี่ยวกับบนภูเขาลูกนั้นนะ'' เทพชี้ไปที่ภูเขาข้างเมือง
''เอ่อน้อง..พี่ว่า-'' พี่ทหารยังกล่าวไม่ทันจบเทพก็ยังยืนยันว่าจะขอเควสเกี่ยวกับบนภูเขานั้นจริงๆ
''ถ้าอย่างนั้น..'' พี่ทหารหยิบกระดาษกับปากกามาจากมิติเเล้วเขียนภารกิจลงไปในนั้น
พอเทพรับใบที่พี่ทหารเขียนมาให้ใบนั้นจะสลายไปปรากกฏหน้าต่างขึ้นมาเเทน
''โหพี่..พี่เก็บกดไอพวกบนภูเขามาจากไหนเนี่ย'' เทพลองอ่านภารกิจเเต่ละอย่างคร่าวๆดูเเล้วก็เริ่มตึงๆเล็กน้อย
''โหน้อง..พี่รู้นะที่น้องไม่ไปขอนักผจญภัยในเมืองเพราะคนเยอะเลยมาขอพี่'' พี่ทหารปิดช่องหมวกเล็กของตนเเล้วกล่าวต่อ
''น้องมาขอคนเเรกพี่ก็เลยจัดให้หนักๆเลยนะเนี่ย'' เมื่อเทพได้ยินคำว่าจัดให้หนักๆก็เริ่มไล่อ่านทันทีว่าหลังทำเควสเสร็จเราจะได้อะไรบ้าง
''โหพี่..เเจ่มมาก'' เทพยิ้มอย่างยินดีมากจึงขอบคุณพี่ทหารอยู่พักนึงก่อนจะเดินไปที่ทางขึ้นภูเขา
''เทพ..มันขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ด้วยหรอวะ'' เก่งที่เป็นผู้เล่นโคลสเบต้ายังไม่ทราบเรื่องนี้
''เออดิ..เเถมพี่ทหารเขายังให้ค่าประสบการณ์กับรางวัลเพียบเลยด้วยไม่รู้พี่เเกรวยมาจากไหน'' เทพเปิดเควสให้เพื่อนสนิทของตนดู
''เชี่ย..ไอมอนส์พวกนี้มันเวลสิบขึ้นไปทั้งนั้นเลยนี่หว่าเราจะชนะได้ยังไงเเถมมากันเเค่สองคน!!'' เก่งตกใจทันทีเมื่อเห็นเควสเเรกที่เทพเปิด
''กูบอกก่อนเล่นเกมกับมึงว่าอะไร?'' เทพหันไปย้ำกับเพื่อนสนิทของตน
''เออ..เเต่ของรางวัลเเม่งคุ้มจริงหว่ะ'' เก่งชี้ไปที่ค่าประสบการณ์เลขหลักหมื่นทั้งนั้นทำสำเร็จเควสนึงนี่น่าจะเลเวลอัพไปสักเลเวลสองเลเวลสามเเต่อย่าเพิ่งพูดถึงจุดนั้นเลยจะทำเสร็จไหมยังไม่ทราบ
เลเวล 1 ค่าประสบการณ์จะอยู่ที่ 10000(เพิ่มไปทีละหมื่นจนถึงเลเวลสิบเอ็ด) ซึ่งมอนเตอร์เลเวล 1 จะให้ EXP เเค่ 10
''เเต่ว่า..ต้องจัดการมันถึง 100 ตัวเลยเหรอวะ'' เก่งเริ่มหวั่นๆกับจำนวนที่ต้องกำจัดตามเควส
''กูบอกมึงว่าอะไร?'' เทพเริ่มย่อคำลง
''เอาที่มึงสบายใจ'' เก่งถอนหายใจยาว
''ว่าเเต่..มึงจะให้ดาบกูได้ยัง'' เก่งหันไปถามเพื่อนสนิทของตน
''เออ..ลืมเลยหวะ'' เทพหยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงสิบห้าออกมายื่นให้กับเก่ง
''นี้ถ้ากุไปกับพวกไอบอส..กุคงได้ใช้เเค่ดาบระดับ C เลเวลหนึ่งเเถมยังต้องต่อเเถวเป็นชั่วโมงเเน่เลย'' เก่งกล่าวจบก็รับดาบมาพลิกดู
''พวกไอบอสก็เล่นด้วยอ่อวะ'' เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตน
''เออ'' เก่งหันมาตอบเทพเเล้วหันกลับไปชมดาบที่เพิ่งได้มาต่อ
''ทำไมมันไม่ชวนกุอะ'' เทพพูดกับตนเองทั้งๆที่รู้มาก่อนอยู่เเล้ว
''กูก็ไม่รู้..กุได้ยินพวกมันคุยกัน'' เก่งทำเหมือนถ้าพวกมันชวนก็ไปเล่นด้วยถ้าไม่ชวนก็เล่นของเราเงียบๆ
''สงสัยจะเล่นให้โหดก่อนเเล้วค่อยชวนพวกเราละมั้ง'' เทพยักไหล่เเล้วเดินนำไปที่จุดที่จะไปฟามเวล
'ในอดีตพวกไอบอสก็ถือว่าเก่งพอตัวกันอยู่..เเต่มันก็ไม่ชวนเราทั้งคู่ไปเล่นด้วยขนาดอยู่ห้องเดียวกันเเท้ๆ..เพราะอะไร?' เทพยังคงไม่ทราบสาเหตุที่เพื่อนผู้ชายในห้องของตนไม่ชวนไปเล่นเกมด้วย
- ผู้เขียน
