อันดับหนึ่งทุกรายการ
1696 คำ
''เหลือเชื่อ..ว่าพี่จะรู้จักคนดังขนาดนั้นด้วย''
''เเถมยังได้เป็นเพื่อนกันอีก'' เสียงใสพูดกับตนเองระหว่างซ้อนท้ายพี่ชายกลับบ้าน
''บ่นไรพึมพำ'' เทพกล่าวในขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน
''ป่าว'' เสียงใสตอบกลับ
''เป็นไงบ้าง..เข้าไปทดสอบมาหนิ'' เทพกล่าวถามน้องสาวของตนที่กำลังเดินลงบันไดมา
''สนุก..เพลินดี'' ฟ้ากล่าวเเล้วมองชุดที่พี่ชายของตนใส่ ''เฮียจะไปฟิตเนสเหรอ?''
''ใช่'' เทพกล่าวจบก็เดินออกจากบ้านไป
''เฮีย..ดูข่าวเกมยัง'' ฟ้าเดินลงมาหาพี่ชายของตนที่เพิ่งจะกลับมาบ้านหลังจากฟิตเนสเสร็จ
''หืม?'' เทพทำหน้างงเเล้วหยิบโทรศัพท์เปิดขึ้นมาอ่านเว็บเกี่ยวกับข่าวในวงการเกม
''อืม..เกมเปิดจริงวันที่โรงเรียนเราเปิดภาคเรียนที่สองพอดี'' เทพกล่าวแบบท่าทีสบายๆเหมือนรู้อยู่เเล้ว
''ก็ดีเเล้ว..อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปเเข่ง'' เทพยักไหล่เเล้วเดินขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อเข้าห้องของตน
''เฮียจะเเข่ง..เเข่งอะไร!?'' ฟ้าตะโกนถามพี่ชายของตนที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องของตน
''เฮียเเข่งหลายอย่าง'' เทพกล่าวจบก็เปิดประตูห้องเข้าไปในห้องของตนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดลงมากินข้าวเย็น
''พ่อ..'' เทพเรียกพ่อของตนระหว่างที่กำลังเดินมานั่งที่ประจำ
''ว่าไง?'' พ่อของเทพเงยหน้ามองเทพที่กำลังนั่งลงตรงที่ประจำ
''อีก 4 วันผมไปกรุงเทพนะ'' เทพหยิบเเก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม
''ไปทำอะไร?'' พ่อของเทพวางเอกสารลงบนโต๊ะ
''ไปเเข่ง..เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์'' เทพกล่าวจบทั้งครอบครัวหันมามองเทพทันที
''ลูกเนี่ยนะไปเเข่ง!?'' พ่อของเทพดึงสติกลับมาได้คนเเรกจึงกล่าวถาม
''ครับ'' เทพกล่าวจบก็ตักข้าวสวยร้อนๆเข้าปาก
''เเข่งอะไรบ้างละ..เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มันเยอะนะ'' พ่อของเทพต้องการความชัดเจน
''ก็..ทุกอย่าง'' เทพกล่าวจบก็ก้มหน้าอมยิ้ม
''ห้ะ!!" ห้ะทั้งบ้านเลยจ้า
''เอ่อ..'' ทั้งพ่อเเละเเม่ของเทพพูดไม่ออกเพราะว่าปกติการเเข่งขันจะต้องฝึกซ้อมกันอย่างหนักเเต่นี่ยังนั่งสบายๆอยู่เลย
''พ่อกับเเม่..รอรับถ้วยรางวัลที่หนึ่งก็พอครับ'' ถ้วยรางวัลที่หนึ่งจัได้ก็ต่อเมื่อได้อันดับหนึ่งในระดับภาค
''อะ..เอาจริงหรอลูก?'' เเม่ของเทพถามเทพที่ยังนั่งกินอย่างสบายใจอยู่เเต่เทพก็พยักหน้าตอบว่าใช่
''เฮียก็อย่าประมาทหละ'' ฟ้าหันไปเตือนพี่ชายของตน
''เเน่นอน'' เทพหันไปยิ้มอย่างมั่นใจให้น้องสาวของตนทีนึงเเล้วนั่งกินข้าวต่อ
ก่อนวันเเข่งหนึ่งวัน
''ผมต้องเเข่งอะไรบ้างครับพรุ่งนี้'' เทพถามครูท็อปที่นั่งอยู่ข้างตนบนเครื่องบิน
''อืม..เเข่งพวกตอบคำถามน่ะมีตอน..9โมงเช้า..11โมง..เเละบ่ายสาม'' ครูท็อปหยิบเอกสารตารางการเเข่งของเทพขึ้นมาดู
''ว้าว..พี่เทพเเข่งเยอะจัง''
''ไหนๆ''
''นั่นไงครูท็อปถือตารางเเข่งของพี่เทพอยู่''
''จะชนะจริงๆนะเหรอ'' น้องๆที่มากับเทพพูดคุยเกี่ยวกับตารางการเเข่งของเทพเพราะไม่เห็นพี่เทพคนนี้มาซ้อมการเเข่งขันเลย
''ครูครับ..ครูมันใจกี่เปอร์เซ็นต์ครับที่พี่เทพจะชนะการเเข่งขันทั้งหมดในตาราง'' มีเด็กคนหนึ่งถามคุณครูท็อปที่นั่งอยู่ข้างหน้าตน
''อืม..95เปอร์เซ็นต์'' ครูท็อปกล่าวจบน้องๆที่สงสัยถึงความสามารถของเทพก็กลับมานั่งที่เรียบร้อยทันที
'ครูเทพที่ให้เกรดยาก..เเกยังให้คะเเนนพี่เทพเกือบเต็ม'
'เเสดงว่ามั่นใจในการความสามารถของพี่เทพมาก' รุ่นน้องที่สงสัยถึงความสามารถของเทพนั่งก้มหน้าพูดคุยกันเบาๆ
''ผมขอนอนห้องเดี่ยวนะครับ'' เทพหันไปกล่าวกับครูท็อป
''อ่อ..อืม'' ครูท็อปรับปากอย่างง่ายดายเพราะตอนนี้เทพเป็นเหมือนผู้ที่จะช่วยให้โรงเรียนมีหน้ามีตา
เรื่องเกี่ยวกับเทคโนโลยี
''อย่าเพิ่งลุกจากที่นั่ง..รอเขาไปกันให้หมดก่อน'' ครูท็อปกล่าวกับเด็กที่ตนพามาเเข่งเพราะว่าถ้าลุกขึ้นไปตอนนี้มันจะวุ่นวาย
วันสุดท้าย..ประกวดผลงาน
''ครูท็อปคิดว่าผมจะชนะไหมครับ'' เทพหันไปถามครูท็อปเล่นๆ
''ครูคิดว่า..เธอจะชนะ'' ครูท็อปท่าจะตื่นเต้นกว่านักเรียนของตนด้วยซ้ำ
''ผมก็คิดอย่างนั้นครับ'' เทพกล่าวให้ดูผ่อนคลาย
''สวัสดีครับ..นายเทพบุตรหรือเปล่า?'' มีชายคนนึงเดินเข้ามาถามเทพ
''ครับ'' เทพกล่าวจบชายคนนั้นก็บอกว่าให้ตามมาหน่อย
''ครู..นั่งรอก่อนนะครับ'' ชายคนนั้นกล่าวกับครูท็อปที่กำลังจะเดินตามนักเรียนของตนไป
'นั่งก็ได้ฟะ' ครูท็อปที่เป็นห่วงเพชรของโรงเรียนยอมนั่งลง
'ครูในหมวดคอมที่มาด้วยจะกดดันเหมือนฉันไหมเนี่ย' ครูท็อปกอดอกเเละสั่นขาไปด้วยเเสดงถึงความตื่นเต้นเเทนลูกศิษ
30 นาทีผ่านไปเทพก็เดินกลับมา
''เขาเรียกไปทำไม?'' เมื่อเทพนั่งลงครูท็อปก็ถามเทพทันที
''เขาไม่เชื่อว่าผมเป็นคนสร้างโมเดลนั่น..เลยให้ผมพิสูจน์'' เทพกล่าวจบก็นั่งลงข้างครูท็อปเช่นเดิม
''เเล้วเธอพิสูจน์ไปยังไง'' ครูท็อปหันไปถามลูกศิษของตนที่เพิ่งได้นั่ง
''ผม..สร้างใหม่ให้พวกเขาดู'' เทพกล่าวจบครูท็อปก็ห้ะทันทีเเต่รอบนี้เอามือปิดปากทัน
''เเค่ 30 นาทีเนี่ยนะ!?'' ครูท็อปถามด้วยความตกใจ
''ครับ'' เทพตอบกลับอย่างสบายๆ
''เอาล่ะครับ..ขออภัยที่ให้รอนาน..ผลงานที่ได้อันดับหนึ่งคือผลงานของ..นายเทพบุตร ธาดาพัฒนโภคิน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จากภาคใต้ครับ'' เมื่อพิธีกรประกาศจบหลายคนก็มองมาที่เทพทันที
''เอ่อ..ขอดูผลงานของเด็กคนนี้หน่อยได้ไหมครับ'' มีผู้ใหญ่คนนึงเดินเข้าไปกล่าวกับพิธีกรเเล้วชี้มาทางเทพ
''ได้ครับ'' พิธีกรกล่าวจบโมเดลของเทพก็ปรากฏบนโปรเจคเตอร์
''โห..นี่ผลงานของเด็กมัธยมปลาย''
''เด็กคนนั้น..ทำได้ยังไง''
''สมเเล้วที่ได้ที่หนึ่ง''
เทพก็ได้ขึ้นไปรับถ้วยรางวัลเเละทุนการศึกษาพอลงมาจากเวทีก็ถูกรุมล้อมโดยพวกพนักงานบริษัทที่ถูกส่งมาหาเด็กที่มีความสามารถเพื่อให้ทุนไปเรียนหลังจากจบก็มาทำงานที่บริษัทตน เเต่เทพได้ปฏิเสธไปทั้งหมดเเล้วเดินออกจากสถานที่ประกวดไปทันที
''พรุ่งนี้กลับเลยใช่ไหมครับ'' เทพกล่าวถามครูท็อปที่เดินอยู่ข้างตน
''ใช่..เเล้วก็อีก 3 วันโรงเรียนเปิดนะ'' ครูท็อปกล่าวจบก็กดเรียก Grabcar เพื่อกลับห้อง
'มาเเข่งตั้ง 6 วัน ไม่ได้ไปฟิตเนสเลยเเฮะ' เทพนึกถึงวันที่ผ่านๆมาที่ได้เเต่ซิทอัพกับวิดพื้นในห้องเท่านั้น
เมื่อถึงห้องพักทั้งคู่ก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเเล้วรอการกลับมาของเหล่ารุ่นน้องที่ไปเเข่งกันเป็นทีมเเละเดี่ยวในวันสุดท้ายเพื่อรอประชุม
''เอาล่ะ..พวกเธออาจจะทราบเเล้วบ้างว่าหลังจากได้รับรางวัลจากที่งานเเข่งไปเเล้วต้องไปรับหน้าเสาธงที่โรงเรียนซึ่งมีผู้อำนวยการโรงเรียนมามอบให้อีกครั้งนึง'' ครูท็อปชี้ไปทางที่ตั้งรางวัลทั้งหมดซึ่งส่วนใหญ่เป็นของเทพ
''เพราะฉะนั้น..ครูขอเก็บถ้วยรางวัลไว้ก่อนส่วนทุนการศึกษาพวกเธอเก็บไว้ได้เลย..หลังจากกลับไปทางโรงเรียนก็จะให้เพิ่มอีก'' ครูท็อปกล่าวจบเสียงดีใจของเหล่ารุ่นน้องก็ดังขึ้น
''โรงเรียนเรามารอบนี้ถือว่าคุ้มมาก..การเเข่งเดี่ยวในระดับม.ปลายเราได้ที่หนึ่งทุกรายการ..ต้องขอขอบคุณนายเทพจริงๆ'' ครูท็อปกอดคอเทพหลายวันที่มาเเข่งขันทั้งครูเเละศิษก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น
''เเละเพื่อการขอบคุณ..ครูจะให้เกรดสี่เธอโดยไม่ต้องเรียนไม่ต้องสอบ'' ครูท็อปกล่าวจบก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
'ก็พี่เขาเก่งขนาดนั้น' รุ่นน้องหลายคนคิดเหมือนกัน
''พอร์ตเธอคงจะเเน่นน่าดู'' ครูท็อปหันไปกล่าวกับเทพ
''ครับ'' เทพหัวเราะเล็กน้อย
เมื่อเทพกลับถึงบ้าน
''อ้าวเทพ..เป็นยังไงบ้างลูกชนะไหม?'' เเม่ของเทพเดินเข้ามาหาเทพทันทีเมื่อเทพเปิดประตูเข้าบ้าน
''ฮึก'' เทพสะอึกสะอื้น
''ไม่ติดอันดับเลยเหรอลูก'' เเม่ของเทพเดินเข้ามาปลอบเทพ
''ไม่..ครับ'' เทพกล่าวปฏิเสธไปเเต่เหมือนเเม่ของเทพจะเข้าใจอีกเเบบจึงโอ๋เทพมากกว่าเดิม
''เฮีย..'' เมื่อฟ้าเห็นเทพที่ตาเเดงเหมือนจะร้องตนก็น้ำตาคลอไปด้วย
''ผมได้อันดับหนึ่งทุกรายการเลยครับในการเเข่งขันเดี่ยว..ม.ปลาย'' เทพน้ำตาไหลข้างเดียว
''ที่ร้องเพราะดีใจ'' พ่อของเทพตบหน้าผากตัวเองดังผับเเล้วถอนหายใจ
''เดี๋ยวนะอันดับหนึ่งทุกรายการ!!'' พ่อของเทพหันดังขวับ
''นี่ครับ'' เทพหยิบใบซองทุนการศึกษาที่จ่าหน้าซองไว้ว่าอันดับหนึ่งให้กับเเม่ตนเองทั้งหมดสิบเอ็ดใบ
''เยอะ..'' เเม่ของเทพที่รับมาก็เริ่มอ่านคำอธิบายว่าซองนี้คืองานเเข่งอะไร
''ลูก..ได้ที่หนึ่งทั้งหมด'' เเม่ของเทพปิดปากตนเองเเล้วสะอึกสะอื้น
''จริงหรอ'' พ่อของเทพหันดังขวับ
''เฮียเก่งที่สุดเลยย'' ฟ้าไชโยทันทีที่เเม่ของเทพกล่าวว่าเทพได้ที่หนึ่งจริงๆ
''เเล้วถ้วยรางวัลละลูก.. ชนะระดับภาคด้วยหนิ?'' เเม่ของเทพเงยหน้ามาถามเทพ
''อยู่ที่ครูครับ..เดี๋ยวผู้อำนวยการโรงเรียนจะมอบให้ผมอีกครั้งนึง'' เทพกล่าวจบเเม่ของเทพก็พุ่งมากอดเทพทันที
''รอได้ถ้วยก่อนก็ได้ครับ'' เทพกอดตอบ
''ลูก..ทำให้เเม่ภูมิใจ'' เเม่ของเทพน้ำตาไหลด้วยความภูมิใจ
- ผู้เขียน
