ผมเทพครับ

1773 คำ

เช้าของวันถัดไป ''อืม..ตีเท่าไรเเหล่วว'' เทพงัวเงียจนออกสำเนียงภาคใต้ ''ตี 8..อืมมีประชุม!!'' เทพสะดุ้งตื่นทันที ''ไอ้ความตื่นสายนี่เมื่อไรฉันจะเปลี่ยนมันได้นะ'' เทพบ่นกับตนเองขณะที่กำลังอาบน้ำ ณ บริษัทธาดา [เปิดเผยซะที> 'อีกห้าสิบกว่าวันก็ต้องส่งพอร์ตเเล้ว'' 'เราต้องรีบหาพวกผลงานกับกิจกรรมใส่เเล้วสิ' 'ตอนบ่ายกลับบ้านไปสร้างโมเดลเกมส่งประกวดดีกว่า' ระหว่างเทพกำลังขึ้นไปบนชั้นทำงานของบริษัทก็คิดถึงอนาคตตนเองไปด้วย ''เเละก็ต้องให้ครูหมวดคอมช่วยหางานเเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ด้วยเเล้วสิ'' เทพกล่าวจบก็เปิดเว็บโรงเรียนในโทรศัพท์เเล้วหาเบอร์โทรของคุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ทันที ''สวัสดีครับ'' เทพกล่าวสวัสดีคนที่ตนโทรหา ''สวัสดี..นั่นใคร?'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ถามทันที ''ผมเทพครับ'' เทพกล่าวจบปลายสายก็กล่าวกลับมาทันที ''อย่ามาตลก..นั่นใคร?'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ถามเทพอีกครั้ง ''เอ่อ..ชื่อจริง เทพบุตร ครับ'' เทพกล่าวชื่อจริงของตนไป ''อ่อ..นักเรียนที่นามสกุลยาวๆใช่ไหม..มีอะไร?'' ปลายสายของเทพถามเหมือนรีบจะทำอะไรสักอย่าง ''คุณครูยุ่งอยู่หรอครับ..คุณครูอยู่โรงเรียนหรือเปล่าเดี๋ยวตอนบ่ายผมจะไปหาครับ'' เทพกล่าวอย่างสุภาพ ''โอเคร'' ปลายสายรับปากเสร็จก็กดตัดสายทันที ''สงสัยเเกรีบจริง'' เทพออกจากลิฟต์เเละรีบเดินไปที่ห้องประชุม ''มาช้านะ'' พ่อของเทพทำตาคาดโทษใส่เทพ ''ติดธุระนิดหน่อยครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปนั่งข้างพ่อของตนทันที ''เราต้องรู้จักเเบ่งเเยกเวลาสิ'' เมื่อเทพนั่งลงที่นั่งประจำอาเดชก็หันมากล่าวกับเทพทันที เทพทำเป็นไม่สนใจน้องชายของพ่อเเละพยักหน้ากับทางนั้นว่าให้เริ่มได้ ''ทาง..เรา-'' บริษัทจีนพยายามพูดไทยเทพจึงกล่าวว่าให้พูดเป็นจีนเเล้วเดี๋ยวตนจะบอกกับฝ่ายตนอีกที [คุยเป็นภาษาจีนจ้า] ''ทางเราขอขอบคุณมากที่ห้างของคุณได้ให้เกมของเราได้มาจัดกิจกรรม'' ผู้รับผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวขอบคุณ ''ทางเราเองก็ขอบคุณพวกคุณเช่นกันที่มาจัดกิจกรรมสนุกๆที่ห้างของเรา'' เทพยิ้มตอบรับเเล้วยืนก้มคำนับด้วยความสุภาพ ''ครับ'' ทางผู้รับผิดชอบงานทางบริษัทจีนยิ้มกลับ ''หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกนะครับบริษัทธาดา'' เป็นผู้ช่วยของผู้รับผิดชอบงานฝั่งจีนลุกขึ้นยืนกล่าวกับฝั่งบริษัทธาดา เทพให้สัญญาณว่าพนักงานเเละผู้ถือหุ้นของบริษัทตนต้องทำอะไรทั้งหมดก็เข้าใจทันทีจึงลุกขึ้นยืนเเล้วยื่นมือไปขอจับมือขอบคุณ ''ขอบคุณมากครับเเล้วเจอกันใหม่'' เทพกล่าวจบทางฝั่งบริษัทจีนก็ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไป [กลับมาคุยเป็นภาษาไทยจ้า] ''ลูกเก่งมาก'' ท่านประธานใหญ่ของบริษัทธาดาลุกขึ้นมาจับไหล่ชมเชยลูกชายของตน ''ขอบคุณครับ..พอดีผมมีนัดไปก่อนนะ'' เทพนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่จะต้องคุยกับถงเวยเเละเหวินเหวินจึงเดินออกจากห้องประชุมไป ''หวัดดี'' เทพทักทายเป็นภาษาไทย ''สวัสดี'' เหวินเเละถงเวยก็ตอบกลับเป็นภาษาไทย [คุยเป็นภาษาจีนอีกเเล้วจ้า] ''ตามฉันมา'' เทพเดินนำไปที่ห้องประชุมเล็ก ''ฉันจำได้ว่านายเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมนี่'' เมื่อเข้ามาในห้องประชุมเล็กเทพก็หันไปกล่าวกับเหวินทันที ''ในเมื่อมีคนรู้ตัวตนฉันเเล้วฉันยังต้องปกปิดอะไรอีกหละ'' เหวินยักไหล่เเล้วนั่งลงบนโซฟา ''นี่มันห้องประชุมเเน่เหรอ..ทำไมมันดูเหมือนห้องนั่งเล่น'' ถงเวยสำรวจในห้อง ''มันเอาไว้ประชุมเล็กๆ..เรียบง่ายหนะ'' เทพกล่าวจบก็นั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเหวิน ''เเถมห้องนี้ไม่ใช่ห้องกระจก..เเละก็เก็บเสียงด้วยนะ'' เทพกล่าวเพื่อให้การพูดคุยง่ายกว่าเดิมไม่ต้องกลัวการแอบฟัง ''ว่าเเต่พรุ่งนี้พวกนายว่างรึเปล่า'' เทพเปิดประเด็น ''อืม'' เหวินหันไปหาถงเวยที่กำลังมานั่งข้างตน ''ว่างสิ'' ถงเวยเป็นคนตอบ ''ฉันว่าจะชวนพวกนายไปกินอะไรอร่อยๆหนะ'' เทพกล่าวจบดวงตาของถงเวยก็เป็นประกายทันที ''อะไรอร่อยย'' ถงเวยลากเสียง ''เเต่ว่าร้านนี้เขาขายก่อนแปดโมงเช้าเนี่ยสิ..หลังเเปดโมงร้านจะปิด'' เทพกล่าวจบเหวินเเละถงเวยก็นั่งนับเวลาทันทีเพราะเทพกล่าวเวลาเป็นภาษาไทย ''หืม..ก่อนเเปดโมงเช้า..ร้านเขาขายตั้งเเต่เที่ยงคืนหรือยังไง?'' เหวินถามด้วยความกวนๆ เเต่คำตอบ ''ใช่'' เทพตอบกลับตามด้วยสีหน้า ''ห้ะ'' ของเหวินทันที ''เราต้องไปถึงที่ร้านตอน 6 โมงเช้า'' เทพกล่าวจบก็นึกถึงความตื่นสายของตนทันที ''อืม..ถ้ามันอร่อยก็คุ้มที่จะไปกิน'' ถงเวยหลับตาคิดถึงอาหารที่เทพกำลังจะพาไปกิน ''เเต่ทำไมเขาต้องเปิดร้านตอนนั้นเเล้วปิดตอนเช้าด้วยหละ?'' เหวินเกิดความสงสัย ''ฉัน..ก็ไม่ทราบเหมือนกัน'' เทพเกาหัวตนเองก่อนจะกล่าวต่อ ''ว่าเเต่พวกนายตื่นไหวกันไหม?'' เทพกล่าวถามทั้งสองคนที่เป็นคนจีนที่กำลังปรับเปลี่ยนเวลาการนอน ''ฉันก็ตื่นเวลานั้นปกตินะ'' ถงเวยกล่าวจบก็รินน้ำใส่เเก้วเปล่าเเล้วยกขึ้นมาดื่ม ''เธอตื่นมาทำอะไร'' เทพคิดว่าถงเวยน่าจะนอนไม่หลับ ''ฉันตื่นออกมากำลังกาย'' ถงเวยกล่าวจบก็ลูบที่ท้องของตนทันที ''นายเห็นยัยนี่ผอม..เเต่เธอมีซิกเเพคด้วยนะ'' เหวินอวยเเฟนตนเอง ''เเหม..อวดน้อยๆหน่อย'' เทพนั่งไขว่ห้าง ''ว่าเเต่ร้านมันตั้งอยู่ที่ไหนหรอ?'' ถงเวยถามถึงที่ตั้งร้านอาหาร ''อืมอยู่ในตลาดสด..เเต่ขอย้ำว่าอร่อยมาก'' หลังจากเทพย้ำคำว่าอร่อยมากตาถงเวยก็เป็นประกายอีกครั้ง ''อร่อยย'' ถงเวยนั่งเท้าคางเเล้วนึกถึงอาหารอร่อยที่เทพบอก ''นายจะบอกได้ยังว่ามันคืออะไรอาหารอร่อยของนายอะ'' เหวินถามด้วยความสงสัยกลัวว่าเทพจะพาไปกินอะไรแปลกๆ ''มันเป็นของที่คนบ้านๆกินกัน..เเต่อร่อย'' เทพยังคงย้ำว่าอร่อย ''มันคืออะไรละ!?'' เหวินยิ่งอยากรู้เข้าไปอีก ''มันคือ..เหนียวไก่'' เทพพูดคำว่าเหนียวไก่เป็นภาษาไทยเเละใช้สำเนียงภาคใต้ ''เหนียว..ไก่'' เหวินกับถงเวยพยายามพูดตามเทพ ''เหนียวกับไก่งั้นหรอ?'' ถงเวยพยายามนึกถึงหน้าตาของอาหารนี้ ''นั่นคือคนภาคใต้เรียกกัน..จริงๆมันคือเหนียวไก่ทอด'' เทพอธิบายถึงชื่อของอาหาร ''เดี๋ยวพวกเธอลองกินก็รู้เองเเหละ..เเต่ขอบอกอีกทีว่ามันอร่อยจริงๆ'' เทพพยายามพูดให้ถงเวยเเละเหวินเปิดใจ ''อือ'' ถงเวยพยักหน้าตอบรับ ''ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่หน้าตลาดนี้นะ'' เทพส่งพิกัดไปทางกลุ่ม T-Chat ''วันนี้ขอตัวก่อน..พอดีมีธุระ'' เทพลุกขึ้นยืน ''พวกเราก็มีธุระเหมือนกัน'' ถงเวยลุกขึ้นกล่าวตามด้วยเหวินที่ลุกขึ้นตามถงเวย ''เเล้วเจอกัน'' ทั้งสามกล่าวพร้อมกันเเล้วเทพก็เดินนำออกจากห้องประชุมเล็กไป [กลับมาเป็นภาษาไทยจ้า] ''นี่เพิ่งสิบโมงครึ่งเอง..นัดไว้ตั้งบ่ายโมง'' เทพพูดกับตนเองระหว่างเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน 'ถงเวยเป็นดาราด้วยสิ..อาจจะลำบากนิดหน่อยนะถ้าจะไปกินเหนียวไก่ที่ตลาดสด' 'เเต่ทำไมทั้งสองถึงไม่ค้านเราละ?' 'ความเชื่อใจ' ในระหว่างที่นั่งเเท็กซี่กลับบ้านเทพก็นั่งคิดเเละวางเเผนเกี่ยวกับหลายๆเรื่องในอนาคต 'ใช่สิ..ลืมไปขอให้พ่อซื้อรถให้อีกละ' เทพนึกขึ้นได้คราวนี้จดลงไปในการเเจ้งเตือนของโทรศัพท์ตอนเย็นทันทีว่าอย่าลืมขอรถพ่อ 'อีกเกือบสามชั่วโมง..ไปนั่งออกแบบโมเดลรอดีกว่า' เทพคุยกับตนเองจนถึงบ้านของตน เวลาบ่ายโมงสิบนาที ''สวัสดีครับ'' เทพเดินเข้าไปในห้องหมวดคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน ''มาเเล้วเหรอ..นายเทพ'' คุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์มองเทพที่เพิ่งเปิดประตูกระจกเข้าห้องหมวดมา ''ครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปที่หน้าโต๊ะหัวหน้าหมวด ''เธอมีอะไร..ไหนลองว่ามา'' หัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์กล่าวถามด้วยความอยากรู้เพราะปกติเทพจะเป็นเด็กนิ่งๆไม่พูดกล่าวจนคุณครูหลายคนคิดว่าเทพเป็นโรคส่วนตัว ''ช่วยหางานเเข่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์หน่อยได้ไหมครับ'' เทพกล่าวจบคุณครูหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์เงยหน้ามองเทพทันที ''เธอเอาจริงหรอ?'' หัวหน้าหมวดคอมถามเทพด้วยความเเน่ใจ ''ครับครูท็อป'' เทพกล่าวชื่อเล่นของหัวหน้าหมวดคอมพิวเตอร์ ''เเล้วเธอจะเเข่งทางด้านไหนมั่งละ'' ครูท็อปเริ่มเปิดหางานเเข่งในเว็บ ''ได้หมดเลยครับ'' เทพกล่าวจบครูท็อปก็ ''ห้ะ'' ด้วยความตกใจทันที ซึ่งตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมคุณครูส่วนใหญ่ก็ไปพักผ่อนในห้องคอมจึงมีเเค่หัวหน้าหมวดอย่างครูท็อปที่มาเพราะนักเรียนต้องการความช่วยเหลือ(มั้ง) ''เธอเเน่ใจนะ'' ครูท็อปลุกขึ้นยืน ''ครับ..ทดสอบผมได้เลยครับ'' เทพกล่าวอย่างระมัดระวังไม่อวยตนเองไม่มั่นใจตนเองมากเกินไปอยากให้ครูมาทดสอบเอง ''ตอนนี้มีเเข่งประกอบคอมพิวเตอร์ เเข่งเขียนโปรเเกรม เเข่งใช้ภาษาc++คิดเลข ประกวดตัดต่อคลิป ประกวดโมเดล เเข่งตอบคำถามเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เบื้องต้น เเข่งตอบคำถามคอมพิวเตอร์ขั้นสูง-'' ครูท็อปยังกล่าวไม่ทันจบเทพก็กล่าวอีกครั้งว่า ''ผมเเข่งเเละประกวดทั้งหมดครับทั้งระดับง่ายไปถึงระดับยากเเละระดับโรงเรียนไปถึงระดับภาค'' เทพยังไม่ต้องการไปถึงระดับชาติเดี๋ยวมันจะดูเด่นเกินไปเทพยังไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายในชีวิตตอนนี้ ''เชิญทดสอบได้เลยครับ'' เทพกล่าวจบก็เดินไปห้องข้างๆซึ้งเป็นห้องเรียนคอมพิวเตอร์ซึ้งห้องนี้มีทางเชื่อมกับห้องหมวดด้วย ''ถ้าเธอผ่าน..ครูจะช่วยเธอเต็มที่'' ครูท็อปกล่าวกับเทพจบก็เริ่มทดสอบทันที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more