"แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!"
เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองคนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ร่างกายของทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่เกิดจากการวิ่งเมื่อสักครู่นี้ น้ำมนต์หันกลับไปดูด้านหลัง ไม่ได้มีใครวิ่งตามเธอมา เธอจึงหยุดวิ่งลงแล้วหอบหายใจออกมาหนักๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปเพียงครู่เดียวน้ำมนต์ก็กลับมาหายใจได้อย่างเป็นปกติรวมถึงครินต์ด้วย
"วิ่งหนีอะไรเหรอมนต์"
ครินต์ถามแม้จะพอรู้ว่าเธอวิ่งหนีอะไร ที่คนที่ซวยน่าจะเป็นเขานะที่วิ่งตามเธอมาด้วย ก็มันตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกดึงให้วิ่งหนีออกมาอย่างนั้น ถ้าสองคนนี้ดีกันเขาจะเข้าหน้ากับผู้ชายของเพื่อนติดไหมเนี่ยให้ตายเถอะ!
"ปะ เปล่าหรอก เราอยากออกกำลังกายน่ะ" น้ำมนต์โกหกคำโตออกมาไม่มองหน้าครินต์และหลบสายตาเขา
"อยากออกกำลังกายตอนนี้เนี่ยนะ" แดดเปรี้ยงๆ อย่างนี้วิ่งออกกำลังกายเดี๋ยวก็ได้ตายพอดี โกหกไม่เนียนเลยเพื่อนใหม่ของเขาคนนี้เนี่ย
"ชะ ใช่ รู้สึกวูบวาบดีมั้ยละ แฮ
